Turkse rabarberwortel

Botanische naam:
Rheum palmatum, rheum officinale.
Synoniemen:
Turkse rabarberwortel. Chinese rabarber, Da huang, rheum, rabarber wortelstok of wortel, rhabarberwurzel (Duits), racine de rhubarb turque (Frans)
Karakteristieken:
Familie van de plygonaceae, komt voor in China, Tibet en Zuid-Rusland. Het is een forse plant die groeit tussen waterlopen of tussen rivieren hoog in de bergen. De wortels zijn knolvormig en rijk vertakt. De bladeren zijn zevenlobbig, handvormig (handvormig) en de stengel is mollig en vlezig.
Een soort van het kruid werd vanuit Europa naar Noord-Amerika gebracht. Het wordt buiten zijn inheems gebied gecultiveerd en id ook voor sierdoeleinden gebruikt.

Heilzame eigenschappen:

• Alteratief
• Sialagoogwerking stimuleert de afscheiding van speeksel uit de speekselklieren
• Mild laxeermiddel, stimuleert de peristaltiek van de darmen
• Stimuleert de uitscheiding van slijm in de dikke darm
• Reinigt de lever
• Stimuleert de uitscheiding van gal (cholagoog)
• Versterkt de maag (stomachic)
• Stimuleert de eetlust
• Astringent
• Antibioticum
• Anti-tumor
• Anti-parasitair tegen darmwormen (anthelminthicum)
• Voedt de spijsvertering
• Koelend kruid met tonische kwaliteiten
• Gekend om te helpen bij zweren van de twaalfvingerige darm
• Ideaal voor uitdagingen van de milt, lever, of dikke darm
• Versterkt en verstevigt lichaamsweefsels

Toepassing:

Historisch of van oudsher bekend ter ondersteuning van de lichaamsfunctie en fysiologie als of in:

• Constipatie, darmproblemen,
• Inflammatie van de dikke darm,
• Dysenterie, opgeblazen gevoel
• Verminderde eetlust
• Lever- en galaandoeningen
• Hepatitis

Neadwerkingen:
Rhubarber heeft een samentrekkende werking bij gebruik in kleine doses, dus consumeer extra water. Grote doses hebben een laxerende werking. Rabarber kan de urine geler of zelfs enigszins rood maken. Vanwege het hoge oxaalgehalte van de bladeren (dat mogelijk giftig kan zijn) wordt de voorkeur gegeven aan het gebruik van de stengel.
Contra-indicaties:
(Deze gelden voor de verse plant): Niet gebruiken tijdens de zwangerschap omdat het krampen of maagkrampen kan veroorzaken (kan de menstruatie stimuleren), of tijdens het geven van borstvoeding (maakt de melk bitter). Het kruid is het meest effectief bij spaarzaam gebruik of in combinatie met andere kruiden. Langdurig gebruik van het kruid alleen is niet aan te bevelen. Grote hoeveelheden werken zuiverend. Sommige mensen zijn allergisch voor rabarber.
Overzicht:
Rubarber kent een lange geschiedenis van kruidengebruik. Hoewel de bladeren potentieel giftig zijn, hebben verschillende delen van de plant uitstekende medicinale toepassingen. Het belangrijkste resultaat van rabarberwortel als kruidengeneesmiddel is een samentrekkende, reinigende, positieve en balancerende werking op het spijsverteringsstelsel. Rabarber is een van de meest gebruikte kruiden in de Chinese geneeskunde. Rabarberwortels worden in de herfst geoogst. Er zijn drie soorten rabarber, waarvan de Turkse of Chinese soort er een is. Het kruid wordt gebruikt om de eetlust op te wekken en kleine hoeveelheden worden toegevoegd aan wijn of om aperitieven te maken. Langdurig gebruik van het kruid bevordert de afvoer van overtollig lichaamsvocht, zodat er extra op moet worden gelet dat voldoende water en elektrolyten worden ingenomen, waaronder kalium en andere mineralen. Om deze reden wordt rabarber op zichzelf gedurende korte perioden toegediend. De heilzame kwaliteiten van het kruid kunnen echter worden versterkt wanneer het wordt gecombineerd met andere complementaire kruiden en verdund. Langdurig gebruik van de rheum palmatum kan leiden tot verstoring van de water- en elektrolytenbalans, en het risico van een tekort aan kalium.

De Kalkoenrabarber groeit opmerkelijk snel, vandaar het gebruik als sierplant. Rabarberwortelpoeder werkt als een eenvoudig en veilig laxeermiddel, en wordt beschouwd als een van de meest waardevolle kruidenremedies die een krachtige, gezonde reiniging bewerkstelligen, zonder de darmen te verstoppen en constipatie te veroorzaken. De wortel wordt gebruikt als anticholesterolemicum, antisepticum, krampstillend middel, aperitief, adstringent, cholagoog, demulcent, diureticum, laxeermiddel, purgatief, maagversterkend en tonicum. Rabarberwortel bevat anthraquinonen die een peristaltische werking hebben; de adstringerende stoffen, tannines maken samen een uniek tonisch kruid dat vooral nuttig is in een mengsel.
Turkse Rabarberwortel staat bekend om zijn hulp bij het ontgiften van de darm, het reinigen van de lever, en het verminderen van abnormale celdeling. Ook Rabarberwortel helpt bij het normaliseren van de stoelgang en wordt beschouwd als een veilig en effectief laxeermiddel. De bladeren van de Kalkoenrabarber zijn handvormig en enigszins ruw. De wortel is dik, ovaal of kegelvormig, met lange, spits toelopende takken; uitwendig is hij bruin, inwendig diepgeel van kleur. Verse, rauwe stengels zijn knapperig (vergelijkbaar met selderij) met een sterk wrange smaak; meestal worden de stengels van de plant gekookt en gebruikt in taarten en andere gerechten vanwege hun wrange smaak.
Rubarber wordt door de Chinezen al duizenden jaren voor medische doeleinden gebruikt en komt voor in The Divine Farmer’s Herb-Root Classic, die volgens de legende aan de mythische Shen Nung, de Yan-keizer, is toe te schrijven, maar het wordt verondersteld rond 2700 v.Chr. te zijn samengesteld.
De plant groeit al eeuwenlang in het wild langs de oevers van de rivier de Wolga, maar deze variëteit stond in het Westen bekend als Russische rabarber, in tegenstelling tot de meer doeltreffende Chinese rabarber. De kosten van het vervoer door Azië maakten rabarber zeer duur in het middeleeuwse Europa, waar de prijs vele malen hoger lag dan die van andere waardevolle kruiden en specerijen, zoals kaneel, opium en saffraan. De koopvaardij-ontdekkingsreiziger Marco Polo was daarom zeer geïnteresseerd in het aantreffen van de plant die in de bergen van de provincie Tangut werd geteeld en geoogst.
De term rabarber is een combinatie van het Griekse rha en barbarum; rhais is een term die zowel naar de plant als naar de rivier de Wolga verwijst. Geïmporteerde rabarber kwam voor het eerst naar de Verenigde Staten in de jaren 1820, kwam het land binnen in Maine en Massachusetts en verhuisde westwaarts met de Amerikaanse kolonisten.