In recente nieuwsartikelen worden veel gevallen beschreven van mensen die “tourniquets” zonder windas op gewonde personen plaatsen om het bloeden te stoppen. Als je echter wat dieper kijkt, blijkt dat de meeste van deze goedbedoelde “tourniquet”-toepassingen eigenlijk helemaal geen tourniquets waren en levens in gevaar kunnen brengen door het bloeden te vergroten.

Een tourniquet is een vernauwende band die om een ledemaat wordt gelegd en wordt aangetrokken om de arteriële stroom langs het apparaat te elimineren. Het eenvoudigweg strak knopen van een vernauwende band om een ledemaat levert zelden genoeg druk op om de slagaderlijke stroom af te sluiten. Om het bloeden te stoppen is een mechanisch voordeel nodig, en om dat voordeel te verkrijgen heeft men een windas of draaistok nodig om het vernauwende materiaal aan te trekken.

Arteriële stroming in het ledemaat is een hogedruksysteem en vereist een hoge druk diep in het ledemaat om de stroming af te sluiten of te stoppen. De veneuze stroom is een lagedruksysteem dat bloed uit het ledemaat haalt en naar het lichaam terugvoert en minder druk nodig heeft om de doorstroming te stoppen.

Materiaal dat strak om een ledemaat is gewikkeld, maar zonder een “tourniquetstick” voor mechanisch voordeel, is op zijn best een veneuze vernauwende band. Hoewel de arteriële stroming nog steeds aanwezig is en het bloed naar de gewonde ledemaat stroomt, is het veneuze systeem afgesloten en kan het bloed niet meer terug naar het lichaam stromen. Dus waar gaat dat bloed heen? Uit de wond en uit het lichaam. Wanneer u bloed laat afnemen bij de dokter, plaatst de flebotomist een “veneuze vernauwende band” rond uw arm om uw veneuze systeem af te sluiten, waardoor uw aderen worden gezwollen, waardoor het gemakkelijker wordt om bloed uit uw vergrote aderen te halen.

Voorbeelden van tourniquets zonder windassen

Zoals eerder vermeld in het bericht over tourniquets en kinderen, werd bijvoorbeeld een 7-jarige jongen in zijn been getroffen door een stuk metaal dat van een draaiende grasmaaier werd gegooid. Het metaal scheurde zijn dijbeenslagader en brak zijn dijbeen. Voordat het ambulancepersoneel arriveerde, werd een doek rond het been van het kind proximaal (tussen het letsel en het bovenlichaam) van de wond gebonden. Het kind was in shock door het bloedverlies en het ambulancepersoneel stelde vast dat het bloeden uit de wond “traag” maar actief verliep, wat betekent dat de doek niet alle bloedstroom tegenhield, zoals een tourniquet moet doen.

Er zijn verschillende meldingen van meisjes die na de bomaanslag in Manchester handtasriemen om hun benen hebben gewikkeld om het bloeden te “stelpen”. Hoewel het fenomenaal is dat deze jonge meisjes, van wie de meesten waarschijnlijk geen formele medische opleiding hebben gehad, een beheersplan hebben opgesteld en uitgevoerd in een zeer extreme situatie, is het onwaarschijnlijk dat ze een windas of draaistok hebben gebruikt om daadwerkelijk de druk op te wekken die nodig was om de slagaderlijke stroom langs de riem te elimineren.

Op vergelijkbare wijze beschreef een artikel over het gebruik van tourniquets bij de bomaanslag bij de Boston Marathon de bomaanslag als “de eerste grote, moderne terroristische gebeurtenis in de VS met meervoudige, ernstige, oorlogsachtige verwondingen aan de onderste ledematen”. Ze evalueerden 66 patiënten met verwondingen aan de extremiteiten als gevolg van de ontploffing:

• 29 (44%) van de slachtoffers hadden gedocumenteerde levensbedreigende bloeding op de plaats van verwonding (POI).
• 15 slachtoffers hadden ten minste één amputatie van de onderste extremiteit
• Van de 29 slachtoffers met levensbedreigende bloeding, werden 27 “geïmproviseerde tourniquets” geplaatst op de plaats van verwonding.
• 16 slachtoffers met amputatie van de onderste ledematen hadden allemaal “geïmproviseerde tourniquets”, waaronder die van Boston EMS (die op dat moment geen in de handel verkrijgbare tourniquets bij zich hadden).
• In totaal hebben niet-EMS-responders 67% van de tourniquets geplaatst.

In een ontvangend ziekenhuis hadden zes slachtoffers allemaal “geïmproviseerde tourniquets” die zonder windas waren geplaatst en dus “veneuze vernauwende banden” waren. Ze moesten allemaal worden vervangen door in de handel verkrijgbare tourniquets om een aanhoudende bloeding te voorkomen.

