1. Boris en Gleb

Boris en Gleb, zonen van Vladimir de Grote, doopgetuige van Rus, waren de eerste inheemse Russische heiligen. Geboren niet lang voordat Rus zich bekeerde tot de Orthodoxie, werden zij opgevoed in het Christelijk geloof, en toen zij gedoopt werden namen zij de namen Roman en David aan.

Zij regeerden over de rijken die hun vader hun had gegeven: Boris in Rostov, en Gleb in Murom. Toen prins Vladimir stierf, riep de oudste van de broers, Svyatopolk, zichzelf uit tot grootvorst en bezette de troon. En hoewel Boris noch Gleb aanspraak maakten op de troon en geen burgeroorlog met hun broer wilden uitvechten, vreesde Svyatopolk hen en liet hen vermoorden.

Boris en Gleb werden in de 11e-12e eeuw heilig verklaard als martelaren die zich verzetten tegen het kwaad. Zij werden vereerd als genezers, en bij hun graf gebeurden vele wonderen. Mettertijd werden ze beschouwd als beschermers van Rusland.

2. Johannes van Kronstadt

John van Kronstadt werd pas onlangs heilig verklaard, in 1990. Zijn mannelijke voorouders waren al meer dan drie eeuwen priester. Zijn leven was verbonden met Kronstadt, een belangrijke marinebasis. Als student aan de Theologische Academie van St. Petersburg had Johannes een droom waarin hij een dienst leidde in de Sint-Andrieskathedraal van Kronstadt. Toen hem werd aangeboden te trouwen met de dochter van de overste van de kathedraal, stemde hij onmiddellijk toe.

Vader Johannes werd beroemd om zijn krachtige preken, maar ook om de geestelijke en materiële steun die hij gaf aan mensen in nood. Spoedig kende het hele land hem, en de Sint-Andrieskathedraal werd voortdurend bezocht door zijn bewonderaars en door hen die hoopten op een wonder. Hij was bereid naar iedereen te luisteren, iedereen te helpen. Vaak duurden de diensten de hele dag, tot diep in de nacht, en pater Johannes rustte slechts enkele uren.

Hij werd de tegenstander van Leo Tolstoj, omdat hij van mening was dat de schrijver de openbare zedelijkheid corrumpeerde en dat zijn leer de grondslagen van het christelijk geloof verdraaide. Vader John werd ook gerespecteerd onder de adel. Hij verbleef in Livadia op de Krim bij keizer Alexander III tijdens diens laatste dagen.

3. Sergius van Radonezj

Liefhebbers van Russische kunst zijn goed bekend met zijn gezicht. De beroemde schilder Mikhail Nesterov wijdde 15 werken aan de heilige, waaronder Visioen van de Jeugdige Bartholomeüs.

Sergius koos voor een kloosterleven en werd uiteindelijk kluizenaar, en samen met zijn broer legde hij de basis van de Drievuldigheidskerk, naast zijn cel. Tegenwoordig maakt de kerk deel uit van het Triniteits Lavra van St. Sergius in Sergiyev Posad buiten Moskou.

Volgens historische verslagen verrichtte hij wonderen, genas hij de zieken en deed hij de doden herrijzen. De meeste Russische heiligen uit de 14e-15e eeuw waren leerlingen en discipelen van Sergius van Radonezh. Zijn relikwieën werden zorgvuldig bewaard en beschermd, en toen Napoleon Moskou bezette werden ze verborgen in kloosters ver van de hoofdstad. Sergius was de eerste orthodoxe heilige die ook in de katholieke kerk werd vereerd.

4. Xenia van St. Petersburg

Mensen begonnen in de jaren 1840 over de zalige Xenia te spreken. Zij werd een zogenaamde ‘Dwaas voor Christus’ na de dood van haar echtgenoot, de hofzanger Andrei Petrov. Ze gaf haar bezittingen weg aan de armen en begon te zwerven door de straten van Sint-Petersburg. Petersburg. Zij deelde de aalmoezen uit die zij ontving en weigerde dure geschenken. Ze droeg rode en groene blouses, evenals rokken, en zou zeggen dat haar man leeft en zij dood is.

Xenia’s zegen bracht geluk, en dus werd ze bij mensen thuis uitgenodigd om alleen kinderen en pasgetrouwden te begroeten. In 1988 heilig verklaard, maakte het State Hermitage Museum in 2017 misschien wel het enige portret van Xenia openbaar dat tijdens haar leven is geschilderd.

5. Zalige Matrona van Moskou

Mirakels vergezelden Matrona al voordat ze geboren was. Toen haar moeder besloot het kind na de bevalling in een weeshuis achter te laten, kwam er in een droom een blinde witte vogel met een menselijk gezicht naar haar toe. De vrouw dacht dat dit een teken was en besloot de baby niet weg te geven.

Het meisje werd geboren zonder ogen en er zat een uitsteeksel op haar borst dat op een kruis leek. In haar jeugd werd Matrona omringd door heiligen. Haar leeftijdsgenoten gingen niet met haar om en dreven de spot met haar vanwege haar blindheid, en daarom speelde ze met iconen en vertrouwde ze haar gedachten aan hen toe.

Als volwassene maakte Matrona pelgrimstochten met haar vrienden naar heilige heiligdommen. Zo bezocht zij de Sint-Andrieskathedraal in Kronstadt, waar pater Johannes haar de achtste zuil van Rusland noemde.

Matrona verwelkomde altijd mensen, genas hen en gaf hen advies. Er is een legende dat zelfs Jozef Stalin naar haar toe kwam om advies te vragen. Ze stierf in 1952, en in 1999 werd ze heilig verklaard. Tegenwoordig worden haar relikwieën bewaard in het Klooster van de Beschermende Sluier van Onze-Lieve-Vrouw in Moskou. Elke dag gaan mensen erheen om haar hulp, bescherming en genezing te zoeken.

Gefascineerd door Russische iconen? Lees onze ingewikkelde gids hoe u deze raadselachtige kunstvorm kunt lezen en begrijpen.