Volvox Classificatie
Vindt u het leuk? Deel het!
- Deel
- Tweet
- Pin
Bent u op zoek naar een aantal interessante feiten met betrekking tot de classificatie van de algensoort genaamd volvox? Het volgende artikel zal u daar zeker bij helpen.
Volvox is een micro-organisme dat in de vorm van een kolonie leeft tot wederzijds voordeel. Deze groene algensoort heeft een aantal belangrijke kenmerken, waardoor het een uitstekend onderwerp is om het proces van de fundamentele ontwikkeling van organismen te bestuderen. Het is de meest geavanceerde soort van chlorofyten die in bolvormige kolonies leven. De classificatie van volvox wordt hieronder gegeven.
Volvox Taxonomie
Kingdom | Plantae |
Phylum | Chlorophyta |
Class | Chlorophyceae |
Order | Volvocales |
Familie | Volvocaceae |
Genus | Volvox |
Interessante weetjes
Wilt u voor ons schrijven? Nou, we zijn op zoek naar goede schrijvers die het woord willen verspreiden. Neem contact met ons op en we praten…
Let’s Work Together!
Antonie van Leeuwenhoek, die wordt beschouwd als de vader van de microbiologie, was de eerste persoon die een gedetailleerd onderzoek deed naar volvox om de kenmerken ervan te observeren. Diepe vijvers, sloten, lagunes en andere wateren zoals meren met overvloedig regenwater worden beschouwd als de natuurlijke habitat van de volvox. Ze worden waarschijnlijk aangetroffen in schone en voedselrijke wateren.
Karakteristieken
Volvox gedijt in de vorm van kolonies, en elke kolonie bevat ongeveer 500 tot 50.000 algencellen. Deze kolonies zijn ingebed in een hol bolvormig oppervlak, dat bekend staat als ‘coenobium’. Dit oppervlak bevat een extracellulaire matrix, die bestaat uit glycoproteïnen. Elke kolonie bestaat uit een aantal flagellaatcellen die vergelijkbaar zijn met de Chlamydomonas, een andere soort algen. Elke kleine volvox bestaat uit twee flagellen (zweepachtige haartjes). De afzonderlijke cellen zijn met elkaar verbonden door dunne strengen, die uit cytoplasma bestaan. Deze strengen zorgen ervoor dat de hele kolonie zich op een georganiseerde manier kan voortbewegen. Elke alg detecteert licht en beweegt zich ernaar toe met behulp van kleine rode oogvlekken. De kolonies dragen ze aan de voor- en achterkant, hoewel dergelijke vlekken het duidelijkst te zien zijn aan de achterste delen. Volvox is gemakkelijk met het blote oog waar te nemen. Men zegt dat de zomer de beste tijd is om ze te vinden, omdat het water in dat seizoen helderder is. Als je het vijverstof in een doorzichtige glazen pot knijpt en observeert, zul je zien dat het naar boven of naar de richting van het licht beweegt. Dit is ook de reden waarom ze meestal aan de oppervlakte en aan de oevers van watermassa’s worden aangetroffen.
Reproductie
Het vindt plaats op zowel seksuele als aseksuele wijze. In principe dragen de kolonies zowel seksuele (generatieve), als aseksuele (somatische) cellen. De eerstgenoemde worden onderverdeeld door het proces van mitose om dochtercellen te produceren. Deze cellen worden gonaden genoemd, die een vitale rol spelen bij de ongeslachtelijke voortplanting. Het proces van de vorming van dochtercellen gaat door tot een minuscule ingeagineerde dochterkolonie is gevormd. De flagellen worden binnenstebuiten gevormd, wat ook betekent dat de cellen omgedraaid moeten worden tot bolletjes, lang voordat ze worden losgelaten uit de ouderfamilie. De dochterkolonie komt pas vrij na de dood van de moederkolonie.
Seksuele voortplanting van volvox wordt ook wel oogamous genoemd. Een deel van de generatieve cellen ondergaat het proces van herhaalde celdeling om spermapakketjes te produceren. Deze pakketjes zwemmen als een eenheid mee, en zoeken naar de eicellen (rijpe eitjes). Deze eicellen worden alleen ontwikkeld door de geslachtscellen, die de stadia van mitose nog niet hebben ondergaan. Na de bevruchting vormt de zygote een rode stekelige celwand, die zijn ruststadium is, en binnen deze structuur vindt de meiose plaats. Tijdens dit ruststadium van de meiose worden meiospora gevormd, die nieuwe kolonies voortbrengen. De mannelijke en vrouwelijke volvox vormen afzonderlijke kiemcellen, waarvan de laatste worden vergroot, en zich niet delen. Er zijn echter enkele soorten van dit organisme, die zowel sperma als eicellen kunnen ontwikkelen, maar op verschillende tijdstippen, zodat zelfbevruchting kan worden voorkomen.
Dankzij de bijzondere kenmerken van deze algensoort, wordt volvox voornamelijk gebruikt als onderwerp voor meer gedetailleerde studies over celdifferentiatie.