Op hamburgeravond was de ketchup op die ik meestal koop. Dus ik gaf mijn jongens wat geld, en ze renden naar de buurt supermarkt. Ze kwamen terug met een 64-ounce vat (“fles” beschrijft niet precies wat ze mee naar huis namen) Heinz ketchup.

Ze grijnsden toen ze de deur binnenliepen, wetende dat dit bijna-te-grote-voor-ons-koelkast kuipje een goede lange tijd mee zou gaan en dat ik waarschijnlijk geen geld door de gootsteen zou gooien door het in de vuilnisbak te gooien.

Toen drenkten ze hun hamburgers in het rode spul en verheugden zich over hoeveel zoeter het smaakte vergeleken met onze gebruikelijke variëteit.

Wel, jongens, geen wonder dat het zoet smaakt. Een portie ter grootte van een eetlepel bevat vier gram suiker, dat is meer suiker dan een typisch chocoladekoekje. En hoeveel kinderen beperken hun portie tot een eetlepel? Mijn jongens krijgen het voor elkaar om twee of drie eetlepels op hun hamburgers te proppen voordat ik zelfs ga zitten, wat betekent dat ze tot 12 gram suiker binnenkrijgen – een hele dagwaarde voor een kind – alleen al door hun smaakmaker.

En wat als ze frietjes eten bij hun eten, of een ander bijgerecht dat ook om ketchup smeekt? Hun twee of drie eetlepels ketchup zouden zeker oplopen tot vier of zelfs vijf. Zou ik ooit zes chocoladekoekjes als topping bij hun maaltijd serveren? Geen kans, maar de hoeveelheden suiker in die portie ketchup en die koekjes zijn behoorlijk vergelijkbaar.

goedgekeurde recepten

Bekijk foto’s

Ketchup kwam vroeger in glazen flessen. De plastic flessen hebben de glazen waarschijnlijk vervangen vanwege de kosten – of misschien om de consumenten tevreden te stellen die klaagden dat ketchup te lang duurde om te schenken. Ik heb liever het glas. Als mijn jongens honger hebben, hebben ze niet het geduld om te wachten, dus gebruiken ze veel minder. De knijpfles zorgt ervoor dat er veel te veel en veel te snel uitkomt.

Terug in de jaren ’80 stelde de regering-Reagan voor om ketchup mee te tellen als groente in schoollunches. Dit idee overleefde niet lang omdat critici terecht beweerden dat ketchup geen groente is. Groenten komen niet in een verpakking waarin 25 procent van het product uit suiker bestaat.

De ingrediëntenlijst op een fles gewone Heinz ketchup is als volgt: tomatenconcentraat van rode rijpe tomaten, gedistilleerde azijn, hoog-fructose maïsstroop, maïsstroop, zout, specerijen, uienpoeder, natuurlijk aroma.

Mijn jongens lazen me deze ingrediëntenlijst voor en wezen erop dat hoog-fructose maïsstroop niet het eerste of tweede ingrediënt is. Jongens, jullie hebben gelijk; het komt op de derde plaats. Maar gewone maïsstroop is het vierde ingrediënt. Worden ze niet allebei beschouwd als suiker?

De meeste van de grote merken, de winkel-gelabelde generieke en veel van de schijnbaar gezondere biologische varianten hebben een vergelijkbaar suikergehalte, dus het is niet slechts één merk dat de schuldige is. Maar er zijn merken zoals Trader Joe’s en Muir Glen die minder suiker bevatten dan de meeste andere. Ze zijn duurder, maar een meer gezonde keuze.

Het maken van je eigen ketchup is niet moeilijk. Ik heb een paar recepten geprobeerd. De echt gezonde, gefermenteerde formules haalden het niet langs de kritische smaakpapillen van mijn jongens. Ze dachten dat de ketchup bedorven was en wilden niet eten. Maar goed, ik heb het geprobeerd.

Hier is een eenvoudig recept om zelf te maken. Pas de hoeveelheden aan om te voldoen aan uw persoonlijke smaak voor zout, kruiden en zoet.

Blend een snufje bruine suiker, wat warm water, een potje tomatenpuree en een deel van een kleine ui in een keukenmachine of een blender. Voeg witte azijn, zout, mosterd, kaneel en gemalen kruidnagel naar smaak toe. Voilá: ketchup, zonder zo veel suiker.

Seidenberg is mede-oprichter van Nourish Schools, een in D.C. gevestigd voedingsvoorlichtingsbedrijf.