What It’s Like to Live in the Presidio – The Bold Italic – San Francisco
Als ik aan het eind van de dag uit de bus stap, pauzeer ik even, sluit ik mijn ogen en haal ik diep adem. In de meeste delen van San Francisco zou ik hiervan kokhalzen, maar waar ik woon, is het een louterende gelukzaligheid. Dat komt omdat mijn bushalte aan drie kanten omgeven is door bossen van eucalyptus, cipressen en dennen. De vierde kant? Dat is de Stille Oceaan. Ik woon in de Presidio – ja, mensen wonen echt in het park – en ik vind het hier geweldig.
Ik ben opgegroeid dicht bij de natuur. Ik kom uit Santa Rosa, 60 mijl ten noorden van hier en de thuisbasis van Snoopy, Plinius de Oudere, en veel wijngaarden. Mijn buurt was genesteld tegen glooiende heuvels en herbergde wasberen, uilen, vossen, en af en toe een bergleeuw. Hoewel ik maar op een klein aantal plaatsen heb gewoond, heb ik geleerd dat ik nooit voorbestemd was voor het stadsleven. Dus toen er tijdens mijn hectische huizenjachtweek in San Francisco een plekje vrijkwam in de Baker Beach-appartementen, heb ik het maar voor gezien gehouden.
Voor het grote San Francisco is mijn buurt de Presidio, maar voor de 3.000 van ons die in het park wonen, moet ik iets specifieker zijn. De Presidio van San Francisco is 1.491 hectare groot met 21 verschillende buurten, allemaal omgebouwde gebouwen die zijn overgebleven uit de tijd dat het een militaire post was. Elk van deze buurten heeft zijn eigen unieke uitstraling. Sommige mensen wonen in luxe appartementen die vroeger het U.S. Marine Hospital waren, anderen wonen in statige Colonial Revivals die ooit officieren huisvestten. De meer budgetbeperkten, zoals veel studenten en ik, brengen onze dagen door in minder uiterlijke indrukwekkende appartementen, zoals die op MacArthur Avenue, West Washington, en Baker Beach (waarvan een Lyft-chauffeur me eens vertelde dat het hem deed denken aan “de projecten”).
De buitenkant varieert, maar elk gebouw is vakkundig gerestaureerd en heeft voordelen die je in andere delen van de stad niet zo vaak tegenkomt: toegang tot gemeenschappelijke tuinen en speeltuinen, prachtig uitzicht op de natuur, lage misdaadcijfers en voldoende parkeergelegenheid. Plus, vanaf het moment dat we onze voordeur verlaten, kunnen we wandelen, hardlopen en fietsen langs het strand, naar de Golden Gate Bridge, of door het bos.
Er is veel te waarderen aan de Presidio. Het is er ronduit schitterend en biedt elke dag een avontuur voor de deur. Maar elke buurt heeft zijn keerzijde en het beste kenmerk van mijn geliefde park is ook het meest problematische: het ligt in niemandsland. Toen ik opgroeide bezocht ik SF al tientallen keren, maar ik bleef meestal bij de toeristische dingen, ervan overtuigd dat 19th Avenue de rand van de stad was en dat alle leuke dingen zich in het centrum bevonden. Om die reden had ik niet echt een duidelijk idee van hoe ver ik mezelf in de rimboe begaf toen ik naar Baker Beach verhuisde. Er is maar één bus binnen een straal van 15 minuten lopen van mij vandaan, en hoewel ik dankbaar ben dat lijn 29 bestaat, brengt die me niet erg ver. Wil je rondhangen in de Mission? Oké, ik ben er over een uur. North Beach? Ongeveer 45 minuten. De Haight? Ergens ook 45 minuten.
De oostkant van de Presidio, die grenst aan Cow Hollow en de jachthaven, heeft een veel betere toegang tot de stad, wat waarschijnlijk de reden is waarom kamers in die appartementen zelden worden verhuurd door iets anders dan mond-tot-mondreclame. Deze rand van het park grenst aan Lombard Street, dus bewoners kunnen gemakkelijk te voet naar de winkels, bars en restaurants van Union en Chestnut Streets. Ze zijn ook buren van Liverpool Lil’s, een geliefd pub-stijl restaurant met een gezellige, relaxte sfeer en heerlijk, vullend eten. Als je door deze kant van het park loopt, zie je het uitgestrekte Letterman Digital Arts Center, een voormalige ziekenhuiscampus die in samenwerking met George Lucas opnieuw is vormgegeven. In dit gebied zijn nu Lucasfilm Ltd., Industrial Light and Magic, LucasArts, en de George Lucas Educational Foundation gevestigd. Er is zelfs een eigenzinnige fontein met een levensgrote Yoda. Op de campus is ook een vrij grote Starbucks verborgen, waar telewerkers en freelancers kunnen inpluggen en cafeïnevrij kunnen werken terwijl ze genieten van het uitzicht op heuvelachtige tuinen, een lagune en het Paleis voor Schone Kunsten.
