Als modemerk besteedt Gucci veel zorg aan de inkoop van haar grondstoffen, iets wat je als consument niet snel tegenkomt in de fast fashion. Van daaruit gaan luxemerken zoals Gucci naar ontwerpers die een aardige cent vragen voor hun creaties. Zoals Alber Elbaz, ontwerper voor modehuis Lanvin, ooit aan The New Yorker vertelde: “Het is zoveel werk. Een collectie maken is voor mij bijna als het maken van een vaccin. Als je eenmaal dat ene vaccin hebt gemaakt, dan kun je het dupliceren voor negen dollar en negenennegentig cent. Maar kijk of je het voor negen dollar en negenennegentig cent kunt maken, en het antwoord is nee.”

Wanneer je klaar bent met dat alles, zijn er de marketingkosten om te overwegen die, voor een luxe modehuis, aanzienlijk kunnen zijn. Terwijl Reuters zegt dat Gucci en zijn moedermaatschappij zijn reclame-uitgaven niet onthullen, zegt het dat Gucci’s rivaal, luxehuis LVMH (die eigenaar is van het merk Louis Vuitton) in 2018 een koele $ 6,3 miljard aan marketing uitgaf.

En laten we eerlijk zijn – omdat deze luxemerken niet met verlies kunnen werken, zouden ze het geld op de een of andere manier moeten terugverdienen… wat het Gucci-t-shirt van $ 600 verklaart.