In de loop van de geschiedenis van het menselijk bestaan zijn er altijd vragen geweest die de mensheid eeuwenlang hebben geteisterd. Enkele van deze vragen zijn “wat is de zin van het leven” en “wat was er eerst, de kip of het ei”. In de afgelopen 400 jaar is er een nieuwe vraag opgedoken die onze gedachten naar een veel hoger niveau tilt. De vraag die wordt gesteld is of nature of nurture meer invloed heeft op de groeiende ontwikkeling van mensen. Het is een feit dat een combinatie van “nature” en “nurture” een belangrijke rol speelt in hoe de mens zich sociaal gedraagt. Ik ben echter van mening dat nature een dominantere rol speelt in de ontwikkeling van hoe mensen zich in de samenleving gedragen met betrekking tot seksuele geaardheid, misdrijven en geweld en psychische stoornissen.

Grootte, haarkleur, oogkleur en geslacht zijn maar een paar voorbeelden van de manieren waarop ons DNA ons heeft gevormd. Maar zou het mogelijk zijn dat ons DNA ook invloed heeft op de manier waarop we ons in de maatschappij gedragen? Het is mogelijk dat genetica ons op meer manieren beïnvloedt dan we ons misschien kunnen voorstellen. Dr. Peter B. Neubaur gelooft dat verlegenheid, eetstoornissen, obsessief gedrag en psychologische ziekten allemaal terug te voeren zijn op onze genetica. Seksuele geaardheid wordt ook verondersteld te zijn afgeleid van genen in ons lichaam die bepalen aan welke seksuele voorkeur we de voorkeur geven. Geweld en andere soorten misdaden kunnen door de hele afstamming van een persoon worden teruggekoppeld om te getuigen dat andere familieleden soortgelijke misdaden hebben gepleegd zonder ooit een en ander te hebben ontmoet.

Door ons leven heen zijn we allemaal beïnvloed door onze omgeving en andere krachten van buitenaf. Onze omgeving kan de manier waarop we denken, handelen en ons gedragen in het leven veranderen. Aangezien wij allen producten van onze omgeving zijn, is het niet verwonderlijk dat wij, als mensen, de neiging hebben ons in een samenleving op dezelfde manier te gedragen als anderen om ons heen, maar tegelijkertijd streven wij ernaar te ontdekken wie wij werkelijk zijn (Schaefer 73). Sinds hun geboorte hebben mensen altijd de wereld om zich heen geanalyseerd. Met elke dag die voorbijgaat, neemt de mens meer en meer informatie van de buitenwereld in zich op. De informatie die mensen via hun omgeving binnenkrijgen, beïnvloedt onbewust de beslissingen die mensen in hun dagelijks leven nemen (Neubauer 16). Aan de andere kant speelt onze genetica ook een vitale rol in het bepalen van wat voor soort persoon we zijn en wat we zullen worden.

De seksuele geaardheid van een persoon is de afgelopen eeuwen een kritisch debat geweest. Gedurende verschillende decennia geloofden veel mensen dat de opvoeding een grotere invloed had op de seksualiteit van de mens dan de natuur. Zelfs de beroemde psycholoog Sigmund Freud geloofde dat seksuele geaardheid werd afgeleid van opvoeding. Freud ontwikkelde een theorie die verklaart dat elk kind bij de geboorte tot de leeftijd van vier jaar biseksueel is. Wanneer het kind ongeveer vier jaar oud is, begint het te leren zijn gevoelens voor leden van hetzelfde geslacht in te houden en begint het die seksuele gevoelens uit te drukken naar leden van het andere geslacht. Freud stelde het idee voor dat mannelijke homoseksualiteit ontstaat wanneer deze cruciale ontwikkelingsfase wordt belemmerd door een kracht van buitenaf die ook wel “nurture” (opvoeding) wordt genoemd. Volgens Freud kan dit gebeuren wanneer een kind wordt opgevoed in een vaderloos gezin of met een overheersende moederfiguur. Echter, toen dit idee daadwerkelijk werd getest, viel het niet door de mand zoals velen zouden verwachten (Steen 185). Sinds vele jaren na het overlijden van Freud, is het duidelijk geworden dat de natuur een sterke rol speelt in de ontwikkeling van de seksuele geaardheid van mensen.

