“De wereld biedt je troost. Maar je bent niet gemaakt voor comfort. Je bent gemaakt voor grootsheid.”

– Paus Benedictus XVI

Je trekt je comfortabele pyjama aan en nestelt je in de luie stoel. Een sms’je licht op in je telefoon: De plannen van je tiener voor een ritje naar huis zijn veranderd. Met tegenzin pak je je jas, springt snel in de taxi die je ooit je auto noemde, en rijdt met een geeuw de nacht in.

Een collega wijst je op een vergissing op je werk, en een golf van vernedering overspoelt je hart.

Je komt ’s middags thuis en treft daar je echtgenoot aan. Hij is net ontslagen op zijn werk.

Kruisen komen in alle soorten en maten – fysiek, mentaal, emotioneel, en financieel. Het is een uitdaging om ze te zien als een weg naar grootsheid.

Situaties die je nooit verwacht, duwen ondraaglijke ongemakken in het leven, zoals kanker, spilzieke kinderen, of het verlies van een dierbare. Kleinere kruisingen zijn vervelende collega’s, de negatieve opmerking van een kennis, of de ontelbare lichamelijke kwalen die we dagelijks tegenkomen. Zo vaak bevinden we ons vierkant buiten onze comfortzones.

OK, dus we zijn niet gemaakt voor comfort, maar misschien willen we dan ook niet geweldig zijn! St. Teresa van Ávila sprak tot God op deze manier: “Als je zo met je vrienden omgaat, is het geen wonder dat je er zo weinig hebt!”

Waarom de Heer het nodig vindt dat wij de ongemakken van het leven ervaren, is een raadsel. Maar hij belooft ons wel glorie op het einde als we trouw blijven aan zijn wil. “Maar wie volhardt tot het einde, zal behouden worden” (Marcus 13:13).

Dus hoe kunnen we bidden wanneer Zijn wil ons buiten onze comfortzones lijkt te plaatsen? Deze vijf manieren kunnen ons helpen om in het vertrouwen te blijven van de redding die op ons wacht.

Vraag. God weet dat we menselijk zijn. Hij heeft ons zo gemaakt! Dus de eerste en meest natuurlijke reactie die we ervaren wanneer we pijn hebben, is om hulp te roepen. En God is tevreden, want Hij zegt ons te vragen (zie Mattheüs 7:7). Als de blinde man in Jezus’ tijd om medelijden vroeg, is dat een les voor ons om hetzelfde te doen. Christus zal zijn blik op ons richten en ons helpen (zie Marcus 10:46-52). Deze vorm van bidden is niet zozeer voor God als wel voor ons. God verandert nooit, vooral niet in zijn grote liefde voor ons. Hoewel zonde en lijden deze gebroken fase van de heilsgeschiedenis markeren, hebben wij een Heiland die in onze puinhoop is gekomen om ons te genezen en ons te herstellen tot heelheid.

Dus vraag! Roep uit tot God met heel je hart en vraag om zijn licht en kracht tot je te laten komen. God ziet ook het hart, dus hij weet wanneer onze bedoelingen misplaatst zijn en we in de verleiding komen om Hem als een gokautomaat te behandelen. Hij weet wanneer we onze gebedstijd erin steken, maar er de jackpot voor terug verwachten. In de Evangeliën werden mensen heel gemaakt door hun geloof in een liefhebbende God die wist wat het beste voor hen was, door van ganser harte te vertrouwen op zijn plan voor hen. Als we in geloof vragen en benaderen, zonder ons vast te klampen aan een bepaalde uitkomst, zal God zijn aanwezigheid kenbaar maken, en zal troost op onverwachte manieren komen.

Luister. Nadat we in gebed hebben gevraagd, is een mooie en krachtige volgende stap te luisteren naar Gods antwoord. Stel je je hart voor als een blanco vel papier waarop Hij zijn eigen woorden van liefde aan jou kan schrijven. De grote leugen tijdens een tijd buiten de comfortzone is dat we door God in de steek gelaten zijn. Op de een of andere manier beginnen we te denken dat we misschien iets verkeerd hebben gedaan en dat we daardoor moeten lijden. Angst, schaamte en schuld kunnen gemakkelijk binnensluipen wanneer we een wond in ons hart hebben opgelopen.

Jezus heeft ons verteld dat Hij de waarheid is (zie Johannes 14:6), en wanneer we in gebed tot Hem gaan, kunnen we er zeker van zijn dat het de waarheid is die we zullen horen. Soms krijgen we creatieve oplossingen; soms krijgen we inzicht in hoe we moeten volharden; soms krijgen we licht over ons begrip van onszelf – maar altijd krijgen we de verzekering dat we geliefd zijn en nooit in de steek gelaten worden. Als we klaar staan om zijn stem te horen, zal hij ons nooit teleurstellen (zie Romeinen 5:5). Als we enige tijd met God in stilte doorbrengen, wetend dat niets wat we zouden kunnen zeggen en niets wat we zouden kunnen denken belangrijker zou zijn dan zijn woord of zijn gedachten, zal vrede ons hart overspoelen, zelfs te midden van de ongemakkelijke strijd.

