Over de zomer, TPG Managing Editor Eric vloog zijn weg van Beijing naar Los Angeles in business class aan boord van Air China’s 777-300ER.

Ik eindigde een zomertrip naar China in Peking, en dankzij de mensen die me hierheen hadden gehaald voor een consulting-opdracht, kreeg ik een ticket voor Air China – de enige luchtvaartmaatschappij die non-stop verbindingen tussen de twee steden onderhoudt – aan boord van hun vlaggenschip, de 777-300ER met zijn nieuwe serviceklassen, waaronder business class met verstelbare rugleuning.

The Lounge
Ondanks de berichten over het vreselijke verkeer in Beijing, duurde het maar 45 minuten om van mijn hotel in het centrum van de stad naar PEK te komen om 17.30 uur voor mijn vlucht van 21.00 uur. Er was bijna niemand in de enorme internationale terminal, dus de douane en beveiliging verliepen zeer snel en ik sprong op het treintje naar de terminal met de vertrekhallen en de Air China-lounge.

Ik zal het kort houden omdat er niet veel te melden is – de lounge was prima. Niet geweldig, niet slecht. Het was een roltrap op de tweede verdieping van de terminal, maar nog steeds open naar de terminal beneden, dus je kon over de muur kijken en zien wat er gaande was.

Het grootste deel van het was gewoon een grote open ruimte bezaaid met kleine zithoekjes van fauteuils rond koffietafels. In het midden was een kleine eetbar met fruit, wat snacks, Cup o’ Noodle-achtige soepen die je zelf kon maken, en kleine koelkasten met water, frisdrank en bier, hoewel niets koud was.

Aan de ene kant van de lounge was een kleine bar waar gasten zichzelf een wit of rood Chinees wijntje konden inschenken of een biertje konden pakken, terwijl aan de andere kant een klein buffet stond met warme rijstgerechten en een aantal warme soepen, evenals een paar café-achtige tafeltjes. Ik had niet veel tijd te besteden voor mijn vlucht, dus ik sprong op de WiFi, die goed werkte, en schoot een paar laatste e-mails voordat ik naar mijn gate ging.

Het vliegtuig
Air China’s 777-300ER heeft in totaal 313 stoelen en is verdeeld in drie cabines. De eerste klasse, of “Verboden Paviljoen”-klasse, bevindt zich aan de voorkant van het vliegtuig en heeft slechts acht stoelen in een 1 x 2 x 1 configuratie. De economy cabine is aan de achterkant en bestaat uit 263 stoelen in een 3 x 3 x 3 configuratie.

Ik was in business class, of “Capital Pavilion,” die 42 stoelen had over 7 rijen in een 2 x 2 x 2 configuratie. Deze cabine was anders dan alle andere business class cabines die ik had meegemaakt. De zetels leken een beetje op de nieuwe business class van Lufthansa, maar elk paar zetels staat niet schuin tegenover elkaar, maar blijft parallel en lichtjes verspringend. De rijen langs de muren stonden onder een hoek naar buiten, en de stoelen op de middelste rij stonden allemaal een beetje naar rechts.

Omdat iedereen aan boord ging aan de voorkant van het vliegtuig, kon ik op weg naar de business class nog even een blik werpen op de stoelen in de eerste klas, en ik had haast om mijn koffers in de bagagebakken te stoppen voordat te veel andere passagiers me zouden passeren.

The Seat
Hoewel de zilvergrijze business class zetels een pitch hadden van slechts 60 inches, gebruiken ze kleine voetcoupés, een beetje zoals de zetels van Singapore Airlines, om uit te breiden tot een volledig lie-flat bed dat ik zou schatten op ongeveer 6 voet 6 inches lang en 22 inches breed. Verrassend genoeg zijn er weinig concrete details over de nieuwe 777-300ER-stoelen van Air China, maar als u snel een video wilt bekijken die de luchtvaartmaatschappij heeft vrijgegeven met een ontwerpconcept, kijk dan hier.

Ik zat op de middelste rij, dus mijn stoelgenoot (een onbekende) en ik zaten iets naar rechts gekanteld, hoewel ik niet veel van hem zag dankzij een permanent klein tussenschot tussen onze rugleuningen en een ruime kleine armleuningtafel die ons scheidde.

De stoel kon in verschillende standen worden gezet, zowel rechtop als ontspannen, en kon vervolgens helemaal achterover in een plat bed worden geschoven. Er waren geen stoelhoezen of speciale bekleding om de stoel te bedekken om op te slapen. De luchtvaartmaatschappij biedt echter wel vrij dikke dekbedden en middelgrote kussens, evenals kenmerkende rode pantoffels om in het vliegtuig op te liggen.

De stoelen hadden individuele stroomaansluitingen met ingebouwde adapters, zodat ik mijn laptop tijdens de vlucht kon opladen, evenals 15-inch touchscreen entertainmentschermen met muziek, games en tv-programma’s, evenals wat ik alleen maar kan omschrijven als een eclectische reeks van meestal verouderde Amerikaanse en Aziatische films.

