Warren Haynes
BeginjarenEdit
Warren Haynes trad in 1980, toen hij 20 jaar oud was, toe tot de tour- en opnameband van David Allan Coe. Hij bleef vier jaar bij Coe’s band.
Kort daarna kreeg Haynes een optreden bij The Nighthawks, terwijl hij bleef spelen met lokale muzikanten en sessiegitaar- en zangwerk deed. Een opmerkelijk wapenfeit uit deze periode is een nummer dat hij samen met Dennis Robbins en Bobby Boyd schreef voor countrymuzikant Garth Brooks, getiteld “Two of a Kind, Workin’ on a Full House”, dat werd uitgebracht op het album No Fences en twintig weken lang de nummer 1 single bleef op Billboard’s Hot Country Singles & Tracks chart.
Dickey Betts Band en The Allman Brothers BandEdit
Omstreeks 1987 kreeg Haynes een telefoontje om achtergrondzang te verzorgen op een studioalbum van Dickey Betts, samen met Dennis Robbins. Betts, die zich na het uiteenvallen van The Allman Brothers Band op zijn solocarrière had geconcentreerd, besloot na de sessie Haynes aan zijn band toe te voegen als zijn gitarist. Met Matt Abts op drums en Johnny Neel op keyboards, bracht de nu gevormde Dickey Betts Band in 1988 het album Pattern Disruptive uit. In datzelfde jaar schreef Haynes ook mee aan de titelsong van Gregg Allmans soloalbum Just Before the Bullets Fly.
In 1989 besloot The Allman Brothers Band weer bij elkaar te komen, en Betts recruteerde Haynes om bij de band te komen. Ook Neel op keyboards en Allen Woody op basgitaar kwamen erbij. Haynes speelde sindsdien mee op vier goed ontvangen studio-albums, waaronder het met goud bekroonde Where It All Begins (1994). Het was datzelfde jaar dat Warren met de Allman Brothers op Woodstock ’94 speelde voor zijn grootste publiek ooit. Haynes en Woody verlieten de groep in maart 1997 om zich uitsluitend te concentreren op hun zijproject Gov’t Mule. Kort na Woody’s vroegtijdige dood op 26 augustus 2000, begon Haynes weer op te treden met The Allman Brothers Band in 2000, samen met het jonge gitaarwonder Derek Trucks. Kort daarna keerde hij als voltijds lid terug bij de band. Op 8 januari 2014 kondigden Haynes en Trucks gezamenlijk hun respectieve plannen aan om de ABB tegen het einde van 2014 te verlaten, na de afronding van de viering van het 45-jarig bestaan van de band, waarbij de band vervolgens aankondigde dat ze op hetzelfde moment zouden ontbinden.
Gov’t MuleEdit
Haynes spelend met Gov’t Mule in 2008.
In 1994 vormde Haynes Gov’t Mule met Abts en Woody. Haynes en Woody verdeelden aanvankelijk hun tijd tussen Gov’t Mule en The Allman Brothers Band, maar na de laatste show van The Allman Brothers in 1997 in het Beacon Theatre in New York op 26 maart 1997, verlieten beiden de band om zich fulltime op Gov’t Mule te richten. Ze brachten drie albums uit en werden bekend om hun krachtige live-optredens. Sommige van deze optredens zijn uitgebracht als officiële live albums (Live at Roseland Ballroom, Live… With a Little Help from Our Friends en Mulennium; de laatste twee leggen opeenvolgende New Year’s Eve shows vast).
Op 26 augustus 2000 overleed Allen Woody onverwacht. Na zijn dood werd besloten de tournee akoestisch af te sluiten als de “Smile at Half-Mast” tournee. Gov’t Mule bracht twee studio albums uit (The Deep End, Volume 1 en The Deep End, Volume 2) en een live album/DVD (The Deepest End, Live in Concert) met veel van Woody’s favoriete bassisten. In 2003 werden Andy Hess (bas) en Danny Louis (keyboard/organ) als vaste leden aan de groep toegevoegd. Eind van het volgende jaar bracht deze line-up hun eerste studioplaat uit, Deja Voodoo, die later werd uitgebreid met een EP van nieuw opgenomen materiaal, getiteld Mo Voodoo. Na de opname van 2006’s High & Mighty, bracht Gov’t Mule ook een dub EP uit getiteld Mighty High en een DVD getiteld Tale of 2 Cities die twee volledige optredens bevatte opgenomen in 2004 en 2006. De twee shows op de DVD bevatten de eerste show van de Deja Voodoo Tour en de laatste show van de High & Mighty Tour, die dienen om in te kapselen wat er in die twee jaar werd gecreëerd. In 2008 verliet Andy Hess Gov’t Mule om andere projecten na te streven en werd vervangen door een relatieve onbekende, Jorgen Carlsson. By a Thread, het eerste studioalbum van Gov’t Mule met Carlsson, werd in 2009 uitgebracht op Haynes’ eigen label, Evil Teen Records.
In 2010 gingen ze terug naar de kluis en brachten Mulennium uit, een drie-disc opname van een show van New Year’s Eve 1999 in Atlanta. Dit was de eerste officiële opname van het originele trio sinds de dood van Allen Woody in 2000. Het bevatte ook een optreden van Little Milton, een van Haynes gitaarhelden uit zijn jeugd.
