“Het was altijd al een jongensdroom om arts te worden, maar na veel onderzoek in de zesde klas koos ik voor een studie geneeskunde omdat het een roeping leek die bij mijn persoonlijkheid paste. De zorg voor patiënten als mensen is echt de kern van geneeskunde, en het is een groot voorrecht om mensen te kunnen helpen wanneer ze op hun kwetsbaarst zijn. De ethos van de geneeskunde sprak me ook aan; ik wilde een altruïstische carrière waarin integriteit belangrijk is.

“Daarnaast heb ik altijd een oprechte interesse gehad in gezondheid en de oorzaken van een slechte gezondheid, dus ik wist dat ik geneeskunde intellectueel lonend zou vinden. Ik ben een mensen-mens, dus ik wist dat ik het leuk zou vinden om in een team met een heleboel andere professionals te werken om patiënten te behandelen. Geneeskunde is een relatief veilige carrière, met veel verschillende werkterreinen – waaronder mogelijkheden om in de derde wereld te werken.

“Ik ben heel blij dat ik geneeskunde studeer en ik ben enthousiast om uiteindelijk mijn beroep als arts uit te oefenen, maar geneeskunde is niet voor iedereen weggelegd. Zieken verzorgen is zelden glamoureus en patiënten zijn niet altijd inschikkelijk en dankbaar – de beslissing om arts te worden moet je zelf nemen.” (Stuart, Manchester)

“Een carrière in de geneeskunde is altijd in mijn gedachten geweest, ik ben er misschien niet op de orthodoxe manier gekomen door van school te gaan en meteen medicijnen te gaan studeren, maar eindelijk ben ik er!

“Na school ging ik naar de universiteit om biologie te studeren op zowel BSc- als MSc-niveau. Ik was niet het soort student op mijn school dat academisch goed genoeg werd bevonden om geneeskunde te studeren. Ik genoot van mijn studie, maar wist dat een carrière in biologisch onderzoek niets voor mij was, en toen ik mijn thesis had afgerond, begon ik een baan bij een farmaceutisch bedrijf als verkoopvertegenwoordiger. Ik genoot van mijn baan, het was rechttoe rechtaan, sociaal en goed betaald, het was een rol die ik goed kon vervullen, maar het was in geen geval wat ik mezelf zag doen voor de rest van mijn werkzame leven. Na veel discussie en advies had ik niets te verliezen om een enorme inspanning te leveren om geneeskunde te gaan studeren. Het enige beroep waarvan ik wist dat ik het wilde doen, was geneeskunde. Ik kreeg een plaats in een cursus voor toegang tot de medische faculteit, waardoor ik weer op snelheid kwam en weer kon gaan studeren, en van daaruit kreeg ik een plaats in de medische faculteit. De toelatingsbrief was een zeer emotionele en levensveranderende dag. Een die ik nooit zal vergeten.

“Geneeskunde studeren is een voorrecht, voor mij is geneeskunde de ultieme carrière. Welke andere carrière kun je kiezen die een constante mentale stimulans biedt, een voortdurende mogelijkheid om te leren en vooruit te komen, flexibel werken en een behoorlijk salaris. Maar het allerbelangrijkste is dat een carrière in de geneeskunde je in staat stelt mensen te helpen, door anderen gerespecteerd te worden en voldoening in je werk te vinden op een manier die in veel andere carrières onmogelijk te vinden is. De mogelijkheden zijn eindeloos en de keuze enorm, maar dit gaat gepaard met een enorme verantwoordelijkheid tegenover individuele patiënten, de bevolking als geheel en het team waarin je werkt.

“Bovendien mag de NHS dan veel pers over zijn status krijgen, maar in een tijd waarin veel mensen worden ontslagen, is er nog steeds evenveel vraag naar artsen. Ik heb er lang over moeten nadenken of het wel haalbaar was om op 27-jarige leeftijd geneeskunde te gaan studeren, maar hoewel banen niet gegarandeerd zijn, zijn ze nog steeds gemakkelijk te vinden. (Kate, Brighton)