Wikipedia definieert intensive care geneeskunde als een tak van de geneeskunde die zich bezighoudt met de diagnose en het beheer van levensbedreigende aandoeningen waarvoor geavanceerde orgaanondersteuning en invasieve bewaking vereist is. 1 Hieraan zou ik de regel “in het belang van de patiënt” toevoegen, aangezien dit de bovenstaande definitie fundamenteel wijzigt.

Intensive care is een allesomvattend specialisme (Finfer en Vincent 2013). Intensieve zorg is onstuimig en toch cerebraal! Het is een plaats waar het verleden, het heden en de toekomst van de patiënt samenkomen, (vaak) met zeer beperkte tijd om al het voorgaande te ordenen.

Intensivist zijn is een enorm voorrecht, en er rust een grote verantwoordelijkheid op uw schouders – vaak ontmoeten we patiënten die erg ziek zijn, soms op het randje van de dood; patiënten stellen in deze momenten van kwetsbaarheid hun uiterste vertrouwen in u. Het beroep vereist het vermogen om helder te denken, en toch verder te kijken dan het plaatje: zal de interventie/wijze van behandeling de patiënt ten goede komen? Zal het niet alleen het leven herstellen, maar ook een leven met kwaliteit? Deze voortdurende dans met de dood, de fysieke en mentale functie, de te verwachten resultaten en andere onzekerheden maakt dit een fascinerend beroep. Je krijgt niet alleen een kijkje in de kern van het wezen van je patiënt, maar ook in je eigen ziel.

Dit beroep vereist een ontmoeting van vele werelden, ideeën en meningen met de druk van beperkte tijd en gestoorde fysiologie. Voeg daarbij de niet aflatende focus op prioriteiten stellen. Het vereist een mix van kennis, vaardigheden en ervaring, waaraan een gezonde scepsis en een open geest moeten worden toegevoegd (b.v., kan dit fenomeen te wijten zijn aan een andere oorzaak? Moet ik anders denken?) en nederigheid. Een eclectisch denkproces dat een combinatie is van idealisme en pragmatisme, maar dat wordt geschraagd door een realistische benadering: Veronderstel niets, vertrouw niemand, geef zuurstof!

Conclusie

Daarom, waar gaat Intensive care precies over? Intensive care gaat over het redden van levens en zou ook moeten gaan over het redden van de kwaliteit van leven – ze moeten noodzakelijkerwijs in één adem genoemd worden. Wat we doen moet ten goede komen aan de patiënt – met andere woorden, het is verstandig om vraagtekens te zetten bij interventies die worden aangeboden of uitgevoerd bij gebrek aan een duidelijk voordeel voor de patiënt, en ook voor de samenleving.

Het belangrijkste is dat de patiënten het gevoel hebben dat ze als mensen worden behandeld in alle stadia van hun ziekte, ook tijdens het stervensproces.

Hoewel de Intensive Care sterk afhankelijk is van technologie om een snelle diagnose en een effectief beheer mogelijk te maken, is de basis van de Intensive Care eenvoudig: het saturatieniveau en de perfusie op peil houden, de primaire pathologie behandelen en tijd geven om te reageren. Simplisticyet waar! Natuurlijk moet er altijd een plan B zijn. Vergeet niet dat het meer is dan een ‘getallenspel’ – we hebben te maken met mensenlevens. Zoals in het verleden al is gezegd, ligt het geheim van de zorg voor de patiënt in de zorg voor de patiënt (Peabody 1984). Vergeet dit nooit – het gaat allemaal om de patiënt! Maak het een persoonlijke zaak. Amen.