The DeadEdit
Sinds de dood van Jerry Garcia in 1995, heeft Haynes opgetreden en getoerd met veel van de overlevende leden van de Grateful Dead. In 1997 kwamen Haynes en Abts op het podium om te jammen met Bob Weir en Rob Wasserman in een kleine club. Het optreden werd gefilmd voor Robert Mugge’s film over Robert Johnson, Hellhound on My Trail. Toen, in 1999, benaderde Phil Lesh hem om leadgitaar te spelen en te zingen voor zijn sologroep Phil Lesh and Friends. Hij speelde regelmatig met Lesh gedurende 3 jaar en is in de daaropvolgende jaren af en toe blijven optreden in de steeds evoluerende line-up van zijn “vrienden”. In 2004, toen The Dead (overgebleven leden van de Grateful Dead) een nieuwe gitarist nodig hadden, riepen ze Haynes op om lead te spelen en te zingen voor die zomer’s “Wave That Flag Tour”. Zijn run met The Dead eindigde op een avond waar hij met hen meespeelde, dan een akoestische soloset speelde, en dan de avond eindigde spelend met The Allman Brothers Band en met hen aan zijn volgende tour begon. Hij speelde opnieuw lead gitaar voor The Dead in het najaar van 2008 toen ze optraden op een benefiet in Penn State voor de toenmalige presidentskandidaat Barack Obama, en ging later met hen op tournee in het voorjaar van 2009.
Soloartiest en gastoptredensEdit
Haynes speelde een akoestische set met Gov’t Mule, vroeg in de carrière van de band, in een platenzaak in Fort Lauderdale, Florida.
In 1993 bracht Haynes zijn eerste soloalbum uit, Tales of Ordinary Madness, dat werd geproduceerd door voormalig Allman Brother-toetsenist Chuck Leavell. Hij toerde kort ter ondersteuning van de plaat met verschillende muzikanten, waaronder Danny Louis.
In 2003 en 2004 bracht Haynes twee akoestische soloalbums uit, The Lone EP, een verzameling live-optredens en Live From Bonnaroo dat zijn solo-optreden (deels akoestisch, deels elektrisch) op het Bonnaroo Music Festival 2003 documenteert. Als hij niet op tournee is met een van zijn elektrische bands, neemt Haynes vaak de tijd om solo akoestische shows te geven, die een verscheidenheid aan bekende en zeldzame covers bevatten, samen met zijn eigen materiaal. In 2004 gaf Warren Haynes vijf avondvullende akoestische soloshows, en opende hij 23 keer voor The Dead en één keer voor The Allman Brothers Band.
Hij heeft ook 45 songoptredens en 28 concertoptredens gedaan met Dave Matthews Band, waaronder op twee uitgebrachte live-albums: Live at Central Park Concert in 2003, waarin hij “Cortez, the Killer”, en “Jimi Thing” uitvoerde, en Live at Piedmont Park waar hij “What Would You Say” uitvoerde.
In 2005 gaf Haynes een eenmalige show onder de naam Warren Haynes & Friends. De band bestond uit Abts op drums, Dave Schools van Widespread Panic op bas, John Medeski van Medeski Martin & Wood en Skerik, de avant-garde saxofonist van bands als Critters Buggin’ en Les Claypool’s Fearless Flying Frog Brigade. De groep speelde een selectie van bluesnummers, waaronder nummers van Led Zeppelin, Jimi Hendrix, Tom Waits, en Gov’t Mule standards. De band was ook te zien als de huisband tijdens een aantal opnames van Last Call with Carson Daly begin februari 2005. Tijdens een van deze opnames was de geplande muzikale act afwezig, dus voerde Haynes een akoestische uitvoering van U2’s One uit. Het nummer verscheen ook op zijn Live from Bonnaroo album. In 2008 coverde Haynes het Bob Dylan-nummer “I Shall Be Released” met Coheed and Cambria, evenals hun nummer Welcome Home, als onderdeel van een toegift die de band speelde tijdens hun shows ter ondersteuning van Neverender.
Na de opname van Gov’t Mule’s By a Thread album, vormde Haynes The Warren Haynes Band. De groep bestond uit George Porter, Jr. op bas, Ivan Neville op toetsen en Raymond Weber op drums. Ook Ian McLagan speelde mee, evenals zangeres Ruthie Foster en Ron Holloway op tenorsaxofoon. De Warren Haynes Band maakte hun debuut op Haynes’ jaarlijkse Christmas Jam in Asheville, North Carolina op 11 december 2010. Het album Man in Motion werd uitgebracht in mei 2011 en debuteerde in de Billboard Top 20. Een uitgebreide tournee vond plaats na de release door de rest van 2011; de toerende versie van de band bestond uit Holloway, drummer Terence Higgins van de Dirty Dozen Brass Band, bassist Ron Johnson, toetsenist Nigel Hall, en verschillende vocalisten, hetzij Foster, Alfreda Gerald, of Alecia Chakour.
De Warren Haynes Band’s “Live at The Moody Theater” 2CD/1DVD pakket kwam uit in april 2012 op Stax Records. De line-up op de opname bestond uit Warren Haynes (leadzang en gitaar), Ron Holloway (saxofoon), Ron Johnson (bas), Terence Higgins (drums), Nigel Hall (keyboards) en Alecia Chakour (backing vocals).
Haynes heeft verklaard dat zijn verdere solo-inspanningen hem mogelijk op nog andere terreinen zullen brengen. “Er zijn ook andere projecten die ik wil doen,” vertelt hij. “Ik ben geïnteresseerd in het opnemen van een singer-songwriter georiënteerd album met meer akoestische instrumenten, een jazzy instrumentale cd en een straight-up blues plaat. Maar net als Man in Motion zullen die albums moeten wachten tot de tijd rijp is.” Tijdens de COVID-19 pandemie is hij actief gebleven met het schrijven van materiaal dat gaat over onderwerpen die hij in het verleden niet heeft aangeraakt.