“Je kunt van alles een goede foto maken. En ook een slechte.”

William Eggleston

Tot in de jaren zeventig werd kleurenfotografie ongeschikt geacht voor het kunstwerk. Alleen zwart-wit foto’s voldeden aan de normen van de kunstcritici. Maar toen kwam William Eggleston (geboren in 1939 in Memphis, Tennessee) en liet zien dat kleurenbeelden een plaats kunnen hebben in de moderne kunst. De kleuren in Egglestons foto’s zijn verzadigd en intens, de personages poseren voor de camera, en traditionele ideeën over fotografische compositie worden losgelaten.

Nadat hij een carrière op de universiteit had opgegeven, verdiende William Eggleston de kost als freelance fotograaf. Voordat hij eind jaren zestig met kleurenfotografie begon, had hij zich uitvoerig verdiept in zwart-wit fotografie.

Toen Eggleston in 1976 een solotentoonstelling had in het “Museum of Modern Art” (MoMA) in New York, en een grote ster werd in de kunstwereld, kreeg hij echter niet de goedkeuring van alle critici. De reden was niet alleen de kleur in zijn foto’s. Hoewel Eggleston vaak de “vader van de kleurenfotografie” wordt genoemd, beperkt zijn werk zich daar niet toe.

William Eggleston introduceerde ook geheel nieuwe onderwerpen in de fotografie. Voor hem lijkt de reden om een foto te maken van een bepaald ding geen belangrijke rol te spelen. Alles kan gefotografeerd worden, of anders gezegd: alles verdient het om gefotografeerd te worden. Voor William Eggleston heeft fotografie zelf geen betekenis (“There is no particular reason to search for meaning”) – en niets is uitgesloten van de fotografische visie van de kunstenaar.

En het zijn niet alleen de gewone dingen die in Egglestons beelden voorkomen, het zijn ook zijn benadering en manier van werken die een soort “eigenaardig” overkomen.

Dit is mooi te zien in de geweldige documentaire genaamd The Colourful Mr. Eggleston (deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, en deel 5). Het is een werkelijk inzichtelijke fotografiefilm omdat de camera Eggleston volgt terwijl hij foto’s maakt, en zo een zeldzame blik op de kunstenaar werpt. Dan is er nog een andere film over Eggleston, “In The Real World”, die voor mij behoort tot de beste fotografiefilms die er zijn.

Als Eggleston fotografeert, neemt hij de vreemdste posities in om precies de juiste hoek en kadrering te krijgen. Het is eerder het beeld zelf dan het gefotografeerde object dat een waarde heeft in de visuele wereld van William Eggleston fotografie.

Ik had deze notie van wat ik noemde een democratische manier van rondkijken, dat niets meer of minder belangrijk was.

William Eggleston

(MEER FOTOGRAFIE QUOTES)

Op het eerste gezicht lijken veel van zijn foto’s onbeduidend, maar bij nadere beschouwing blijkt dat ze inderdaad het resultaat zijn van zeer doordachte composities van schijnbaar willekeurige scènes.

Eggleston fixeert of ensceneert zijn scènes niet. Hij past zich aan aan wat zijn aandacht trekt, en snijdt daarbij een stukje werkelijkheid weg, waardoor het een kunstwerk wordt dat zijn unieke individuele perspectief krijgt.

Vanuit het perspectief van vandaag lijken Egglestons foto’s niet zo dramatisch. Maar toen hij in de jaren zeventig voor het eerst op het toneel verscheen, was Egglestons fotografie revolutionair. William Eggleston liet zien dat de fotograaf belangrijker is dan het onderwerp. Eggleston markeerde een keerpunt in de hedendaagse fotografie. Er is een voor en een na William Eggleston.

Lees meer over beroemde fotografen op deze site: Henri Cartier-Bresson, Nan Goldin, Humberto Rivas of Graciela Iturbide, bijvoorbeeld.

Podcast

Kijk eens naar mijn fotografie podcast – gesprekken met inspirerende fotografen van over de hele wereld die hun geheimen delen voor het maken van geweldige beelden. De podcast is voornamelijk in het Duits, maar hier zijn enkele afleveringen in het Engels:

Valerie Jardin: “Street Photography – Creative Vision Behind The Lens”

Dmitry Stepanenko: “Heavy Color” Street Photography

Jason Koxvold: “Messen” – Achtergelaten op het platteland van Amerika”

Dyanne Wilson: Chasing The Northern Lights In Yellowknife

Luc Kordas: Loneliness In New York