Gestandaardiseerde testen zijn een gebruikelijke methode voor het beoordelen van de prestaties van leerlingen en, bij uitbreiding, de prestaties van leraren en onderwijsinstellingen, waarbij gebruik wordt gemaakt van een testinstrument met gestandaardiseerde vragen, alsmede geüniformeerde toedieningsvoorwaarden, scoringsprocedures, en interpretatie. In wezen is elke toets die op dezelfde manier aan alle deelnemers wordt gegeven, en die voor iedereen op dezelfde manier wordt gescoord en geïnterpreteerd, een gestandaardiseerde toets.

Hoewel gestandaardiseerde toetsen in het onderwijs op grote schaal zijn gebruikt, met name in verschillende onderwijssystemen in verschillende landen, is de voortdurende steun voor een dergelijke beoordelingsmethodologie bekritiseerd vanwege de beperkingen en vermeende ineffectiviteit ervan.

Pros: De voordelen van gestandaardiseerde testen

Instrumenteel in het ontwikkelen van onderwijsbeleid

Een van de voordelen van gestandaardiseerde testen draait om het feit dat het zeer nuttig is geweest in de ontwikkeling en uitvoering van onderwijsbeleid en daarmee in het reguleren van het onderwijssysteem binnen een bepaald rechtsgebied. Gestandaardiseerde toetsen tonen de reikwijdte en de beperkingen van een gestandaardiseerd leerplan aan, en bepalen zo de reikwijdte van de taken en verantwoordelijkheden van leraren en onderwijsinstellingen.

In het boek “Kill The Messenger: The War On Standardized Testing,” stelde onderwijsonderzoeker Richard Philips dat standaarden leiden tot het ontwerp en de invoering van een gemeenschappelijk curriculum. Hij herinnerde eraan dat een gemeenschappelijk curriculum gebaseerd is op consensus, met name op de beslissing van het grote publiek. Zonder gestandaardiseerde tests hebben leraren en instellingen een grote mate van vrijheid als het gaat om het ontwikkelen en uitvoeren van lesplannen.

Produceert empirische en objectieve resultaten

Het feit dat gestandaardiseerde tests kwantitatieve resultaten opleveren die empirisch kunnen worden gedocumenteerd, betekent dat de numerieke scores een vergelijkende mate van validiteit en betrouwbaarheid hebben, evenals resultaten die generaliseerbaar en repliceerbaar zijn. Merk op dat een studie van N.R. Kuncel en S.A. Hezlett aantoonde dat gestandaardiseerde toelatingstests geldige voorspellers zijn van verschillende aspecten van studiesucces op academisch en toegepast gebied.

Het is ook belangrijk te benadrukken dat gestandaardiseerde tests worden ontwikkeld door gepromoveerde professionals met specialisaties in tests en metingen. Phelps merkte op dat niet alle leraren een relevant niveau van competenties in testen en meten hebben. Vandaar dat de geïndividualiseerde toetsen die zij produceren niet gegarandeerd resultaten opleveren die de prestaties van leerlingen accuraat weergeven.

Voedt de verantwoordingsplicht van leerlingen en opvoeders

Een ander voordeel van gestandaardiseerde toetsen is dat het de verantwoordingsplicht bevordert van leraren, instellingen en leerlingen, maar ook van ouders en beleidsmakers. Docenten en instellingen kunnen door het afnemen van gestandaardiseerde toetsen zien hoe hun leerlingen presteren in vergelijking met leerlingen van andere scholen of uit andere landen, zodat zij hun onderwijsmethoden verder kunnen aanpassen aan de leerbehoeften.

Omdat de resultaten van gestandaardiseerde toetsen kwantitatief en empirisch zijn, kunnen leerlingen hun prestaties volgen en hun vorderingen vergelijken met die van hun medeleerlingen. Op dezelfde manier bieden deze resultaten ouders of voogden informatie over de prestaties van hun kinderen en niet te vergeten, de competenties van hun leraren.

Geschikt voor benchmarking en het bepalen van de beste praktijken

Verband met zijn rol bij de ondersteuning van de ontwikkeling en uitvoering van het onderwijsbeleid, alsmede bij het aanmoedigen van de verantwoordingsplicht van leerlingen en opvoeders, is de functie van gestandaardiseerde tests bij de evaluatie van de prestaties van studenten, opvoeders en instellingen door vergelijking met normen die zijn gedefinieerd door benchmarks en industriepraktijken.

