Waarom is het dat mensen significant verschillende uitkomsten hebben met vergelijkbare ervaringen? Is het je opgevallen dat sommige mensen een trauma kunnen meemaken en toch opbloeien, terwijl anderen in een spiraal van duisternis terechtkomen? Ik heb persoonlijk door deze duisternis geleefd. Als jong kind in een pleeggezin voelde ik me opgesloten en alleen.

Stel je voor dat je vastzit in een bak met diep water. Je trapt een lange tijd in het water. Je begint moe te worden. Je weet niet hoe lang je nog je hoofd boven water kunt houden. Je probeert te blijven drijven, probeert energie te sparen en hoopt dat iemand je komt helpen. De tijd tikt door. Je bent zo moe. Je zinkt onder de oppervlakte, houdt je adem in zo lang als je kunt. Niemand komt je redden omdat niemand merkt dat je hulp nodig hebt. Wanhopig trek je naar boven, hapt naar lucht, zakt weer naar beneden. Je gaat het niet halen. Je hebt alle hoop verloren.

Zelfs al had ik het gevoel dat alle hoop verloren was, op de een of andere manier heb ik het gered. Ik ben niet hopeloos verdronken. Mijn jongere broer is echter een ander verhaal. Hij lijkt hopeloos vast te zitten. Dus, hoe heb ik het gered en hij niet?

Dapper zijn door trauma’s.

Wat maken we precies door na een traumatische ervaring? Laten we deze vraag beantwoorden door te duiken in de 5 Stadia van Acceptatie (ook bekend als de 5 Stadia van Rouw). Er zijn verschillende soorten modellen voor “acceptatie of rouw”; we zullen ons echter concentreren op één in het bijzonder, een model geïntroduceerd door de Zwitserse psychiater Elisabeth Kubler-Ross – het Kubler-Ross-model.

Stadium #1: Ontkenning.

Het eerste stadium is ontkenning. Mensen komen in dit eerste stadium na een schok door het meemaken van een traumatische gebeurtenis in hun leven. Gebeurtenissen zoals de dood van een dierbare, fysiek of seksueel misbruik, verkrachting, het meemaken van een ernstig ongeluk, of de traumatische blootstelling die veteranen ervaren tijdens oorlog.

Als u of een dierbare een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt, bevindt u zich hoogstwaarschijnlijk in een van deze vijf stadia. Om te herstellen van uw ervaring, is het belangrijk om te kunnen identificeren in welk stadium u zich bevindt. Hier zijn een paar dingen om naar te zoeken in dit stadium:

• Het vasthouden aan een vals gevoel van realiteit.
• Jouw kijk op het leven wordt zinloos.
• Je leven heeft geen zin.

Voorbeeld

Ik werd als jong kind in een pleeggezin geplaatst. Mijn jongere broer en ik waren in een staat van ontkenning toen we in het pleegzorgsysteem werden geplaatst. Wij geloofden dat onze ouders hun gedrag zouden veranderen en betere ouders voor ons zouden worden.

Waarom dit belangrijk is

Ontkenning helpt ons verlies te overleven. Het is een manier van het universum, God, Boeddha (wat je ook gelooft) om ons te vertellen dat we onze grenzen hebben bereikt van wat we aankunnen.

Stadium #2: Woede.

Het tweede stadium is woede. Woede is het stadium waarin we de behoefte hebben om iemand anders de schuld te geven van onze problemen. Hier zijn een paar kenmerken van dit stadium:

• De behoefte om iemand anders de schuld te geven.
• Je woede strekt zich uit tot iedereen om je heen.
• Je voelt je in de steek gelaten.

Voorbeeld

Nadat ik in een pleeggezin was geplaatst, was ik extreem boos. Ik gaf iedereen de schuld die ik maar kon bedenken. Ik gaf mijn moeder, mijn vader, mijn maatschappelijk werker, mijn grootouders, en zelfs God de schuld. Wat grappig is (als ik er nu op terugkijk!), herinner ik me dat ik God op een avond vervloekte en de volgende ochtend doodziek wakker werd… toeval?

Waarom dit belangrijk is

Wanneer we onze woede voelen, in plaats van deze te onderdrukken, beginnen we ons te herstellen. Denk aan een open put. Je zit vast op de bodem van deze put zonder uitweg. Zodra u uw woede voelt, is het alsof er op magische wijze een touw verschijnt om u uit de put te trekken.

Fase #3: Onderhandelen.

De derde fase is het onderhandelen. Onderhandelen is wanneer je denkt dat je het eigenlijke probleem kunt vermijden door te onderhandelen. Laten we eens kijken naar een paar manieren om dit stadium te identificeren:

• Je hebt zelftwijfel.
• Je gebruikt voortdurend “wat als” en “als alleen” uitspraken.
• Je zit vast in het verleden.

