Ik besefte dat ik alleen moest leven en eindelijk mijn innerlijke zelf moest ontdekken.

Hoi, mijn naam is Iulia, ik ben 30 jaar oud, en ik ben introvert en een herstellende serie-monogamist.

Tot nu toe heb ik mijn verslaving onophoudelijk gevoed in verschillende relaties in een poging om de schoen te laten passen. Het maakte niet uit dat mijn benen bloedden, en soms voelde ik me ontmoedigd en depressief – ik wist dat deze relatie moest werken.

Fast-forward vijftien jaar, verschillende mannen, en twee verbroken verlovingen, en hier ben ik, soul-searching na een relatie die me deed denken dat ik niet langer moest proberen om de leegte in mijn hart achtergelaten door de zoveelste scheiding te vullen met het parfum, de stem, en de aanraking van een willekeurige man.

Zielverpletterende, hartbrekende, sombere, akelig achtervolgende dagen gingen voorbij toen ik mijn nieuwe single zelf begon te ontdekken, en dacht aan mijn tekortkomingen in de liefdesafdeling.

Mijn introverte kant helpt helemaal niet – al die gedachten en emoties bleven zich opkroppen.

Dit is wat er gebeurt als een seriële monogamist eenzaamheid tegenkomt. Je voelt je alsof je niet thuishoort in je eigen leven. Terwijl je een relatie hebt, leef je je leven met vier ogen en vier benen, zoals een van die wezens in Platon’s mythe van de androgyne. Een ander paar ogen filtert je werkelijkheid, en voor je het weet raak je verstrikt in de visie van een ander over wie je zou moeten zijn.

Je verliest jezelf.

Voor ons introverten zijn relaties nooit gemakkelijk, en scheidingen kunnen ons tot in het diepst van onze ziel verbrijzelen. Ik besloot dat ik niet nog een man wilde om me compleet te voelen. Ik moest de koe bij de horens vatten.

Ik wist dat ik alleen moest leven en eindelijk dat innerlijke zelf ontdekken waar zoveel psychologen en motiverende sprekers het over hebben. Hier is wat ik ontdekte.

What I Learned When I Decided to Stay Single

Het zijn van nieuwe single is niet voor de zwakke harten.

Snel nadat ik mijn Facebook-status veranderde van “in een relatie” in “single”, begon ik een constant gezoem in mijn hersenen te horen. Nadat ik er goed naar had geluisterd, ontdekte ik dat het een stem was die aan zichzelf twijfelde en alleen maar angst in mijn botten wilde inboezemen.

Wat als ik voor altijd eenzaam zal zijn? Wat als ik nooit meer zal liefhebben? Wie wist dat ik zo angstig was om mijn partner te vinden? En wie wist dat lepeltje lepeltje, en dat een ander mens je accepteert, het allemaal beter kon maken?

In het begin voelde de eenzaamheid somber en verterend (ja, zelfs introverte mensen worden eenzaam). Ik kon mezelf niet tegenhouden om te herkauwen over al mijn vorige relaties en de fouten die ik in de afgelopen 15 jaar had gemaakt. Ik herinnerde me hoe ik ooit iemand bedroog op wie ik verliefd was, alleen maar omdat ik de moed niet kon opbrengen om een fatsoenlijke ruzie te maken. Ik herinnerde me de nachten dat ik mezelf in slaap huilde als iemand van wie ik hield niet wederkerig was, en ik bleef proberen om terug te gaan in de tijd en die trieste relikwieën te redden en ze te veranderen in iets zinvols.

Niet praten over mijn gevoelens maakte het allemaal alleen maar erger, en soms voelde ik me gevangen in mijn andere levens met deze mannen.

Therapie gaf me iemand die wilde luisteren.

Ik moet het herhalen: Tot nu toe ben ik nooit single geweest. Welnu, op 30-jarige leeftijd realiseerde ik me dat ik een Assepoester-versie van een vrouw was geworden – mijn hele leven had ik gewacht tot iemand me zou redden.

Welnu, raad eens?

Single of niet, niemand zal je redden. Soms vertrouwen anderen op jou om hen te redden.

Ik moest mijn eigen mentor, coach en therapeut zijn.

Dank God, hoewel, ik vond een fatsoenlijke therapeut, en ik hoefde niet langer te doen alsof ik het allemaal voor elkaar had.

Mijn therapeut vertelde me dat ik mezelf constant overal de schuld van gaf. Ze gaf me advies over hoe ik kon stoppen met herkauwen, en vooral, verzekerde me dat deze fase van angst en verlammende zelftwijfel voorbij zou gaan.

Ze gedroeg zich als een tedere moeder wier dochter een gebroken hart had, behalve dat ik het gevoel had dat ik één hart had voor elke relatie die ik had gehad, en pijn scheurde ze allemaal aan stukken.

Ten slotte hielp mijn therapeut me mijn relaties niet als enorme mislukkingen in het leven te begrijpen, maar als lessen.