Merk op dat onderwijsinstellingen en relevante instanties vaak de prestaties van hun curriculum meten door testscores uit het hele land of de wereld te vergelijken. In internationaal verband zijn verschillende internationale benchmarktests aan scholen afgenomen om te bepalen in hoeverre zij zich aan wereldwijde normen of praktijken houden. Daartoe behoren de “Trends In International Mathematics and Science Study” of TIMMS en de “Progress In International Reading Literacy Study” of PIRLS.

Gebruik bij het herkennen van gevallen van academische oneerlijkheid

Gestandaardiseerde tests lijken academische oneerlijkheid te ondersteunen vanwege de manier waarop ze de hele beoordelingsprocedure systematiseren of mechaniseren. Er zij op gewezen dat gevallen van testlekken uitvoerig zijn gedocumenteerd en gepubliceerd. Uit opiniepeilingen is ook gebleken dat een overweldigend aantal studenten ten minste eenmaal heeft gespiekt bij hun examens. Sommige leraren hebben ook met de testresultaten geknoeid om hun belangen te bevorderen. Critici hebben deze punten telkens naar voren gebracht wanneer zij pleiten tegen de standaardisatie van prestatiebeoordeling in het onderwijs.

Hoewel Philips betoogde dat, omdat spieken gemakkelijker is met gestandaardiseerde tests, het ook gemakkelijk te detecteren is en dus gemakkelijk te voorkomen door bestraffing. Een analyse van testresultaten en hun vergelijking met andere facetten van academische prestaties kan veelzeggende patronen aan het licht brengen. Dit kan nuttig zijn om valsspelers op te sporen, passende sancties op te leggen en een signaal af te geven aan de academische gemeenschap.

Cons: De beperkingen en nadelen van gestandaardiseerde tests

Het negeren van verschillende leerstijlen en uitdagingen

Elke leerling leert anders. In het boek “Now You See It” betoogde de Amerikaanse geleerde en universiteitsprofessor Cathy N. Davidson dat het gebruik van gestandaardiseerde toetsen een one-size-fits-all benadering van leren laat zien, waarbij studenten in een “lopende band” model worden geplaatst, waardoor verschillende leeruitdagingen worden genegeerd en kritisch en creatief denken wordt ontmoedigd.

Er zijn verschillende studies die de beperkingen en negatieve effecten van gestandaardiseerde toetsen op leren hebben onderzocht. Zo hebben D.I. Rubin en C.J. Kazanjan in hun overzichtsstudie aangetoond dat het gebruik van gestandaardiseerde toetsen en een strikt leerplan niet noodzakelijk de prestaties van de leerlingen verhoogt, hetgeen wijst op een gebrek aan overeenstemming met het hoofddoel, namelijk het bijbrengen van kennis en het bevorderen van ontwikkeling. Een andere overzichtsstudie van H. Morgan vermeldde eveneens dat de resultaten van gestandaardiseerde toetsen geen rekening houden met de werkelijke capaciteiten van de leerlingen. Bovendien beoordelen deze toetsen onvoldoende de vaardigheden in redeneren, creativiteit, onderzoek en interpersoonlijke communicatie.

Beperkt de methodologieën en creativiteit in het onderwijs

Gelijk aan het argument dat gestandaardiseerde toetsen geen rekening houden met verschillen in leerstijlen, is er ook een argument dat het leraren en instructies beperkt, vooral in het geven van instructies en het toepassen van andere onderwijsmethodologieën. De review van Rubin en Kazanjan vermeldde dat interacties in de klas of leerling-leraar relaties vooral gericht zijn op het oefenen voor een gestandaardiseerde test, waardoor andere uitdagende onderwerpen of activiteiten uit het curriculum worden geschrapt.

Morgan merkte in zijn review ook op dat standaardisatie ook een aanpak bevordert die leraren schaadt vanwege de mechanische en beperkende stijl van lesgeven die van hen wordt verlangd. Leraren hebben niet de macht om het curriculum te veranderen of andere benaderingen te gebruiken om leerlingen te motiveren. Uiteindelijk gebruiken zij methoden en materialen waaraan zij geen enkele bijdrage hebben geleverd. Met andere woorden, standaardisatie demonstreert de minimale controle van leraren over de onderwijs- en leeromgeving.

Ineffectief in het meten van echte academische prestaties

Drie factoren beïnvloeden de prestaties van studenten of beter gezegd, hun testscores volgens onderwijs en informatie studies professor W. James Popham. Deze factoren zijn: wat de leerlingen op school leren, wat zij buiten de school leren, en hun aangeboren intelligentie of competenties. Popham wees erop dat leraren en scholen slechts over één van deze drie factoren controle hebben.

