Waarom het ‘Company Owned’-model werkt voor Starbucks
Restaurantbedrijven hanteren verschillende methoden voor uitbreiding en efficiënt management. Terwijl McDonald’s zich ontwikkelt in de richting van een 95% franchisemodel en Burger King al een efficiënt franchisemodel hanteert, is bijna 50% van de ruim 25.000 restaurants van Starbucks nog steeds eigendom van het bedrijf. Het bedrijf groeit agressief, maar zijn expansiestrategie is niet gebaseerd op een verschuiving naar een franchise-intensief model. Volgens onze prognose zal het bedrijf tegen 2023 nog steeds een verhouding van ongeveer 50:50 hebben voor franchise- en bedrijfsrestaurants.
Behoud van bedrijfscultuur, meer controle
Hogere bedrijfskosten voor bedrijfsrestaurants, hogere kapitaaluitgaven en het gemak van expansie via een franchisenemersmodel heeft andere restaurantbedrijven aangemoedigd om over te schakelen op een volledig franchisemodel. Terwijl McDonald’s aan deze overgang werkt, is het bedrijf getuige geweest van een groei van de bedrijfswinst. Een franchisemodel kan echter leiden tot minder controle over de dagelijkse activiteiten, en het management van Starbucks wil een bepaald niveau van controle over zijn winkels behouden en geeft daarom nog steeds de voorkeur aan eigen restaurants. Het bedrijf wil dat zijn barista’s zijn cultuur, visie en waardeverklaring begrijpen, en gelooft dat dit gemakkelijker is als meer restaurants eigendom van het bedrijf zijn. Hoewel Starbucks het franchisemodel heeft aangenomen voor internationale expansie, en verschillende van zijn binnenlandse winkels ook een licentie hebben, lijkt het bedrijf van plan een aanzienlijk percentage eigen winkels te behouden om zijn cultuur te behouden.
Efficiënt gerunde, winstgevende eigen restaurants
Starbucks heeft zijn eigen restaurants efficiënt gerund, en deze restaurants genereerden hogere EBITDA-marges (inkomsten vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie) van deze winkels in vergelijking met zijn collega’s. Het bedrijf genereerde een EBITDA-marge van 21% uit zijn bedrijfsrestaurants in 2016 (en we schatten een vergelijkbaar cijfer voor 2017), vergeleken met het cijfer van 19% voor McDonald’s. Chipotle Mexican Grill, dat een 100% bedrijfs-eigen model volgt, genereerde in 2015 een EBITDA-marge van ongeveer 25%, voordat het bedrijf werd getroffen door het E. coli-virus en de marges aanzienlijk daalden. Hoewel dit cijfer hoger is dan het margecijfer van Starbucks, exploiteert Chipotle slechts 2.000 restaurants in eigen beheer en ligt het vergelijkende aantal voor Starbucks rond de 12.500. Dit wijst erop dat Starbucks in staat is geweest zijn restaurants uit te breiden zonder de marges noemenswaardig in gevaar te brengen. Bedrijfsrestaurants dragen meer dan 50% bij aan de EBITDA van Starbucks, wat aangeeft dat ze winstgevender zijn in vergelijking met franchiserestaurants, aangezien het aantal restaurants in beide categorieën bijna gelijk is.
Kapitaalintensief bedrijfsmodel, beïnvloed door prijswijzigingen van grondstoffen
Terwijl restaurants zoals McDonald’s en Dunkin’ Brands een aanzienlijk deel van hun inkomsten genereren uit royalty’s en vergoedingen van franchisenemers, hangt de winstgevendheid van Starbucks’ bedrijfsrestaurants af van de optimalisatie van middelen en prijzen van grondstoffen. Hogere prijzen voor koffiebonen, personeelskosten en andere aanverwante kosten zullen de marges van deze restaurants waarschijnlijk beïnvloeden, en het bedrijf heeft de EBITDA-marges voor deze restaurants de afgelopen jaren gestaag zien dalen.
Dit geeft aan dat het model van Starbucks riskant is en dat de marges gevoelig zijn voor schommelingen, afhankelijk van de grondstofkosten. Verder is het model van het bedrijf ook kapitaalintensief, omdat het een aanzienlijke investering nodig heeft om een nieuw restaurant te openen, in plaats van een licentie aan een franchisenemer te verlenen. Het bedrijf heeft meer investeringen nodig voor groei volgens dit model.
Hoewel het franchisemodel op lange termijn minder riskant en winstgevender kan zijn, denken wij dat Starbucks in de nabije toekomst waarschijnlijk niet zal overstappen op een 100% franchisemodel. Het bedrijf groeit met een combinatie van eigen restaurants en franchiserestaurants, en de eigen restaurants zijn winstgevend – met hogere marges in vergelijking met sectorgenoten. Het management van het bedrijf is erop gericht om ervoor te zorgen dat de bedrijfscultuur wordt gehandhaafd in de belangrijkste locaties waar het zijn eigen restaurants exploiteert, en deze strategie is van cruciaal belang voor de merkwaarde van het bedrijf en de groei op de lange termijn.
Bekijk Interactief Institutioneel Onderzoek (Powered by Trefis):
Global Large Cap | U.S. Mid & Small Cap | European Large & Mid Cap | Meer Trefis Research
Vindt u onze grafieken mooi? Embed ze in uw eigen berichten met behulp van de Trefis WordPress Plugin.