Shakur, wiens moeder, een voormalige Black Panther, voor hem een naam koos die in verband wordt gebracht met een Inca-revolutionair, rapte welsprekend over ontberingen (en hard feesten) op een manier die weinig andere rappers eerder hadden gedaan. Hij werd een van de best verkopende rappers van de jaren negentig en kreeg in 1996 een Grammy-nominatie voor zijn album “All Eyez on Me”. Hij speelde ook in verschillende films, waaronder “Poetic Justice” tegenover Janet Jackson.

Het is die mengelmoes van identiteiten gangster, acteur, minnaar, speler, dichter die lijkt te vonken toneelschrijvers. “Het is geen vergissing dat zijn leven wordt verteld in het theater,” zei Kamilah Forbes, de artistiek directeur van het Hip-Hop Theater Festival, gevestigd in New York. “Hij was constant aan het optreden.”

In de nieuwe biografie “Tupac Shakur: The Life and Times of an American Icon,” schrijven de auteurs Tayannah Lee McQuillar en Fred L. Johnson III schrijven over de worstelingen van de rapper in mythische termen, waarbij ze zijn verhaal vergelijken met dat van Richard III, Willy Loman en andere tragische figuren van het toneel. “Er zullen nog veel meer films, boeken en toneelstukken over Tupac komen,” schrijven ze. “Ze zullen zijn plaats in het pantheon van dubbelnatuurlijke helden/antihelden veiligstellen.”

Maar welke Tupac moet hij op het toneel portretteren? De gevoelige dichter die beschuldigd wordt van het schrijven van vrouwenhatende teksten? De rapper die overleefde neergeschoten te worden en in de gevangenis zat voor aanranding? Of het kind dat Travis speelde in een Harlem-productie van “A Raisin in the Sun” en zang en ballet studeerde aan de Baltimore School for the Arts?

Het eerste toneelstuk over Shakur dat na zijn dood impact had, was Michael Devell Winn’s “Up Against the Wind,” dat in 2000 op de Juilliard School werd opgevoerd terwijl Mr. Winn daar student was. (De nalatenschap van Shakur, die toeziet op het gebruik van de muziek van de rapper, is grotendeels niet betrokken geweest bij de ontwikkeling van de toneelstukken.)

“Een jonge jongen groeit op in het getto, verwerft roem en sterrendom en sterft dan jong,” zei Mr. Winn. “Het is een James Dean ding.”