“Met Moishe’s Moving,” zei de heer Lemay, “waren we van de ene dag op de andere een succes, omdat verhuizers in New York in die tijd van 9 tot 5 werkten, en ik beloofde 24-7. Met de opslag van documenten waren we de eersten die een barcodesysteem gebruikten, dus als je iets nodig had, kon ik je levering binnen twee uur beloven, terwijl andere bedrijven twee dagen beloofden.”

De heer Lemay wilde de waarde van Mana Contemporary niet bespreken, dat in privé-handen is en deel uitmaakt van het Moishe’s imperium, noch wilde hij zeggen hoeveel het bedrijf uitgeeft aan het centrum, dat een handvol non-profit stichtingen omvat, maar vooral, zoals de heer Lemay het zegt, “een bedrijf” is, bedoeld om winst te maken. Ondanks zijn huidige terughoudendheid vertelde hij The Wall Street Journal in 2011 dat het bedrijf van de heer Mana $ 4 miljoen tot $ 6 miljoen had gestoken in de renovatie van de eerste 500.000 vierkante meter. Vandaag de dag is de ruimte 1,5 miljoen vierkante meter op 35 hectare, waarvan ongeveer 150.000 vierkante meter is gewijd aan de fundamenten, met inbegrip van galerijen en openbare ruimtes. Lemay zei dat de heer Mana hem volledig de vrije hand had gegeven in het runnen van het centrum.

“Dit is het hart van Mana” zei Shai Baitel, Mana’s vice-president voor strategie, over het non-profit deel van het bedrijf. “En zelfs de delen van het pand die winstgevend zijn, zoals de kunstenaarsstudio’s, zijn open voor het publiek om binnen te komen en te zien – om de kunstenaars aan het werk te zien, om geïnspireerd te raken en te leren.”

Het was een toevallige ontmoeting met de Israëlische fotorealistische schilder Yigal Ozeri die de heer Lemay ertoe bracht Mana te bouwen. Zoals de heer Ozeri het zich herinnert, ging zijn eerste gesprek met de heer Lemay over het opzetten van een museum van graffiti. Maar ze zagen al snel dat grotere dingen mogelijk waren. De kunstopslag was de sleutel: sommige van Moishe’s klanten waren grote verzamelaars, dus waarom niet een ruimte bouwen waar ze hun collecties konden laten zien in plaats van ze in kratten te bewaren? Verschillende van hen grepen deze kans met beide handen aan.

“Natuurlijk deden ze dat,” zei Mr. Lemay. “Opslag is een begraafplaats. Als je een collectie van 4000 stukken hebt, wil je dat mensen ze kunnen zien.”

Van daaruit is het idee als paddestoelen uit de grond geschoten. In 2011 bouwde Lemay ateliers voor zichzelf en Ozeri, en Ozeri gebruikte zijn contacten in de kunstwereld om andere kunstenaars naar de ruimte te lokken. Ongeveer 120 schilders, beeldhouwers en fotografen hebben nu een atelier in Mana. Mr. Baitel zei dat het er 200 zouden zijn tegen het einde van het jaar, en 250 tegen begin 2014.