De tongen van rorquals zijn minder gespierd maar zouden elastischer zijn dan die van andere zoogdieren. Als een blauwe vinvis zijn bek opent in de buurt van een school krill, stroomt er water naar binnen. De tong wordt dan naar de bodem van de bek geduwd en, onder druk, als de vinger van een handschoen om zichzelf gedraaid, waardoor een zakje wordt gevormd dat water kan vasthouden. De druk zorgt er ook voor dat de bek opzwelt rond de ventrale groeven die het ventrale oppervlak van de walvis bedekken van de voorkant van de kaak tot de navel. Bij de orka zijn de zenuwen in de tong en de wanden van de bek uniek: door hun vermogen om uit te rekken kunnen ze in lengte verdubbelen zonder te knakken! Daardoor kunnen ze zoveel water opslokken, tot 90 ton in het geval van de blauwe vinvis, een dier dat tussen 50 en 110 ton kan wegen.

De tong kan ook een rol spelen bij het uitdrijven van water. De tong en de buikgroeven verkleinen het volume van de bek als ze eenmaal weer in hun oorspronkelijke positie zijn teruggekeerd. Het water wordt dan snel uit de bek geduwd door de balein, filterachtige structuren die de walvis in staat stellen alleen te houden wat gegeten kan worden. Hoe worden prooien van de voorkant van de bek bij de balein naar de slokdarm overgebracht? Het mechanisme is nog steeds slecht begrepen, maar, nogmaals, de tong speelt zeker een rol.