getty

Het feit dat zwarte mannen volgens de Association of American Medical Colleges (AAMC) slechts 3,1% uitmaakten van de inschrijvingen voor de medische faculteit in het schooljaar 1978-79 is waarschijnlijk niet zo alarmerend. Het was tenslotte 1978 – Jimmy Carter was president. Dallas en Grease waren net uitgekomen, en ik was pas zeven. De schokkende en demotiverende realisatie is echter dat de vergelijkbare statistiek voor het jaar 2019-20 in feite lager is op 2,9% (of bijna ongewijzigd op 3,4% voor de “alleen of in combinatie statistiek” die ook degenen omvat die zich identificeren met een ander ras).

Hoe kan het dat in de afgelopen veertig jaar met al onze “vooruitgang” op het gebied van raciale ongelijkheid en onrechtvaardigheid, dat dat cijfer nu eigenlijk slechter is dan toen? Inderdaad, voor degenen die dachten dat de verkiezing van een zwarte president een duidelijk bewijs was dat Amerika racisme achter zich had gelaten, is deze enkele ontnuchterende statistiek slechts een van de vele die het tegendeel bewijzen. NPR analyseerde deze kwestie in hun artikel uit 2015 “There Were Fewer Black Men in Medical School in 2014 Than In 1978.”

dat zwarten typisch hebben achtergebleven bij alle andere ethische groepen in Amerikaanse medische schoolmatriculanten.

American Association of Medical Colleges

Hoewel de cijfers voor Afrikaanse Amerikanen over het algemeen somber zijn, zijn ze voor zwarte mannen bijzonder tragisch. Uit de gegevens van de AAMC blijkt namelijk dat het inschrijvingspercentage voor Afro-Amerikaanse vrouwen in feite is gestegen van slechts 2,2% tijdens het schooljaar 1978-79 tot 4,4% tijdens het schooljaar 2019-20 (5,2% wanneer rekening wordt gehouden met degenen die zich identificeren als zwart en een ander ras). Dit roept de vraag op – waarom zijn de cijfers voor zwarte mannen in de afgelopen meer dan veertig jaar niet aanzienlijk beter geworden? Dit is precies de vraag die wordt behandeld in het 2015 AAMC rapport “Altering the Course: Black Males in Medicine.”

Hoewel sommigen zich misschien verzetten tegen het concept van systemisch racisme – in plaats daarvan geven ze er de voorkeur aan om ongelijkheden te zien als eenmalige aberraties of een gevolg van individuele tekortkomingen – is het tekort aan zwarte mannelijke artsen in Amerika aantoonbaar een geweldig voorbeeld van de voorspelbare resultaten van systemisch, wijdverspreid racisme. De specifieke onderliggende oorzaken zijn ongetwijfeld talrijk – alle gekleurd door de realiteit van de greep van het racisme op vele facetten van de samenleving, waaronder ongelijkheid in onderwijs, gezinsinkomen, het rechtssysteem, gemeenschapsmiddelen, en vele andere factoren.

Dr. Marc A. Nivet, EVP Institutional Advancement, UT Southwestern Medical Center en hoofdonderzoeker voor het AAMC-rapport benadrukt: “Ik denk dat het primaire probleem voor zwarte mannen bij het nastreven van geneeskunde of een andere professionele carrière racisme en vooroordelen zijn, maar het neemt niet de vorm aan die we traditioneel denken, zoals gesloten deuren of borden waarop staat dat zwarten niet zijn toegestaan.” Onlangs nog kondigden de AAMC en de National Medical Association (NMA), de belangrijkste spreekbuis van Afro-Amerikaanse artsen, een samenwerkingsverband aan met betrekking tot zwarte mannen in de geneeskunde. Hun gezamenlijke verklaring legt een duidelijk verband tussen het decennialange probleem van de ondervertegenwoordiging van zwarte mannen in de geneeskunde en systematisch racisme. “De hoofdoorzaak is systemisch racisme dat teruggaat tot de slavernij,” legt inkomend NMA President Leon McDougle MD, MPH uit. “Dit is een maatschappelijk probleem dat sectoroverschrijdende investeringen en samenwerking zal vereisen om het te verhelpen.”

Hoewel geen enkel artikel de talloze manieren waarop systemisch racisme van invloed is op het aantal zwarte mannen in de geneeskunde voldoende kan analyseren, laten we een reeks expliciete barrières en uitdagingen verkennen die het creëert.

Ongelijkheden in het onderwijs

Ongetwijfeld zijn de uitdagingen waarmee zwarte mannen worden geconfronteerd bij het nastreven van een carrière in de geneeskunde geworteld in de ongelijkheden en uitdagingen waarmee zwarte mannen in het leven worden geconfronteerd – te beginnen in de klas.

dat zwarte mannen blanke mannen aanzienlijk achter zich laten in het behalen van gevorderde graden.