Sommige leraren hebben ook een argument aangevoerd tegen het uitgebreide gebruik en de bevordering van gestandaardiseerde tests. Zij beweren dat gestandaardiseerde toetsen alleen de huidige kennis van leerlingen meten en geen rekening houden met de academische vooruitgang over een heel jaar, noch met andere facetten van het leren. Bovendien merkten zij op dat de directe begeleiders van leerlingen de beste makers en faciliteerders van toetsen zijn, omdat zij uit de eerste hand op de hoogte zijn van de behoeften en capaciteiten van hun leerlingen.

Promoot ongezonde concurrentie tussen onderwijzers

Een van de hoofddoelen van het gebruik van gestandaardiseerde toetsen binnen een rechtsgebied is het reguleren en evalueren van de prestaties van leerlingen en daarmee, de prestaties van leraren en instellingen. Maar, zoals Morgan opmerkt, beloont dit systeem docenten op basis van de score van hun leerlingen, waardoor zij gedwongen worden samenwerking met andere docenten te veronachtzamen of vaardigheden en kennis in het onderwijs achter te houden om een concurrentievoordeel te behouden.

Morgan legt uit dat samenwerking de onderwijs- en leeromgeving verbetert, wat ten goede komt aan de leerlingen. In een systeem dat gebruik maakt van gestandaardiseerde testen om de prestaties van onderwijzers te meten, zijn leerlingen aan de verliezende hand omdat onderwijzers en hun scholen methoden gebruiken om elkaar te overtreffen. Leerlingen worden dus alleen afhankelijk van hun directe omgeving, met name van de deskundigheid van een beperkt aantal leraren.

Marginalisering van minderheden en leerlingen met speciale behoeften

Een ander nadeel van gestandaardiseerde tests betreft de negatieve gevolgen ervan voor bepaalde subgroepen van de bevolking. Bijvoorbeeld, de afzonderlijke overzichtsstudies van Rubin en Kazanjan, en Morgan vermeldden dat studenten van kleur, evenals degenen die uit verarmde families en gemeenschappen komen vaak instructies krijgen die niet zijn afgestemd op hun culturele, sociale, en economische aanleg. Gestandaardiseerde testen houden geen rekening met de uitdagingen die de schoolprestaties van deze subgroepen kunnen beïnvloeden. Deze uitdagingen omvatten onder meer gebrek aan toegang tot gezondheidszorg, financiële en voedselonzekerheid, blootstelling aan geweld in de gemeenschap en blootstelling aan huiselijke problemen.

De overzichtsstudie van Morgan vermeldde ook dat gestandaardiseerde tests vooringenomenheid in het onderwijs aanmoedigen. Sommige leraren en scholen zijn bijvoorbeeld geneigd om zoveel mogelijk rijke leerlingen toe te laten, omdat zij een subgroep vormen die collectief goed scoort in gestandaardiseerde tests. Bovendien hebben diezelfde leraren en scholen de neiging leerlingen met speciale behoeften of leerlingen met Engelse taal te mijden omdat zij minder goed presteren in gestandaardiseerde tests. Het hebben van een grote pool van leerlingen die aanleg hebben om goed te presteren zou het eigenbelang van deze leraren en scholen bevorderen.

Versterking van de kapitalistische agenda voor onderwijs

Het doel van modern onderwijs is om leerlingen uit te rusten met competenties die nodig zijn om productieve leden van de samenleving te worden. Critici van de standaardisatie en de strikte regulering van het onderwijs, zoals geïllustreerd door de bevordering van een gemeenschappelijk leerplan en gestandaardiseerde testen, hebben echter betoogd dat het huidige onderwijssysteem een poging vertoont om een kapitalistische agenda te bevorderen. Herinner je dat Davidson het moderne onderwijssysteem beschreef als een lopende band van studenten. Eenvoudig gezegd, scholen zijn fabrieken en leraren zijn arbeiders die zo snel mogelijk werken op basis van strikte productierichtlijnen om studenten te produceren die als handelswaar op de arbeidsmarkt worden gebruikt.

In de overzichtsstudie van Rubin en Kazanjan werd vermeld dat er pedagogische theoretici zijn die geloven dat de kapitalistische agenda van het onderwijs bestaat uit het versterken en reproduceren van klassenongelijkheid door het produceren en in stand houden van een trapsgewijze beroepsbevolking. Onderwijssystemen die standaardisatie volgen, beschouwen studenten als gewone handelswaar. In plaats van levenslange leerlingen te produceren, hebben deze systemen als enig doel test-afnemers te produceren die uiteindelijk niet-vragende arbeiders worden die perfect passen in de kapitalistische beroepsbevolking.

VORIGE LEZINGEN EN REFERENTIES