Als opvoeding niet de oorzaak is voor seksuele geaardheid dan moet de natuur dat wel zijn. Volgens Grant Steen, een professor aan de Universiteit van Californië, Los Angeles, werd onlangs een grote studie uitgevoerd waarin homoseksuele mannen werden verzameld die ofwel een identieke of broederlijke tweeling of geadopteerde broers hebben. Het doel van de studie zou zijn om te zien of genetica een rol speelde bij tweelingen. Aan het eind van het onderzoek bleek meer dan de helft van de eeneiige tweelingen van homoseksuele mannen ook homoseksueel te zijn. Tegelijkertijd bleek slechts ongeveer 22% van de broertweelingen homoseksueel te zijn en slechts 11% van de geadopteerde broers was homoseksueel. Wat deze statistieken aantonen is dat DNA een zeer belangrijke rol speelt bij het bepalen van seksuele geaardheid. De natuur lijkt zo’n grote invloed te hebben op de seksuele geaardheid van individuen dat ik het gevoel heb dat de opvoeding bijna geen of weinig invloed heeft op de vraag of iemand homoseksueel is of niet.

Als homoseksualiteit genetisch is dan zou homoseksualiteit dramatischer moeten voorkomen bij families die veel homoseksuele familieleden hebben dan bij families in het grote publiek die geen homoseksuele familieleden hebben. In een ander onderzoek werden aan 114 openlijk homoseksuele mannen vragen gesteld over de seksuele geaardheid van hun familieleden. De studie toonde aan dat “homoseksualiteit inderdaad sterk geclusterd is in sommige families; onder de broers van mannen in deze studie was de incidentie van homoseksualiteit bijna zeven maal hoger dan in de bevolking in het algemeen” (Steen 197). Homoseksualiteit kan als erfelijk worden beschouwd omdat families met één homoseksueel familielid meer kans hebben om anderen ergens in hun familielijn te hebben.

Sommige sceptici kunnen de vraag beginnen te stellen dat als homoseksualiteit genetisch is, er dan een “homo gen” in ons DNA zou moeten zijn. Na vele studies hebben wetenschappers ontdekt dat er ten minste één gen is dat verantwoordelijk is voor homoseksualiteit. Hoewel dit geen afdoend bewijs is omdat wetenschappers nog steeds niet alle DNA-strengen hebben ontsloten, denken wetenschappers dat we met de tijd en de vooruitgang van de technologie op een dag in staat zullen zijn om dit “homo gen” in het DNA aan te wijzen (Plomin 337).

Verslaggever Jeff McMullen van ABC interviewde David Reimer in mei 2000, die het slachtoffer werd van een mislukte besnijdenis toen hij slechts acht maanden oud was. De artsen waren destijds van mening dat David de rest van zijn leven beter af zou zijn als meisje. De artsen geloofden dat de opvoeding van een kind en niet de natuur zijn psychologische make-up zou bepalen. David legde aan McMullen uit dat hij zich gedurende zijn hele jeugd niet op zijn plaats voelde. Het leek erop dat, ook al groeide David op als vrouw, hij van binnen voelde dat er iets niet klopte. Dit interview ondersteunt sterk het idee dat de natuur een vitale rol speelt bij het bepalen van het geslacht. Hoeveel moeite er ook werd gedaan om Davids omgeving te omringen met vrouwelijke kenmerken, het zou niet sterk genoeg zijn om de veerkrachtige kracht van de natuur te overwinnen. Vanaf het moment van de conceptie heeft de natuur al vele belangrijke factoren gepland die ons leven op zovele manieren zullen beïnvloeden. Als de natuur onze seksuele voorkeuren beheerst, dan is het mogelijk dat zij vele andere facetten van het menselijk bestaan zou kunnen beheersen.

In de Verenigde Staten vinden elk jaar ongeveer twintig miljoen misdaden plaats en meestal zijn de misdadigers recidivisten. Men kan zich afvragen of de samenleving in de Verenigde Staten misdaden bevordert of dat misdadigers worden geboren met het verlangen om deze afschuwelijke misdaden te plegen. Volgens Steen is er “bewijs uit een groot onderzoek onder geadopteerde kinderen dat aantoont dat kinderen de neiging hebben om het criminele gedrag van hun biologische ouders na te spelen”. Dus zelfs als een kind geadopteerd zou zijn en zou zijn opgevoed in een huis waar geen criminele activiteiten plaatsvonden, zou het kind meer geneigd zijn dezelfde misdaden te plegen als zijn biologische ouders, die het nooit heeft ontmoet. Dit weerlegt duidelijk het idee dat mensen wordt geleerd en opgevoed om misdaden te plegen.

