We hebben maar één doel

Het is de grote paradox van A.A. dat we weten dat we het kostbare geschenk van nuchterheid zelden kunnen behouden tenzij we het weggeven. Deze Traditie schetst vrij duidelijk ons individuele hoofddoel, evenals dat van de groep. Ieder van ons is slechts een klein deel van het geheel, maar door het primaire doel van de AA te verbinden met ons eigen primaire doel, worden we iets dat groter is dan ons individuele zelf.

Ben ik bereid mijn oude primaire doelen op te geven?

Deze traditie volgen betekent dat ik bereid ben “ja” te zeggen op deze vraag en de rest van mijn prioriteiten opnieuw te rangschikken. Mezelf wijden aan een nieuw hoofddoel betekent dat ik bereid ben om veel oude ideeën los te laten. Ik heb veel automatische denkpatronen die ik moet veranderen om mezelf te kunnen wijden aan een nieuw primair doel.

Stap-Traditie Parallel

De relatie van de vijfde stap met de vijfde traditie is dat de vijfde stap me de precieze aard van mijn misstappen leerde: “Ik heb het niet voor het zeggen.” In de vijfde traditie leerde ik juist het tegenovergestelde, ik leerde wat mijn precieze aard zou moeten zijn: mijn talent om de boodschap over te brengen aan de alcoholist die nog steeds lijdt, mijn primaire doel.

In de vijfde stap leerde ik wat er verkeerd is aan mij en in de vijfde traditie leerde ik wat er goed is aan mij. Wat goed is aan mij is mijn vermogen om de boodschap uit te dragen als niemand anders dat kan vanwege de ervaringen die ik heb gehad en die in de vijfde stap zijn omgezet in een boodschap van hoop. Mijn alcoholisme is mijn grootste talent, niet mijn talenten als echtgenoot, vader, zoon, of mijn werk. Ik kan mijn primaire doel om geboren te worden vervullen door de boodschap uit te dragen aan de alcoholist die nog steeds lijdt.

(Fragmenten uit de bovenstaande tekst komen uit de Traditions Study ontwikkeld door de Unity Insures Recovery Through Service A.A. Group, Los Angeles, CA.)