Het centrale knooppunt van de Presidio is Main Post. Hier vindt in de zomer op donderdagavond het kampvuur plaats en op zondagmiddag de picknick Off the Grid. In Main Post vindt u ook het Walt Disney Family Museum, Presidio Bowl, een postkantoor en sinds kort ook The Commissary, een luxe restaurant met gerechten uit de Californische keuken met Spaanse invloeden. Dit is ook waar het Presidio Transit Center is gevestigd. Het is een piepklein gebouw, maar het heeft schone toiletten – voor het geval je in Off the Grid bent en een alternatief port-a-potty nodig hebt – en het Transit Café, dat een geweldige warme chocolademelk maakt. Dit is de thuisbasis van de PresidiGo Shuttle, een groep gratis minibusjes die bezoekers en bewoners rond het park en de binnenstad brengen. Voor bewoners zijn deze busjes altijd gratis, dus ze zijn favoriet bij forensen. Zodra hij het park verlaat, stopt de shuttle in het centrum alleen bij Van Ness en Union, Davis en California, en de Transbay Terminal, dus het is ongeveer net zo snel als autorijden. Hoewel ik een bus moet nemen naar het transit centrum en een andere van daar naar het centrum, is de PresidiGo een van mijn favoriete opscheppende punten over waar ik woon. Het is er zelden druk, altijd schoon en budgetvriendelijk.
Zelfs mensen die zich niet in de diepte van het park hebben gewaagd, weten dat in de Presidio de Golden Gate Bridge staat. Voor het grootste deel herinnert de brug aan de unieke schoonheid van het gebied, maar er zijn momenten dat de nabijheid van de meest herkenbare bezienswaardigheid van San Francisco nogal ongemakkelijk is. Iedereen hier verwacht een dagelijkse drukte van schilders, fotografen, fietsers en GoCars – en dat is vrij onschuldig. Het echte probleem komt in de vorm van onvoorspelbare verkeersopstoppingen die zorgen voor een stilstaande rij auto’s vanaf de brug tot aan de ingang van het park op 25th Avenue. Dit gebeurt vaak in het weekend, maar niet elk weekend. Tot nu toe is mijn enige hypothese dat Google Maps op sommige dagen ondeugend is en iedereen dezelfde kant op stuurt naar de snelweg, waardoor er files ontstaan die lang genoeg zijn om verschillende auto’s op het traject oververhit te laten raken. Het positieve is dat deze opstopping vlak langs de oceaankliffen plaatsvindt. Dus ja, je kunt wel met pech komen te staan, maar mooi is het zeker.
Crissy Field is een andere bekende bezienswaardigheid in de Presidio. Het heeft strand- en natuurwandelingen, evenals Sports Basement, Planet Granite, en House of Air, een voormalige vliegtuighangar die nu vol staat met trampolines. Dit is ook de plaats waar de stad heeft besloten 10 acres land terug te winnen, de westelijke verbinding met de Golden Gate te verplaatsen en Crissy Field te herenigen met Main Post. Veel discussie over het toekomstig gebruik van deze ruimte heeft onlangs het nieuws gehaald; in het bijzonder het verlies van het Lucas Museum of Narrative Art aan Chicago. Voorlopig is het een beetje ingewikkeld om Crissy Field te bereiken, en mijn ervaring is dat bewoners van de Presidio er ongeveer even vaak naartoe gaan als iemand anders in de stad.
Misschien heb ik zoveel tijd besteed aan het verdedigen van de Presidio als een legitieme buurt dat ik mezelf ervan heb overtuigd er meer gecharmeerd van te zijn dan het verdient. Het ligt ver uit de buurt, het is aan de mistige kant van de stad, en het is 20 minuten lopen om bij een piepkleine markt op de hoek te komen. Het is leuk om te bezoeken, maar hier wonen is niet voor iedereen; waarschijnlijk niet voor de meeste mensen. Maar als je bereid bent iets verder te lopen of iets langer te rijden, kan het leven in de Presidio je dagen vol geschiedenis en wilde dieren bieden en nachten waarin je in slaap valt bij het gegil van coyotes en de geur van de Stille Oceaan.