Nog niet zo lang geleden werd ik gevraagd om lid te zijn van een uitvoerend team voor een groot project. Er waren mensen uit het hele land bij betrokken, dus de teleconferenties vonden vaak ’s avonds laat plaats om rekening te houden met ieders agenda. Een gesprek in het bijzonder begon om 11 uur ’s avonds mijn tijd, dus ik wilde echt niet dat het langer duurde dan nodig was.

Dit was niet de eerste telefonische vergadering die we hadden, omdat het project al vele maanden eerder was begonnen, dus de meeste mensen in het gesprek hadden al eerder gesproken. Het doel van de oproep was om de status van verschillende aspecten van het project te controleren en om te bespreken wat er vervolgens moest gebeuren.

De oproep begon en ik vroeg om statusrapporten van iedereen. Ik probeerde het gesprek bij het onderwerp te houden, maar een man die ik niet kende bleef vragen stellen. Nadat hij me een paar keer onderbrak, stopte ik en vroeg zijn naam. Hij vertelde me zijn naam. Ik zei hem dat zijn vragen gegrond waren, maar dat we ze in eerdere gesprekken hadden behandeld en dat onze tijd beperkt was door het late uur van het gesprek, dus dat hij de persoon die hem voor het gesprek had uitgenodigd moest vragen hem bij te praten over het project. Hij stemde toe en het gesprek ging verder.

De onderbreker bleek een Millennial te zijn. Dit was voordat de wereld wist over Millennials, dus toen hij vroeg om elkaar te ontmoeten, maakte ik de fout om ermee in te stemmen. Ik maak maar een grapje over dat het een vergissing was. Toen ik hem eenmaal leerde kennen, realiseerde ik me veel dingen. Ten eerste, hij was zeer goed opgeleid, maar hij miste ervaring, dus hij was hongerig naar ervaring. Ten tweede wilde hij een mentor zijn, en toen ik hem eenmaal begon te mentoren, is hij me zeer trouw geworden. Maar een van de belangrijkste dingen die ik leerde was dat hij vragen stelde omdat hij het antwoord wilde weten.

Ik weet dat het gek klinkt, maar als Millennials vragen stellen, willen ze eigenlijk het antwoord weten. Ze proberen niet om een punt te maken of uw kennis in twijfel te trekken. Millennials zijn de meest opgeleide generaties van alle tijden. Ze hebben veel bereikt en zijn gewend om hun doelen te bereiken. De meesten van hen zijn perfectionisten of zitten er dicht tegenaan. Niet alleen willen ze uitblinken, maar ze zijn zeer gedreven om te slagen.

Zoals ik al zei, Millennials zijn opgeleid, maar ze missen ervaring, en dat weten ze. Ze willen het goed doen, dus stellen ze vragen. Dit zou ons blij moeten maken omdat de meeste mensen hun beperkingen niet kennen en niet om hulp zullen vragen, zelfs als alles om hen heen in elkaar stort. Dit zou een reden moeten zijn om met Millennials te willen werken, maar de meeste mensen zien het als een zwakte.

Ik begrijp het, ik ben de persoon die de vragen tijdens de conference call die ik hierboven noemde de mond snoerde, maar dat was omdat het de verkeerde tijd was voor vragen. Dus, het eerste ding om te onthouden is dat je millennials de kans moet geven om vragen te stellen. Ze moeten het waarom begrijpen.

De drive van millennials om te slagen is de reden waarom ze je grootste kracht kunnen zijn als je de dingen doet die hen helpen gedijen. Dit is waarom mentoring en training zo belangrijk zijn wanneer u millennials in uw organisatie integreert. Door de nodige training en een sterk mentorprogramma te creëren, kunt u hen de processen, vaardigheden en gewoonten aanleren die u wilt dat ze hebben om succesvol te zijn. Dit zal hen ook effectiever maken in hun posities in een kortere tijd.

Er zijn twee soorten vaardigheden die Millennials nodig hebben: technische vaardigheden en zachte vaardigheden. Technische vaardigheden zijn gespecialiseerde vaardigheden op een gebied zoals techniek, geneeskunde, recht, productie, enz. die nodig zijn om succesvol te zijn in een bepaalde functie. De meeste organisaties zijn goed in het trainen van mensen in technische vaardigheden.

Soft skills, daarentegen, zijn moeilijk objectief te meten. Zachte vaardigheden houden verband met emotionele intelligentie en de manier waarop mensen met anderen omgaan. Daarom doen de meeste organisaties weinig tot geen training om ze te verbeteren. Het gekke is dat ze misschien wel het belangrijkst zijn bij het bepalen van succes, omdat maar weinig mensen geïsoleerd werken. Net zo belangrijk is emotionele controle. Als mensen hun emoties niet kunnen beheersen, kunnen ze niet functioneren.