Voorbeeld

Als pleegkind herinner ik me dat ik mijn biologische ouders vertelde dat ik alles zou doen wat ze wilden of zou zijn wie ze wilden dat ik was, als ze maar zouden stoppen met hun drank- en drugsgebruik.

Waarom dit belangrijk is

Het is belangrijk om te herkennen wanneer je dit stadium bereikt. In dit stadium zit je vast in het verleden; het is echter vrij gemakkelijk om te herkennen dat je in dit stadium zit door simpelweg op je gedachten en woorden te letten. Je zult merken dat je in dit stadium nogal wat … “wat als” en “als alleen” type uitspraken gebruikt.

Fase #4: Depressie.

Het vierde stadium is depressie. Depressie is een donker stadium waarin je je aan alles onttrekt. Depressie is het gevaarlijkste stadium, dus hier zijn een paar dingen om op te letten:

• Terugtrekking uit het leven.
• Een intense droefheid.
• Suïcidale gedachten.

Voorbeeld

Ik kan me nog levendig de droefheid herinneren die ik ervoer toen ik eindelijk besefte dat er niets meer aan te doen was om mijn ouders te redden. Ik had het vreselijke gevoel dat ze op een dag beiden zouden sterven als gevolg van hun levensstijl. Helaas zou mijn vader niet lang daarna zelfmoord plegen.

Waarom dit belangrijk is

Deze fase is belangrijk omdat het verdriet op een diep niveau je leven binnenkomt; een dieper niveau dan iemand zich ooit zou kunnen voorstellen. Het is belangrijk om in deze fase te begrijpen dat depressie een gepaste reactie is op een trauma.

Fase #5: Acceptatie.

De vijfde en laatste fase is acceptatie. Acceptatie vindt plaats wanneer je de ware realiteit accepteert als je permanente realiteit. Je weet wanneer je dit laatste stadium binnengaat door de volgende kenmerken:

• Je realiseert je dat je niet in het verleden kunt blijven steken.
• Je begint weer van het leven te genieten.
• Je maakt nieuwe verbindingen.

Voorbeeld

Ik heb dit stadium uiteindelijk bereikt toen ik mezelf vertelde dat ik mijn familie niet kon veranderen. Ik moest me gaan voorbereiden op een realiteit zonder het grootste deel van mijn familie in mijn leven. Ik was hier niet blij mee, maar ik accepteerde het.

Waarom dit van belang is

Het accepteren van de ware realiteit als je blijvende realiteit is een belangrijke stap in herstel. Meestal vinden we het niet per se leuk, maar we accepteren het en leren ermee leven. Het is belangrijk om te onthouden dat we niet met deze fase kunnen beginnen voordat we een passende (door het individu bepaalde) hoeveelheid tijd in elke fase hebben gegund… in wezen kunnen we ons niet overhaasten in acceptatie.

Je kunt niet alles controleren, maar je hebt altijd ergens controle over.

Als we eenmaal een groeimindset ontwikkelen, dan merken we dat we beter kunnen worden. Een groeimindset zal ons op een pad zetten, niet alleen naar herstel, maar een pad dat ons in staat stelt te gedijen. Het zal ons op een pad naar Post-Traumatische Groei (PTG) zetten. Zoek onderweg naar betekenis of doel in je leven. Wanneer we betekenis ontdekken, ontdekken we dat we een groter doel hebben om te leven.

Hier zijn enkele manieren waarop je een groeimindset kunt ontwikkelen:

• Beloof dat je beter kunt worden.
• Probeer zo veel mogelijk te leren – in de wetenschap dat je slimmer kunt en zult worden.
• Lees en luister naar luisterboeken.
• Sport en eet voedzame voeding.
• Omarm uitdagingen – weet dat je ervan kunt leren.
• Omarm mislukkingen als kansen om te leren.
• Omarm inspanning als een noodzakelijke stap naar groei.
• Leer gretig van kritiek.
• Bekijk het succes van anderen als een inspiratie – leer van hen.
• Creëer synergie met anderen en stimuleer groei bij jezelf en bij anderen.
• Denk daarnaast eens echt na over het volgende citaat…

“Never let a good crisis go to waste.” – Winston Churchill

Houd in gedachten dat er altijd een zilveren randje is.

Toen ik persoonlijk een groeimindset ontwikkelde, ontdekte ik al snel de zin van mijn leven. Ik hoefde niet ver te zoeken om het te ontdekken… in feite was het al die tijd al bij me. Mijn mooie vrouw en mijn kostbare dochter zijn mijn doel… zij zijn de zin in mijn leven.

Ook jij kunt gemakkelijk de zin in je leven ontdekken, de schijnbaar onaanvaardbare realiteit van deze wereld accepteren, en gedijen. Het enige wat je hoeft te doen, is je ogen openen!

Featured photo credit: Stocksnap via stocksnap.io