Fotofluorografie met röntgenstraling is een relatief dure manier om pulmonale tuberculose (PTB) op te sporen. De patiënten met suggestief positieve röntgenfoto’s van de borst hebben nog Mantoux-huidtesten, bloedonderzoek en een positieve sputumuitstrijk voor de zuurvaste bacil Mycobacterium tuberculosis nodig om een definitieve diagnose van PTB te stellen. Fotofluorografie spoort de meeste pulmonale pathologische aandoeningen op, waaronder laesies die op PTB kunnen wijzen, en mogelijke hartafwijkingen. Het is kosteneffectiever voor grote aantallen in stedelijke gebieden waar sprake is van armoede en overbevolking; en het is nuttig voor de vroege opsporing van gevallen van PTB. Het is onpraktisch voor gebruik in de geïsoleerde berggebieden in de hooglanden van Papoea-Nieuw-Guinea en in de westelijke provincie, en waar geen wegennet is. Andere vormen van TB kunnen er niet mee worden opgespoord. Bij kinderen en zuigelingen is het moeilijk om films van goede kwaliteit te verkrijgen en ze te interpreteren. De door Biddulph en Edwards opgestelde scorekaart is een uitstekend alternatief wanneer de diagnose bij een chronisch ziek kind niet voor de hand ligt. Actieve opsporing door gezondheidswerkers in het veld biedt een uitstekende kans om TB-gevallen te vinden. Hoewel de kosten van het kleuren en bekijken van sputumuitstrijkjes en het uitvoeren van Mantoux-testen ook tijdrovend kunnen zijn, zijn deze methoden relatief minder duur en nauwkeuriger. Een eenvoudige methode om sputum vóór de Ziehl-Neelsen-kleuring met gewoon huishoudbleekmiddel te behandelen, verbetert het opsporingspercentage van zuurvaste bacillen aanzienlijk. De nieuwe technologie om positieve TB-antigenen aan te tonen in het bloed van patiënten met actieve ziekte wordt nog geëvalueerd.