Aanbieden. De Katholieke Kerk leert de grote realiteit van verlossend lijden. Inzien dat onze ongemakken en beproevingen gebruikt kunnen worden voor Gods verlossend doel kan een grote troost zijn. Johannes Paulus II zei:

Door de verlossing tot stand te brengen door het lijden, heeft Christus ook het lijden van de mens verheven tot het niveau van de verlossing. Zo kan ieder mens, in zijn lijden, ook deelgenoot worden van het verlossend lijden van Christus (Salvifici Doloris, 19).

Wat betekent het om een “deelgenoot van de verlossing” te zijn? Het betekent dat God ons lijden nodig heeft om de wereld te redden. Wat een voorrecht kan het zijn om de ongemakken, strijd en pijnlijke omstandigheden van ons leven aan Christus aan te bieden en ons lijden letterlijk met het zijne te verbinden. Wij, als de Kerk, zijn zijn lichaam, en zijn lichaam lijdt ook vandaag nog.

Maar gelukkig is, in Gods grootmoedige plan, alle lijden de weg naar heelheid, genezing, opstanding en heerlijkheid. We zien dit in Jezus gemodelleerd, en we worden uitgenodigd om eraan deel te nemen. Hoe grootmoedig is God om ons deel te laten hebben aan de wonderen van verlossing die Hij heeft gepland. Dat wij niet onmiddellijk resultaten zien, kan een extra geloofsdaad van onze kant zijn, maar aan deze kant van de hemel moeten wij vertrouwen hebben. Wij kunnen onze ongemakken aanbieden voor de verlossing van onze eigen zielen en de zielen van hen die wij liefhebben – en zo vreugde vinden in het feit dat ons lijden betekenis heeft.

Accepteren. Normale reacties op ongemakkelijke situaties omvatten een verlangen om ervoor te zorgen dat iedereen het weet. Klagen lijkt een manier om je beter te voelen, maar het leidt alleen maar tot meer ongemak – omdat we gemaakt zijn om vreugde te vinden in het denken aan anderen, niet in het naar binnen richten op onszelf. In plaats daarvan vereist de Heer onze aanvaarding. Dit wil niet zeggen dat we onze emotionele behoeften niet hebben, want we hebben allemaal een basisbehoefte om in liefdevolle gemeenschap te zijn met mensen die om onze moeilijkheden geven. Maar door genade kunnen we er allemaal aan werken om klagen te vermijden en het goede te zoeken.

Wanneer we ons tot God wenden en aanvaarden wat Hij in ons leven laat gebeuren, en proberen om alles als geschenk te zien, wordt ons leven vervuld van genade! In onze door God gegeven vrijheid hebben we altijd de keuze – om ons te laten verbitteren door ons kruis of om het te omhelzen en te aanvaarden wat we op dit moment niet kunnen veranderen. Het is heel bevrijdend als we door de stadia van rouw gaan die met verlies en pijn gepaard gaan en van woede en ontkenning naar aanvaarding en vrede gaan. Het is bevrijdend omdat we weten dat God goed is. We vertrouwen erop dat Hij zijn verlossingsplan alleen zal uitvoeren met onze volledige medewerking. Zoals Paulus zegt: “Wij weten dat alle dingen medewerken ten goede voor hen die God liefhebben, die geroepen zijn naar zijn voornemen” (Romeinen 8:28).

Lofprijzing. Een laatste manier om te bidden wanneer we ons buiten onze comfortzone bevinden, is God te loven. Dit lijkt misschien volkomen belachelijk, maar de heiligen moedigen ons aan dit te doen. De H. Faustina schreef bijvoorbeeld: “Wanneer een ziel Mijn goedheid prijst, siddert Satan ervoor en vlucht naar de bodem van de hel” (Dagboek van de H. Faustina, 378).

Lijden is een direct gevolg van zonde, en de boze brengt ons voortdurend in verleiding God als onze liefhebbende Vader af te wijzen. Hij wil dat wij ons vertrouwen stellen in zijn leugens en alle troost die hij pretendeert te bieden. Zijn onmiddellijke bevredigingen kunnen ons inderdaad een tijdlang comfortabel houden, maar na het najagen van deze afgoden ontdekken we dat we nooit tevreden zullen zijn met aardse dingen, en we zullen altijd rusteloos zijn totdat we God vinden. “Onze harten zijn rusteloos, o Heer, totdat zij rusten in U,” zei de heilige Augustinus.

Terwijl het ons alle kracht kan kosten die wij kunnen opbrengen, daagt de Heilige Geest ons eigenlijk uit om Hem te loven. Zoals de discipelen op de woelige zee, vraagt hij ons waarom we zo bang zijn en zo weinig vertrouwen hebben (zie Mattheüs 8:26). De Heer zal onze moeilijkheden gebruiken om ons zo ver te strekken dat we het uitschreeuwen. In onze wanhoop erkennen we Hem als Heer en Redder, en dit verdiept ons geloof en ons vertrouwen in Hem. Wanneer we Hem beginnen te loven, zelfs voordat onze gebeden om terug te keren in de comfortzone zijn verhoord, weten we dat we een bovennatuurlijke gave hebben gekregen.

Vraag. Luister. Bied aan. Aanvaard. Looft. Met deze vijf manieren kunnen we onszelf aanbieden in gebed terwijl we wachten op onze bevrijding in de comfortzone van zijn vrede.