Hyracotherium was een klein dier ter grootte van een hond, dat soms het “dageraadpaard” wordt genoemd omdat het een van de voorlopers is van de evolutie van het moderne paard. Ze waren ongeveer twee voet lang en 8 tot 14 inch bij de schouder, en wogen gemiddeld ongeveer 50 pond (Wikipedia 2010). Hyracotherium waren vermoedelijk snuffelaars die in bossen leefden. Ze hadden vier tenen aan hun voorpoten en drie tenen plus twee overgebleven tenen aan hun achterpoten (Olson 2006). Elke teen had een voetzool aan de onderkant (Wikipedia 2010). Zij hadden ook korte gezichten met oogkassen in het midden, en de ruimte tussen de voor- en de tandwangen, het diasteem, was kort (Florid Museum of Natural History 2010). Het eerste fossiel werd gevonden door Richard Owen, die het Hyracotherium noemde bij het zien van de gelijkenissen met de moderne hyrax. Later werd ontdekt dat zijn exemplaar hetzelfde was als Noord-Amerikaanse exemplaren die de naam Eohippus hadden gekregen, dus hoewel de naam werd veranderd in Hyracotherium, worden ze soms aangeduid als Eohippus (Wikipedia 2010). Hyracotherium werd vroeger geclassificeerd als een lid van de Equidae, maar is geherclassificeerd als een paleothere, een familie die verwant is aan zowel paarden als brontotheres (Wikipedia 2010). Hyracotherium wordt verondersteld een voorouder te zijn van de andere perissodactylische verwanten van het paard, waaronder neushoorns en tapirs (Florida Museum of Natural History 2010).

Pagina door Laura Snyder