Inleiding

De Vedische religie is de basis van het Hindoeïsme en de geloofsovertuigingen en rituelen in het Hindoeïsme hebben hun wortels in de Vedische religie. De oppervlakkige verschillen die er zijn, zijn voornamelijk eigenaardigheden van de generatie en het tijdperk.

Etymologie

” Vedisch ” is afgeleid van het samskriet stamwoord “Ved” dat kennis betekent. Het verwijst collectief naar de drie hindoe religieuze teksten- De Atharva Veda , De Sama Veda en De Yajur Veda. Vedische religie verwijst naar de rituelen, riten en gezangen die in de drie boeken van de Veda worden vermeld.

“Hindoeïsme” wordt gevormd door de toevoeging van het achtervoegsel “ism” aan het woord Hindoe . Hindoe was een term die in de middeleeuwen in de volksmond door buitenlanders werd gebruikt voor de bevolking van het Indiase subcontinent. Hindoeïsme werd door Europese geleerden in de 18e-19e eeuw bedacht voor de verzameling van religieuze praktijken die op het Indiase subcontinent heersten toen de Europeanen hier hun intrede begonnen te doen.

Namen van Goden

De namen die in de vedische godsdienst aan goden en godinnen werden gegeven, verschilden van die van het Hindoeïsme. In de eerste zijn de volgende namen prominent aanwezig: Agni, Aditi, Aruna, Ashwin, Indra, Mitra, Prithvi, Pushan, Rudra, Soma, Surya, Savitr, Sarasvati, Usha, Vayu, Varuna, Yama enz. In het Hindoeïsme zijn de namen Brahma, Ganesh, Katrikeya, Lakshmi, Parvati, Saraswati, Shiva, Vishnu, Yama enz. Sommige namen komen in beide voor terwijl sommige vedische godheden in het Hindoeïsme onder een andere naam bestaan.

Vormen van de godheden.

De godheden van de Vedische religie waren krachten die de natuur vertegenwoordigden zoals rivieren, wind, aarde, vuur, water enz. of entiteiten die geen fysieke voorstelling kregen in de vorm van standbeelden of iconen. In het Hindoeïsme worden alle godheden vertegenwoordigd door onderscheidende beelden en iconen die in tempels of heiligdommen zijn ondergebracht.

Rituelen.

De meest voorkomende en elementaire vorm van ritueel in de Vedische godsdienst was de Yag-gi-an die op een vuuraltaar werd uitgevoerd.De mensen zaten rond het vuur dat in het altaar werd gebrand en reciteerden mantra’s ter lof van de godheid voor wie de ceremonie werd uitgevoerd. Een dienstdoende priester goot ghee en gooide op regelmatige tijdstippen een vuistvol van een speciaal bereid mengsel van ingrediënten in de vlammen. In het Hindoeïsme worden de goden gehuisvest in tempels of heiligdommen, getooid met doeken en versierd met bloemen en kleuren. De rituelen zijn zeer uitgebreid waarbij de vlam van vuur rond de godheid circuleert, vergezeld van gezangen.

Filosofie

Er is niet veel verschil in de onderliggende basisfilosofie van de twee. De Vedische filosofie spreekt van “Satya” en “rta” als de basis van het Universum. Satya is het onzichtbare aspect waarvan rta de visuele uitdrukking is. Dit is niet veel anders dan het concept in het Hindoeïsme van Atma/geest en Prakrit /materiële wereld. De laatste is de visuele uitdrukking van de eerste, die het onzichtbare aspect is. De geest doordringt en ligt ten grondslag aan elk aspect en elke entiteit van het materiële universum/Prakriti , van de kiezelsteen tot de sterren. Hij evolueert door geboorte/creatie en dood/vernietiging van elke opeenvolgende materiële entiteit, waarbij zijn bewustzijn geleidelijk evolueert tot hij het menselijk lichaam bereikt, waarvan het Hindoeïsme beweert dat het het ultieme voertuig voor verlichting is. Want in de menselijke vorm krijgt de geest de gelegenheid zich te verenigen met de allerhoogste geest of Param-Atma/Paramatma. Ook hier zijn er succesvolle stadia van het menselijk bewustzijn, afhankelijk van het overwicht van de drie kwaliteiten/guna’s, namelijk Sattvic, Tamasik en Rajasik. Door elke opeenvolgende geboorte doet de geest ervaring op en leert hij naar binnen te kijken, en uiteindelijk verkrijgt hij verlichting/bewustzijn om zich uiteindelijk met de Paramatma te verenigen. Zo houdt het op opnieuw geboren te worden. Het menselijk leven werd geleid door het concept Purusharth, d.w.z. Gyan/kennis -Kama/verlangen-rijkdom-moksh/verlichting. Voor dit doel werd het leven van een Hindoe verdeeld in vier Ashramas/stadia: De Brahmacharya Ashrama – gewijd aan onderwijs, d.w.z. het verwerven van kennis en bewustzijn of Gyan; De Grihastashram/het leven van een huishouder – gewijd aan de vervulling van verlangens zoals liefde en seksuele bevrediging, het verwerven van rijkdom en het verwezenlijken van zijn ambities, d.w.z. de vervulling van kama/verlangens; De Vana en Sanyas Ashram – gewijd aan praktijken om kennis van God te verwerven, d.w.z. Moksh of verlichting. Aldus begint het leven van de Hindoe met God en eindigt het met God met alleen de tussenliggende periode gewijd aan het materiële leven.

Conclusie

Het zou een academische fout zijn om de twee als gescheiden te zien, zoals gebruikelijk is onder westerse geleerden. Concepten als vedische religie en hindoeïsme zijn bedacht door het Westen. De mensen van het subcontinent noemden zichzelf, zowel in de Vedische periode als nu, Arya en hun geloof Dharam. Dharam kan worden vergeleken met het Christendom en de Islam of een van de andere ismen, maar Dharam kan niet worden ondergebracht in de categorie van een Religie omdat het niet de criteria van een religie heeft.