De wurtzietkristalstructuur wordt aangeduid met de Strukturbericht-aanduiding B4 en het Pearson-symbool hP4. De bijbehorende ruimtegroep is nr. 186 (in de International Union of Crystallography classificatie) of P63mc (in de Hermann-Mauguin notatie). De Hermann-Mauguin-symbolen in P63mc kunnen als volgt worden gelezen:

Onder de verbindingen die de wurtzietstructuur kunnen aannemen zijn wurtziet zelf (ZnS met tot 8% ijzer in plaats van zink), zilverjodide (AgI), zinkoxide (ZnO), cadmiumsulfide (CdS), cadmiumselenide (CdSe), siliciumcarbide (α-SiC), galliumnitride (GaN), aluminiumnitride (AlN), boornitride (w-BN) en andere halfgeleiders. In de meeste van deze verbindingen is wurtziet niet de favoriete vorm van het bulkkristal, maar de structuur kan favoriet zijn in sommige nanokristalvormen van het materiaal.

In materialen met meer dan één kristalstructuur wordt soms het voorvoegsel “w-” toegevoegd aan de empirische formule om de wurtzietkristalstructuur aan te duiden, zoals in w-BN.

Elk van de twee afzonderlijke atoomtypen vormt een subrooster dat hexagonaal dicht opeengepakt is (HCP-type). Alles bij elkaar genomen zijn de atoomposities dezelfde als in lonsdaleiet (hexagonale diamant). Elk atoom is tetrahedraal gecoördineerd.

De wurtzietstructuur is niet-centrosymmetrisch (d.w.z., mist inversiesymmetrie). Hierdoor kunnen wurtzietkristallen eigenschappen bezitten zoals piëzo-elektriciteit en pyro-elektriciteit, die centrosymmetrische kristallen niet bezitten.