American Association of Medical Colleges

“Amerika laat zijn jonge zwarte jongens in de steek. In grootstedelijke getto’s, plattelandsdorpen en middelgrote townships in het hele land, zijn scholen vuilnisbelten geworden voor populaties van zwarte jongens die een statistisch hogere kans hebben om de gangen van de gevangenis te bewandelen dan de hallen van de universiteit,” concludeert de herfst 2011 Educational Testing Service Policy Notes publicatie. “We laten onze zwarte zonen meer in de steek dan welke andere raciale of etnische groep ook.”

Tot de onderwijsgerelateerde barrières/uitdagingen noemt het AAMC-rapport “Altering the Course: Black Males in Medicine” de volgende nadelen voor zwarte mannelijke jongeren genoemd:

– Grotere kans op onderwijs op scholen met minder middelen

– Lagere deelname aan programma’s voor hoogbegaafden of magneetprogramma’s

– Lagere deelname aan AP-cursussen

– Lagere deelname aan STEM-cursussen

– Hogere gevallen van schorsing of disciplinaire maatregelen (het rapport haalt onderzoek aan van dr. Ivory Toldson’s onderzoek dat suggereert dat een gebrek aan cultureel bewustzijn bij leraren hiertoe kan bijdragen)

Terwijl talrijke statistieken wijzen op een grimmige prestatiekloof (aantoonbaar gevoed door een kansenkloof), verwerpt Senior Director, AAMC Dr. Norma Poll-Hunter het idee dat de studenten op de een of andere manier minder bekwaam zijn. “Het zijn niet de studenten die het probleem zijn – niet de jonge zwarte jongens of jonge mannen. Het is het systeem en hoe het systeem hen onderweg behandelt.” Dr. Nivet noemt ook de uitdrukking van George W. Bush “de zachte onverdraagzaamheid van lage verwachtingen” als een belangrijke factor die al op de kleuterschool begint en hun hele schoolcarrière doorgaat. Dr. Poll-Hunter voegt daaraan toe: “De systemische problemen bouwen zich in de loop van de tijd op en creëren een achterstand die zelfs de beste studenten niet kunnen overwinnen, omdat de realiteit is dat het systeem deze vooroordelen in zich heeft verankerd die vaak bepalen hoe talent eruitziet en waar talent vandaan moet komen.”

Significante kosten medische school

Met medische studenten die volgens de AAMC een gemiddelde studieleningschuld van $ 200.000 hebben, is de medische school gewoon niet haalbaar voor veel zwarte studenten die meestal uit aanzienlijk minder bevoorrechte gezinnen komen. Uit de analyse van het Brookings Institute van de kloof in rijkdom tussen zwart en blank blijkt dat de nettowaarde van het gemiddelde zwarte gezin ongeveer tien procent bedraagt van die van het gemiddelde blanke gezin. Zonder sterke steun van de familie, is de realiteit van de medische school vaak slechts een luchtkasteel voor zelfs de beste zwarte studenten.

Weinig zwarte mannelijke rolmodellen / zwak ondersteuningssysteem

De schaarste aan zwarte mannelijke artsen vertaalt zich ook in minder rolmodellen voor jonge zwarte mannen. “Het is moeilijk te zijn wat je niet ziet en er zijn te weinig minderheidsartsen om mee te beginnen, maar vooral zwarte mannelijke artsen,” legt Dr. Nivet uit. Met minder zwarte artsen in de zwarte gemeenschap, hebben zwarte jongeren inderdaad vaak niet zo’n sterk uitgebreid ondersteunend netwerk om hen te helpen socialiseren in het pre-medische proces of gewoon morele steun en aanmoediging te bieden.

Het tekort aan zwarte mannen op de medische faculteit creëert ook een extra druk als ze eenmaal op de medische faculteit zitten, omdat ze zich vaak geïsoleerd kunnen voelen en een extra druk kunnen ervaren om goed te presteren. “In mijn klas van de medische faculteit was ik een van de twee zwarte mannen”, zegt Olaoluwa Oladipo Fayanju, MD, die een MSc heeft behaald aan de T.H. Chan School of Public Health van Harvard University en een MD aan de Tufts University School of Medicine. “Medische school is een slopende ervaring zonder de extra druk van het zwart zijn tijdens de opleiding.”

