Als ouders moeten we de artsen van onze kinderen vertrouwen. Maar we moeten ook weten wat de standaardprocedure is, en wat niet.

Larry Nassar heeft jonge meisjes seksueel misbruikt onder het mom van medische behandeling. Nu de gruwelijke verhalen aan het licht komen, weten we dat hij de protocollen negeerde die in het leven waren geroepen om patienten veilig te houden. Geen ouder of kind had schuld – Nassar gebruikte zijn macht op de meest achterbakse manieren – maar het nieuws kan ons nog steeds wakker schudden om te leren wat we precies moeten verwachten bij de routine-onderzoeken van onze kinderen, en wat we moeten doen als er iets niet helemaal goed voelt.

Hier is wat ouders moeten weten, gebaseerd op de aanbevelingen van de American Academy of Pediatrics en andere rapporten:

Moeten ouders in de onderzoekskamer blijven?

Parouders blijven meestal in de kamer met jonge kinderen. Maar tieners hebben de keus, en sommigen willen dat vader of moeder buiten wacht.

Hoe zit het met een medische chaperonne?

Bij gevoelige ingrepen, zoals borst- of genitaal onderzoek, beveelt de AAP de aanwezigheid van medische chaperons aan. U moet ervan op de hoogte worden gesteld dat u het recht hebt om een chaperonne te vragen, die gewoonlijk een verpleegster of een medisch assistent zal zijn. Als er geen chaperonne beschikbaar is en u wilt dat er een aanwezig is, moet u de mogelijkheid hebben om het onderzoek uit te stellen.

Uitkleden

Het personeel moet de kamer verlaten als kinderen worden uitgekleed. Een verpleegster of assistent moet het kind een badjas geven om aan te trekken en een laken om het te bedekken.

De patiënt comfortabel houden

Dokters moeten er alles aan doen om het kind lichamelijk en psychisch comfortabel te houden. Volgens het beleid van de AAP over de bescherming van kinderen tegen seksueel misbruik, “moeten kinderartsen aan ouders en verbale kinderen uitleggen waarom ze elk element van het onderzoek uitvoeren en hun behoefte aan bescheidenheid respecteren door te zorgen voor passende afdekking en privacy te bieden tijdens het verschonen.”

Hier volgen enkele routinetests die u bij het jaarlijkse onderzoek van uw kind kunt verwachten:

Tests voor meisjes

• Uitwendig genitaal onderzoek. Tijdens een routineonderzoek bekijkt de kinderarts de uitwendige geslachtsorganen om na te gaan of er afwijkingen zijn of lichamelijke tekenen van vermoedelijk misbruik. Als een kind zich ongemakkelijk voelt of weigert, mag nooit geweld worden gebruikt.
• Borstonderzoek. Bij een tienermeisje zal een arts tijdens een jaarlijkse controle meestal alleen even snel naar haar borsten kijken om te zien hoe ze in haar ontwikkeling staat. De meeste tieners hebben geen handmatig borstonderzoek nodig, tenzij ze een familiegeschiedenis van borstproblemen hebben. Als een arts de optionele test uitvoert, moet dit worden gedaan “met de kussentjes van de vingers, niet de vingertoppen of palm van de hand, en de patiënt moet een schort dragen, waarbij slechts één borst tegelijk wordt blootgesteld”, aldus een rapport van de New York Times.
• Bekkenonderzoek. Het komt zelden voor dat een meisje jonger dan 21 jaar een bekkenonderzoek nodig heeft, tenzij de patiënte pijn, abnormaal bloedverlies, ongewone afscheiding of andere symptomen ervaart. Een arts kan ook het bekken van een jonge vrouw onderzoeken als zij op 15-jarige leeftijd nog niet ongesteld is geworden, of drie jaar nadat haar borsten zich hebben ontwikkeld. Als uw dochter een onderzoek nodig heeft, weet u wat u moet doen. Het onderzoek duurt 3 tot 5 minuten, en de arts moet gevoelig en zacht zijn en de tijd nemen om eventuele vragen te beantwoorden.
• Eerste bezoek aan de gynaecoloog. Meisjes moeten hun bezoek aan de gynaecoloog hebben tussen de leeftijd van 13 en 15 jaar, volgens het American College of Obstetricians and Gynecologists. Bij dit bezoek wordt alleen gepraat over de medische en seksuele voorgeschiedenis van de patiënte, en hoe ze gezond kan blijven. Pap-tests moeten beginnen op 21-jarige leeftijd, of drie jaar na het begin van vaginale geslachtsgemeenschap.

Tests voor jongens

• Testiculair onderzoek: Vanaf de babytijd wordt bij jongens tijdens de jaarlijkse controle een testiculair onderzoek uitgevoerd. Als ze zich ongemakkelijk voelen, kunnen ze van deelname afzien, maar het is een manier voor artsen om te controleren op mogelijk verontrustende knobbels en bultjes, en om te controleren of alles zich normaal ontwikkelt. Voor deze test trekken jongens hun ondergoed uit of laten ze hun ondergoed op hun knieën zakken. Jonge kinderen gaan vaak liggen voor de test, maar vanaf hun 12e of 13e gaan ze meestal staan. De artsen moeten handschoenen dragen als ze aan elke testikel voelen. Er is geen inwendige penetratie, en de test duurt meestal minder dan een minuut. Een arts moet de patiënt ook leren hoe hij of zij vanaf 15-jarige leeftijd maandelijks de zaadballen zelf kan onderzoeken.

Wat moet u doen als u denkt dat er iets niet in orde is?

The Times stelt voor dat u, als u twijfelt over een onderzoek of behandeling die uw arts u aanbeveelt, vraagt of er een alternatief voorhanden is, want dat is er meestal wel. Als u zich nog steeds niet op uw gemak voelt, stel de ingreep dan uit en vraag om een second opinion.

Als u zich zorgen maakt over seksueel ongepaste onderzoeken, meld dit dan aan de administratie van de kliniek of medische faciliteit, aldus de AAP. U hebt ook het recht om de acties te melden bij de beschermingsdienst van uw staat voor onderzoek.