Als je een introvert bent die worstelt met het verlies van een relatie, is in therapie gaan het minste wat je voor jezelf kunt doen. Als je niet met je vrienden wilt of kunt praten, zal je therapeut iemand zijn die zal luisteren.

Therapie en het hele proces van het herontdekken van mezelf is een hel van een weg geweest, en ik worstel nog steeds, maar ik weet nu dat ik nooit meer iemand anders verantwoordelijk zal maken voor de manier waarop ik me voel.

Het begint met hoe je de toekomst ziet.

Ik ben opgegroeid in een cultuur waarin vrouwen graag dagdromen over hun trouwdag. Hoewel ik nooit het meisje ben geweest dat droomde van een grote bruiloft, en witte jurken me toch nooit stonden, heb ik me altijd een gezamenlijke toekomst voorgesteld, en kon ik nooit alleen plannen maken. Toch, na maanden depressief te zijn geweest en geen richting in mijn leven te hebben gevonden, kwam ik erachter dat niemand me zou komen redden. Ik moest mijn eigen redder zijn.

How about that, Sherlock?

In het begin bracht ik mijn dagen door in bed, gedachteloos scrollend door Facebook en medelijden hebbend met mezelf. Ik kon mezelf niet tegenhouden mezelf te vergelijken met andere mensen. Als ik foto’s zag van ex-collega’s die trouwden of kinderen kregen, voelde ik me leeg en spijtig. Een tijdje stopte ik zelfs met mijn haar te wassen, te eten of iets te doen wat ik leuk vond.

Tot ik op een dag honger kreeg. Ik bedoel, ik was uitgehongerd. Ik voelde me alsof ik een diner kon verorberen gekookt door Pantagruel, en dan om een dessert vragen.

Toen realiseerde ik me dat ik niet eens wist wat te eten, aangezien ik altijd voor twee heb gekookt.

Dit was de eerste stap in het terugwinnen van mijn leven – eten koken voor mezelf.

Doe mee aan de introverte revolutie. Een e-mail, elke vrijdag. De beste introverte artikelen.

Ik moest leren om comfortabel in mijn eigen vel te zitten.

Ik was nooit comfortabel met hoe ik mezelf presenteerde aan de wereld. Ik vertrouwde te veel op mijn vriendje om me compleet te maken, en om mijn slechte zelfbeeld te voeden. Het maakte niet uit dat de schoen niet paste.

Het single zijn liet me de waarheid zien. Het ontbrak me aan zelfvertrouwen, en ik was afhankelijk van anderen om me goed te voelen.

Ik weet nog steeds een heleboel dingen niet over mezelf. Wat maakt me gek? Waardoor voel ik me goed? Wie ben ik als ik niet in andermans versie van mezelf pas?

De schoen past misschien niet, maar intussen besef ik dat ik liever een paar comfortabele sneakers draag.

Ik begon me zelfs op te maken voor mezelf. Ik begon de make-up te dragen die ik mooi vond en het soort persoon te zijn op wie ik verliefd zou worden, niet het soort persoon van wie zij zouden houden.

Ik ben nog steeds een werk in uitvoering.

Het zijn de gedeelde lachjes en grapjes die ik het meest mis, de omhelzingen en de genegenheid. In het verleden, elke keer als ik iemand ontmoette, gedroeg ik me als een ondervoede ziel wanhopig op zoek naar bevestiging. Ik gedroeg me als een verweesde puppy en verwachtte dat mijn geliefde voor me zou zorgen. De meesten van hen deden dat, maar dat weerhield me ervan om te leren hoe ik verantwoordelijk kon zijn voor mijn leven.

Mis de zorg en genegenheid van iemand anders, voelde ik me waardeloos. Wie was die trieste vrouw die altijd de zon en de maan in iemands leven moest zijn, anders had ze het gevoel dat ze niet bestond? Was ik het?

Het vullen van de leegte die een relatie achterlaat is geen gemakkelijke taak. Van jezelf leren houden is misschien nog wel het moeilijkste.

Ik ben meer dingen gaan doen die mijn ziel voeden. Ik mediteer, dans, zing, lach en schrijf. Ik werd mijn eigen beste vriend.

Nee, ik heb geen partner, maar ik heb boeken. Ik heb muziek. Ik heb films. Ik heb een paar vrienden met wie ik kan praten. Ik heb passies en een therapeut die me niet ziet als een mislukt mens – ze ziet me als een werk in uitvoering.

En dit is wie ik vandaag ben. Een werk in uitvoering.

Je vindt het misschien ook leuk:

• Will I Be Single Forever? 6 Introverte Dating Struggles
• 25 Prachtige Illustraties Die Perfect De Vreugde Van Alleen Leven Als Introvert Vastleggen
• Als Introvert Ben Ik Mijn Eigen Beste Vriend (en Ik Hou Er Van)