Biased Perceptions of Black Men

Zwarte mannen worden ook geconfronteerd met een ontmoedigend perceptieprobleem. Racisme voedt vooroordelen en stereotypering die vaak aanzienlijke barrières opwerpen die hen gedurende hun hele carrière achtervolgen. Het rapport concludeert: “De meest voorkomende uitdaging is de vooringenomenheid en stereotypering met betrekking tot de ervaring van zwarte mannen in de Verenigde Staten.” Negatieve percepties van zwarte mannen in de media en in de samenleving zorgen niet alleen voor vooroordelen die van invloed zijn op leraren, loopbaanadviseurs, toelatingsadviseurs en andere beïnvloeders, maar deze percepties kunnen ook vergiftigen hoe zij zichzelf en hun potentieel zien. Helaas blijven deze negatieve percepties vaak bestaan voor zwarte mannen die er ondanks alle problemen toch in slagen hun medische graad te behalen. James E.K. Hildreth, Sr. PhD, MD President en CEO van Meharry Medical College legt uit “Ondanks mijn uitgebreide opleiding en prestigieuze onderwijservaring wordt mijn geloofwaardigheid vaak in twijfel getrokken. Wanneer wij een klaslokaal, directiekamer of operatiekamer binnenlopen, worden wij vaak eerst aan onze huidskleur herkend en pas later aan onze diploma’s en successen”. Er zijn inderdaad veel verhalen van patiënten die de zorg van zwarte artsen weigeren. “Dit plaatst deze artsen in tegenstrijdige posities en beperkt zinvolle educatieve ervaringen voor de opkomende generatie van medische professionals van onze natie,” legt Dr. Hildreth uit.

De toegevoegde sociale verantwoordelijkheid

Zwarte medische studenten en artsen dragen vaak de extra last van het werken aan het ontkrachten van negatieve stereotypen en uiteindelijk het verheffen van het hele ras. “Terwijl mijn klasgenoten zich op hun studie konden concentreren, balanceerde ik het studeren voortdurend met het werken aan een pijplijn van minderheidsartsen en het handhaven van een omgeving van inclusie”, zegt Kevin Stephens, Jr. MD, MBA, medisch directeur van Oak Street Health. Ironisch genoeg blijven zwarte artsen, in plaats van te genieten van hun belangrijke professionele prestaties, vaak de behoefte voelen om zichzelf te bewijzen. “Deze altijd aanwezige behoefte om mijn waardigheid te bewijzen, die begon als student, duurt bijna 30 jaar later nog steeds voort als medisch leider,” legt Michele Mitchell, MD, MBA Senior Medical Director, Oak Street Health uit. “Sterker nog, mijn succes of falen in een positie kan het verschil zijn tussen een deur die wordt geopend of gesloten voor de volgende zwarte artsenleider.”

de protesten met betrekking tot politiegeweld (2014)

Photo credit: Alex Ortiz

What’s the Impact?

Het gebrek aan diversiteit in de gezondheidszorg creëert verreikende gevolgen. Ongetwijfeld is de meest significante negatieve impact op de gezondheidsresultaten van zwarte Amerikanen. “Studies tonen aan dat Afro-Amerikanen betere resultaten behalen wanneer ze door zwarte artsen worden behandeld,” legt aftredend NMA-voorzitter Oliver T. Brooks, MD uit. Een van de redenen die bijdraagt aan dit fenomeen is het lage vertrouwen tussen zwarte Amerikanen en het Amerikaanse gezondheidszorgsysteem. “Veel zwarte Amerikanen hebben een lange geschiedenis van scepticisme in de Amerikaanse gezondheidszorg als gevolg van tientallen jaren van schadelijke experimenten en misbruik van medisch onderzoek, waaronder het Tuskegee Syfilis Experiment en de exploitatie van de cellen van Henrietta Lacks,” legt Dr. Hildreth uit. “Dit aanhoudende gebrek aan vertrouwen in de gezondheidszorg heeft invloed op de preventieve zorg, wat verder bijdraagt aan de vele gezondheidsverschillen die vandaag de dag in de zwarte gemeenschap te zien zijn.” In de afgelopen maanden, toen duidelijk werd dat mensen van kleur onevenredig vertegenwoordigd zijn in Covid-19 sterfgevallen, waren mogelijk zwarte artsen het minst verrast. “De Covid-19 pandemie heeft de raciale ongelijkheden benadrukt die binnen de gezondheidszorg bestaan,” benadrukt Dr. Mitchell. “Zwarte gemeenschappen hebben vaak minder middelen en minder toegang tot gezondheidszorg, maar er zijn ook minder artsen in die gemeenschappen die echt contact kunnen leggen met die patiënten.” Helaas zijn er op verschillende terreinen van de geneeskunde soortgelijke gezondheidsverschillen.

Het meest tragische gevolg van het feit dat er zo weinig zwarte mannelijke artsen zijn, is misschien wel dat de cyclus blijft voortbestaan. Inderdaad, het resultaat wordt de oorzaak – en het systeem gaat door.

Volg mij op LinkedIn. Bekijk hier mijn website of een deel van mijn andere werk.