Ashkenazi Jews zijn de Joodse etnische identiteit die het gemakkelijkst wordt herkend door Noord-Amerikanen – de cultuur van matzah ballen, chassidiem met zwarte hoeden en Jiddish. Deze etniciteit vindt haar oorsprong in het middeleeuwse Duitsland. Hoewel de term “Asjkenaziem” strikt genomen verwijst naar Joden uit Duitsland, is de term breder gaan verwijzen naar Joden uit Centraal- en Oost-Europa. Joden bereikten het binnenland van Europa voor het eerst door in de achtste en negende eeuw de handelsroutes langs de waterwegen te volgen.

LEES: De Asjkenazische keuken

Uiteindelijk verhuisde de overgrote meerderheid van de Asjkenazische Joden naar het Poolse Gemenebest (het huidige Polen, Litouwen, Letland, Oekraïne en Wit-Rusland), waar de vorsten hun geschoolde en opgeleide arbeidskrachten verwelkomden. De gebruiken van de kleine, reeds bestaande Pools-Joodse gemeenschap werden verdrongen door de Asjkenazische gebedsorde, gebruiken en Jiddische taal.

Joods leven en leren bloeiden in Noordoost-Europa. De yeshiva-cultuur van Polen, Rusland en Litouwen produceerde een constante stroom van nieuwe talmoedische geleerden. In het 18e-eeuwse Duitsland pleitte de Haskalah-beweging voor modernisering, en introduceerde de moderne kerkgenootschappen en instellingen van de seculiere Joodse cultuur.

Hoewel de eerste Amerikaanse Joden Sefardisch waren, vormen de Asjkenazim tegenwoordig de meest bevolkte etnische groep in Noord-Amerika. De moderne religieuze denominaties ontwikkelden zich in Asjkenazische landen, en daarom gebruiken de meeste Noord-Amerikaanse synagogen de Asjkenazische liturgie.