In het algemeen bleek dat veel geïmproviseerde tourniquets “adervernauwende banden” waren met “paradoxale (onverklaarbare) bloedingen” op het moment van evaluatie op de spoedafdeling.

Geïmproviseerde tourniquets kunnen werken als ze correct worden aangebracht.

Een geïmproviseerde tourniquet moet breed genoeg zijn (2 tot 3 inch) om zowel slagaders als aders in het ledemaat samen te drukken en moet zijn voorzien van een apparaat dat het mechanische voordeel genereert dat nodig is om een circumferentiële vernauwing van het ledemaat te veroorzaken, met als doel alle bloedstroom te stoppen.

Die fout is hoe je een niet-levensbedreigende verwonding in een fatale verandert.Wat in Boston werd opgemerkt als “paradoxale bloeding” uit de “geïmproviseerde tourniquets” en heel misschien de 7-jarige met “trage” bloeding, was waarschijnlijk het resultaat van een adervernauwende band en verhoogde in feite het bloedverlies aan de slachtoffers.

“Tourniquets” zonder windlass zijn adervernauwende banden

In een studie waarbij een groot katoenen t-shirt voor mannen werd gebruikt dat strak om de dij van een gecomputeriseerde tourniquet trainer was gewikkeld, slaagde de “geïmproviseerde tourniquet” zonder windlass er niet in genoeg druk te genereren om de gecomputeriseerde bloeding te stoppen in 79 van de 80 pogingen. Hoewel het 46 mmHg druk op het lidmaat genereerde, is dit lang niet genoeg voor arteriële occlusie, maar wel meer dan genoeg voor veneuze vernauwing. Veneuze vernauwing verhoogt in feite het bloedverlies uit een anders minimaal bloedende wond.

Windlussen kunnen ook worden geïmproviseerd

Hetzelfde t-shirt met een windas gemaakt van eetstokjes stopte het bloeden van het computermodel in 54 van de 80 pogingen. Hoewel verre van 100% effectief, is 68% effectiviteit aanzienlijk beter dan niets doen bij gebrek aan het ideale of specifieke materiaal.

De werkelijke effectiviteit van deze geïmproviseerde tourniquet gemaakt van een t-shirt en eetstokjes is waarschijnlijk veel hoger, omdat een van de twee testers routinematig stopte met het verdraaien van de windlass als hij scheuren en huidafknelling van de siliconen dijhuid zag onder de aanspannende windlass uit angst dat het te pijnlijk zou zijn voor het slachtoffer om te verdragen. De andere tester stopte niet bij deze onbeduidende neveneffecten, maar richtte zich in plaats daarvan op de massale bloeding, en bleef aan de windas draaien tot het bloeden gestopt was. Typisch genereerde die tester 145 mmHg druk op het ledemaat.

Tourniquets doen aanzienlijk minder pijn dan doodbloeden.

Het plaatsen van honderden soortgelijke geïmproviseerde tourniquets op studenten, zowel volwassenen als padvindsters van verschillende leeftijden, evenals mijzelf, knellen van de huid onder de windlass treedt bijna 100% van de tijd op. Echter, zelfs kinderen kunnen het meestal verdragen als je de tourniquet een beetje van het lichaam trekt bij het aantrekken.

Een auteur die geïmproviseerde tourniquets bestudeerde, deed de uitspraak dat “… met betrekking tot tourniquets, het woord pijn een criterium wordt voor tourniquet gebruik, succes, of mislukking. Dit is een tragische vergissing en pijn zou moeten worden verwijderd uit het lexicon van tourniquetgebruik. Dit symptoom zou irrelevant moeten zijn.” De pijn van een tourniquet is bijzonder irrelevant wanneer het doel ervan is een levensbedreigende bloeding te stoppen.

Materiaal dat strak direct over de wond wordt gewikkeld, kan een “drukverband” zijn. Zelfs als het proximaal wordt geplaatst, is het zeer onwaarschijnlijk dat het ooit een tourniquet wordt zonder een windas om het materiaal voldoende te draaien en aan te spannen om de arteriële stroom te vernauwen. Een “veneuze vernauwende band” is geen tourniquet, maar eerder een bloedstelpend apparaat dat de bloeding verhoogt en slachtoffers aan extra risico blootstelt.

De media en het publiek moeten dit concept begrijpen en ophouden een materiaal dat strak rond een ledemaat is gewikkeld een tourniquet te noemen tenzij het een windas heeft om het noodzakelijke mechanische voordeel te genereren. Bovendien moeten meer mensen worden opgeleid om echt te helpen in deze levensbedreigende situaties om te voorkomen dat mensen overlijden als gevolg van massale bloedingen.

TRAIN NUOnline Tactical Casualty Care Classes