Freerunning of parkour? Parkour of freerunning? Wat is het verschil, als er al een verschil is?

De laatste twee decennia hebben beide disciplines een grote vlucht genomen, met virale video’s van atleten die van gebouwen afspringen, grote hoogten beklimmen en zelfs op het laatste moment een sprintje trekken om een vlucht te halen op het vliegveld van München.

Voor een ongeoefend oog zien ze er misschien identiek uit, maar er zijn in feite subtiele verschillen. Red Bull Art of Motion sportdirecteur Nico Wlcek is perfect geplaatst om die te onderzoeken, omdat hij de carrière van een aantal atleten heeft helpen lanceren, terwijl hij de afgelopen negen jaar aan de wedstrijd werkte.

Aangezien het evenement van 2019 op 5 oktober van Santorini naar het pittoreske Zuid-Italiaanse Matera verhuist, nam Wleck de tijd om het mysterie op te helderen:

Parkour is oorspronkelijk begonnen als een vorm van militaire training. Is het nu verder gegaan dan dat?

Het is in veel opzichten verder gegaan dan dat. Het leger heeft er nog steeds belangstelling voor. Er worden veel workshops gegeven aan special forces of aan de politie over de hele wereld. Maar parkour is een sport geworden, een cultuur, en een kunstvorm. De naam parkour heeft onze samenleving zo ingehaald dat mensen denken dat parkour freerunning is en vice versa.

Hoe kwam freerunning dan in de mix?

Toen ik onderzoek deed naar de oorsprong van onze sporten en hoe David Belle parkour hielp ontwikkelen, was het vroeger zo dat parkour een efficiënte manier was om van punt A naar punt B te komen. Meer over snelheid en efficiëntie. Rennen en springen en over dingen heen komen. Toen parkour zich ontwikkelde, ontwikkelde het zich heel strikt in één richting, wat het natuurlijk dwong om zich in een andere richting te ontwikkelen. Dit is waarom Sébastien Foucan besloot om het meer een internationale naam te geven en het freerunning noemde. Hij liet het meer ruimte in de richting van creativiteit. Alle beweging werd aangemoedigd. Flips waren ineens onderdeel van het spel en al snel voegden de atleten er twists aan toe. Trucs die nog nooit eerder waren gedaan, kwamen ineens in ieders hoofd op. Die creativiteit is wat we zien in Art of Motion – dat is waar freerunning over gaat.

Denk je dat freerunning en parkour nog steeds verschillend genoeg zijn in stijl om gescheiden te worden?

Vijf jaar geleden waren ze dat, maar nu is alles weer samengesmolten. Mensen zeggen parkour tegen alles. Snowboarden krijgt geen twee namen of je nu van een berg afrijdt of trucjes doet in een snowboardpark, het is nog steeds dezelfde sport. Persoonlijk zou ik graag zien dat parkour en freerunning weer samensmelten. Ik vind dat het nooit gesplitst had mogen worden. Wat die naam gaat worden? Ik weet het niet, maar het is belangrijk dat we als cultuur onder één naam vertegenwoordigd zijn.

Is freerunning een soepelere, spirituele discipline?

Spiritueel is een moeilijk woord voor mij. Als ik naar parkour atleten kijk, zie ik spiritualiteit in een andere zin. Het hoogste niveau van hen, die duizenden en duizenden uren van de opleiding, doen dingen op daken waar ze zichzelf in leven of dood situaties en dat is zeer spiritueel voor mij. Niet omdat ze hun leven riskeren, maar omdat ze precies weten waartoe ze in staat zijn, maar dat doen freerunners ook. Ik denk dat het verschil meer ligt in de stijl van bewegen. Trucs, beweging en creativiteit zijn een zeer groot deel van freerunning in vergelijking met parkour, waar de nadruk meer ligt op efficiëntie, snelheid en techniek. Freerunning is een vrij stromende kunst omdat het meer gaat over de verbinding tussen dingen. Het gaat niet alleen om de afstand of de tijd, maar hoe je eruit ziet en je voelt in de lucht. Dat is een groot verschil.

Waar kijk je naar uit bij Red Bull Art of Motion dit jaar?

We hebben een pauze genomen en het komt terug met een nieuwe locatie, een nieuwe baan en een verandering in format. We hebben besloten om te gaan met zes plekken voor de vrouwen. Het worden twee mannen heats en een vrouwen heat. Dit betekent dat het een gemengde finale wordt. We denken dat de vrouwen zich kunnen meten met de mannen en ik ben benieuwd. Het is een stap naar de toekomst. Ik heb meisjes van 14 en 15 jaar oud gezien, die al een paar knappe bewegingen maken en ik kan niet wachten tot ze oud genoeg zijn om mee te doen. Het rooster van atleten is drastisch veranderd. Het leuke is dat het nu heel internationaal is. We hebben mensen uit Japan, Marokko, Thailand en Rusland. Zoveel nieuw talent dat het zeker kan opnemen tegen de grote spelers in onze sport. Het gaat een geweldige show worden!