De East Coast sluipschutter John Lee Malvo zou zich verbergen op afgelegen plaatsen langs de oostkust en zou mensen neerschieten en doden als de gelegenheid zich voordeed. Dokter Patricia Haensly gelooft dat het DNA van John Lee Malvo verschilde van het DNA van de meeste mensen. Zij kwam tot de conclusie dat de meeste criminelen worden geboren met de genen die hen in staat stellen niet na te denken over de daden die zij komen immoreel zijn. Dit is een zeer ware verklaring, want de meeste mensen begaan een of andere misdaad, toegegeven geen moord, maar meer in de trant van afval achterlaten, maar we zeggen tegen onszelf dat het geen probleem is en vergeten het even later. Moordenaars denken wellicht hetzelfde over moorden als sommige mensen over afval. De natuur heeft ook een sterke invloed op huiselijk geweld. In de Verenigde Staten ging het bij meer dan 18% van alle moorden om familieleden die elkaar om het leven brachten (Steen 228). Hieruit kan worden afgeleid dat net zoals huishoudens met een homoseksueel lid meer kans hebben op andere homoseksueel georiënteerde gezinsleden, huishoudens met een lid dat geweld pleegt meer kans hebben op andere gezinsleden die soortgelijke gewelddaden plegen.

Soms kan de natuur niet alle misdaden verklaren die in de Verenigde Staten worden gepleegd. Sommigen vinden dat “alleen al het feit dat ze in zo’n omgeving leven, jonge mensen een speciaal risico geeft om slachtoffer te worden van agressief gedrag” (Ferguson 81). Als iemand bijvoorbeeld voortdurend omringd is door misdaden en geweld, dan is de kans groter dat die persoon dezelfde misdaden zal plegen. Maar het kan ook zijn dat mensen die in slechte buurten wonen diezelfde misdaden nog steeds zouden plegen, zelfs als ze in een omgeving met weinig criminaliteit woonden. Hoe dan ook, je omgeving zou je niet in staat moeten stellen dezelfde misdaden te plegen, hoeveel criminaliteit er ook plaatsvindt. Als iemand misdaden blijft plegen in een slechte buurt, dan is het zeer waarschijnlijk dat het DNA van die persoon hem ervan overtuigt dat het in orde is om moorden te plegen. Dit verklaart waarom veel mensen in gevangenissen in de Verenigde Staten recidivisten zijn. Men kan zich afvragen of er meer achter deze misdadigers zit dan wat er aan de oppervlakte te zien is

Veel psychische stoornissen zijn wetenschappelijk bewezen erfelijk te zijn. Manisch-depressiviteit is een eigenschap die via de familie overerfbaar is. Vele afzonderlijke studies hebben geconcludeerd dat eeneiige tweelingen meer kans hebben om manisch-depressief te worden dan broederlijke tweelingen. In feite hebben vier van de vijf tweelingen de neiging dezelfde soort geestelijke stoornissen te hebben (Steen 141). Uit één onderzoek bleek dat het risico op klinische depressie in bepaalde families veel hoger is dan in andere. Naaste familieleden van degenen die depressief zijn hebben drie keer meer kans om aan depressie te lijden dan mensen die geen depressie in hun familiegeschiedenis hebben (Steen 147). Dit bevestigt het feit dat de natuur een cruciale rol speelt boven de opvoeding in ons leven en binnen onze eigen families.

Er zijn sommige geestesziekten zoals schizofrenie waaraan volwassenen kunnen lijden en waarvan sommige mensen geloven dat ze veroorzaakt worden door verschillende problemen in iemands jeugd. Dit leidt velen zo speculeren dat de wortels van schizofrenie uit te breiden ver terug in de kindertijd. In de afgelopen tien jaar werd ontdekt dat wetenschappers een gen op ons chromosoom in verband konden brengen met schizofrenie. Dit “schizofrene gen” zou een dominant gen zijn, wat betekent dat als iemand dit gen in zijn DNA heeft, het waarschijnlijk is dat hij/zij aan schizofrenie zal lijden. Ook al moet er meer onderzoek gedaan worden naar het “schizofrene gen”, toch geeft het ons informatie die op een dag zou kunnen leiden tot het oplossen van schizofrenie en vele andere verwoestende ziekten (Steen 151).

Het is duidelijk geworden dat nature en nurture beide een zeer belangrijke rol spelen in hoe mensen zich gedragen in een samenleving. Ik heb het gevoel dat de natuur de meer dominante rol speelt in het fundament van het menselijk bestaan. Hoewel we elke dag gebombardeerd worden met krachten van buitenaf, is het onze interne samenstelling die bepaalt hoe we op onze omgeving zouden reageren. Onze omgeving is slechts een aanvulling op wat de natuur ons heeft gegeven. Als we het op de juiste manier gebruiken, zal het goed zijn voor de maatschappij en voor onszelf. Maar als het milieu zich eenmaal gaat richten op geweld en misdaden, kunnen we alleen maar aannemen dat het alleen maar negatieve effecten zal hebben, hoe je het ook bekijkt.