Amunitie
De kleine amusementset die aan passagiers in business class werd verstrekt, bevatte een borstelkam, oordopjes, een oogmasker, een hygiënisch handdoekje, een tandenborstel en tandpasta, L’Occitaine citrus bodylotion en lippenbalsem.

Mijn favoriete onderdeel was echter waarschijnlijk de marineblauwe pyjama met een topje met knopen en een Mao-kraag. Het voelde duidelijk Chinees aan, wat ik waardeerde.

Service en maaltijden
Net als mijn ervaring met China Eastern vond ik het personeel aan boord van Air China efficiënt, maar niet warm. Voorafgaand aan de vlucht boden ze de passagiers een glas water of sap aan, maar ze namen om de een of andere reden niet de moeite om de lege glazen op te rapen voor het opstijgen.

Omdat dit een nachtvlucht was, was de maaltijdservice snel en begon bijna onmiddellijk na het opstijgen, wat ik op prijs stelde omdat ik nog wat wilde slapen. Ik koos voor het Chinese in plaats van het westerse menu en begon met een amuse van gerookte zalm, een canapé van een spiesje van Yuxiang-runderhaas en een spiesje van champignon en groenten.

Volgende was een klein gerechtje van vijfkruidenrundvlees met gestoomde aubergine en sesamdressing samen met groenten en een heldere kippensoepbouillon met gemengde champignons. Als hoofdgerecht koos ik gestoofde kip met zwarte champignons op rijst en als dessert aardbeienmousse.

Tijdens de maaltijdservice haastten de stewardessen zich heen en weer door de cabine en het was moeilijk om ze om een glas water te vragen, laat staan iets anders. Toch was ik gehaast om te eten en te slapen, dus ik vond het niet erg, maar het zou leuk zijn geweest om af en toe een glimlach te zien!

Tijdens de nacht lieten de stewardessen snacks en drankjes achter in het kleine bargedeelte tussen business en first class, waaronder soepkoppen, vers fruit, yoghurt, snoepjes en koekjes.

Het ontbijt vond ongeveer 90 minuten voor de landing plaats en begon met pickles met zeekelp en gezouten eendenei, congee met dumplings en dumplings met zwarte champignon en groenten, en vers fruit. De westerse keuze was een gewone omelet met Lyonnais aardappelen, Canadees spek en gekruide tomaten, ontbijtbroodjes, cornflakes en vers fruit.

De alcohol lijst was kort en to the point met twee Franse rode en witte wijnen elk, een halfzoete Franse champagne, en rode en witte Grote Muur wijn uit China. Ze serveerden ook Budweiser en Yanjing bier, plus Glenfiddich 15-jaar en een paar andere likeuren.

The Miles
Ordinarily, zou mijn enkele reis hebben gekost ongeveer $ 4.900 (hoewel rondreizen gaan voor ongeveer $ 5.500). De vlucht duurde 12 uur naar het oosten over de Stille Oceaan, en geklokt in op 6,251 mijl. Air China is lid van Star Alliance, dus ik mijn miles banked naar mijn United MileagePlus account.

Ik was geboekt in Z klasse, of korting business, dus op basis van Air China’s relatie met United, kreeg ik slechts 6,251 Premier-kwalificatie mijlen, en een 25% class-of-service bonus op basis mijlen voor een totaal van 7,813 United miles. De vlucht alleen geteld als een enkele Premier-kwalificatie segment – het maximum dat u kunt verdienen op alle Air China met United.

Dat is anders dan met sommige van de andere Star Alliance-partners van United, zoals Air Canada of ANA, waar United Mileage Plus leden ook bonussen tot 50% op Premier-kwalificatie mijlen, afhankelijk van de tariefklasse verdienen zullen. Op ANA, degenen die eerste klasse tarieven te kopen 250% basis mijlen en 150% Premier-kwalificerende mijlen, bijvoorbeeld verdienen. Vliegers in business class op Singapore verdienen 125% basismijlen, maar 150% Premier-kwalificatiemijlen. Zoals altijd, als elite-kwalificatie mijlen is een belangrijk onderdeel van uw beslissing over een route, zorg ervoor dat de regels voor het verdienen met de specifieke partner luchtvaartmaatschappij die u hoopt te vliegen om ervoor te zorgen verdien je de mijlen die u need.

Aan de kant van de verlossing, zou mijn one-way ticket hebben gekost 60.000 United-mijlen voor een enkele reis Saver Award op deze route (eerste klas zou 70.000) – en dat zou hetzelfde zijn of ik vloog naar Zuid-Azië of Japan ook.

Definitieve gedachten
Hoewel de service vlekkerig was en het eten niet geweldig, bracht Air China me op tijd terug naar LA, en ik apprecieerde hun volledig liggende business class zetels, die me toelieten om een goede 7 uur slaap in over de Stille Oceaan te krijgen. Als ik de keuze had, zou ik misschien met een andere Star Alliance-maatschappij naar Azië vliegen, zoals ANA of Singapore, of ik nu mijlen verdiende of inwisselde, maar aangezien dit een non-stopdienst was met liggende bedden in business class, voldeed het aan mijn behoeften.