Tsaar Nicolaas II

Tsaar Nicolaas II werd op 18 mei 1868 geboren in de buurt van de stad Sint Petersburg, Rusland. Zijn geboortenaam was Nickolai Aleksandrovitsj Romanov en hij was de oudste zoon van Aleksandr Aleksandrovitsj. Zijn vader was tevens troonopvolger van Rusland. Zijn moeder, Maria Feodorovna, was afkomstig uit het land Denemarken. Zijn moeder was altijd dol op haar kinderen en zorgde voor een liefdevolle thuisomgeving.

De opvoeding van de jonge Nicolaas bestond uit privé-onderwijs door middel van leermeesters. Een van zijn privé-leraren was Konstantin Pobedonostsey, lid van de Russische regering. De meeste kinderen in Rusland, of waar dan ook, hadden gewoonlijk geen regeringsfunctionaris als persoonlijke leraar. Veel van de liefde voor geschiedenis en talen die Nicolaas opdeed, werd door zijn leermeesters bijgebracht.

Helaas leek de toekomstige heerser van Rusland niet veel politieke kennis van zijn eigen vader te hebben opgedaan. De tsaar kreeg niet veel van het formele onderwijs dat een toekomstige heerser nodig zou hebben. Maar Nicholas kreeg van zijn vader wel waardering voor religie.

Nicholas trouwde met Alexandra, een lid van het Duitse koningshuis. Zij zouden vier kinderen krijgen, waaronder een zoon, Alexis, die werd geboren met hemofilie (een ziekte die een verdunning van het bloed veroorzaakt). Later in zijn leven zou het gezin een tragisch einde kennen met de opstand van de Bolsjewieken.

Voordat hij twintig jaar oud was, sloot Nicolaas zich aan bij het Russische leger. Hij zou in zijn vier dienstjaren opklimmen tot kolonel. Zijn passie voor het leger en minder voor politiek, zorgde ervoor dat hij niet veel politieke bijeenkomsten bijwoonde die belangrijk waren voor leden van de heersende klasse.

Zijn vader werd heerser over Rusland toen Nicholas dertien jaar oud was. In 1894, toen Nicholas in de twintig was, overleed zijn vader aan nierfalen. De jonge Nicholas werd de nieuwe Tsaar van Rusland als Nicholas II. De nieuwe heerser had echter geen liefde voor de positie, deels vanwege zijn slechte training in het behandelen van staatszaken. Hij verklaarde ooit aan een goede vriend: “…Ik heb nooit een tsaar willen worden”.

Maar afgezien van persoonlijke gevoelens, deed Nicolaas II wat nodig was. Nicolaas II drong aan op uitbreiding van koloniaal grondgebied in Mantsjoerije. Na een mislukte oorlog met Japan als gevolg van deze druk, doorstond het land een periode van rellen onder haar eigen bevolking; waaronder die van “Bloedige Zondag” waar burgers werden beschoten door het Russische leger. De populariteit van Nicolaas daalde en er werd een parlement ingesteld dat bekend stond als de Doema.

Hoewel Nicolaas II een neef was van de Duitse heerser Wihelm II, voelde de Russische heerser zich niet nauw verbonden met Duitsland. In feite, toen Duitsland zich aansloot bij een bondgenootschap met Oostenrijk-Hongarije en Italië in geval van oorlog, geloofde Nicolaas dat elk toekomstig conflict Duitsland tot vijand zou maken. Die overtuiging werd bewaarheid toen WO I begon en Rusland Frankrijk te hulp schoot toen de vijandelijkheden begonnen.

De betrokkenheid van Rusland was op zijn zachtst gezegd onrustig toen de oorlog in Europa begon. De binnenlandse industrie van Rusland kampte met voortdurende onrust onder de arbeiders. Een groot deel van het land was in staking toen 1914 begon. Maar naarmate de oorlog toenam, zorgde de behoefte aan materiaal ervoor dat de onrust afnam. Dit was in het voordeel van Nicolaas II, omdat hij in de behoeften van zijn legers in het westen kon voorzien.

In 1915 nam tsaar Nicolaas II als opperbevelhebber persoonlijk de controle over het leger over. De mislukking van het leger om veel succes te boeken aan het Oostfront van Europa deed hem besluiten om persoonlijk de leiding te nemen. Zijn betrokkenheid bleek echter niet veel verbetering te brengen in het militaire succes. Naarmate de ene mislukking na de andere zich voordeed, werd de tsaar als de oorzaak gezien en nam zijn populariteit opnieuw af.

In 1916 heerste er opnieuw onrust in Rusland en was het volk erop uit om verandering te brengen in de regering. Toen de onrust toenam, werd Nicolaas II gedwongen afstand te doen van zijn troon en werd zijn familie in ballingschap gestuurd. Hoewel Nicholas en zijn familie door een familielid werden uitgenodigd om naar Engeland te verhuizen, veranderde de Engelse monarchie van gedachten.

In 1918 werden Nicolaas II en zijn familie door revolutionairen opgepakt en geëxecuteerd. Een tragisch en definitief einde van de Russische monarchie.