Hoe de Azteken de moderne wereld vormden

De Azteken domineerden Centraal-Mexico vanuit hun glorieuze hoofdstad Tenochtitlan (nu Mexico-Stad) sinds hun aankomst in de 13e eeuw als een nomadenstam in Meso-Amerika. Zij waren de machtigste inheemse beschaving in die tijd, wat te danken was aan hun ontwikkeling van “een ingewikkelde sociale, politieke, religieuze en commerciële organisatie.”

Na de Spaanse invasie onder leiding van Hernán Cortés in de 15e eeuw, was het niet meer dan natuurlijk dat de ongelooflijke invloed en uitvindingen van de Azteekse manier van leven zich over heel Noord-Amerika en daarbuiten verspreidde. Of het nu door hun architectuur, recht of landbouw is, ondertonen van de Azteekse beschaving zijn zichtbaar in alle delen van de wereld.

Met hun gerechtsstructuren en rechters, hadden de Azteken een ongelooflijk verfijnd rechtssysteem. Dit blijkt uit hun ontelbare wetten tegen diefstal, moord en vandalisme – zij hadden ook wetten die matigheid onder de burgers afdwongen. Als iemand een misdaad pleegde, werd hij vervolgd en voor een rechtbank gebracht die zijn schuld of onschuld en de strafmaat vaststelde.

De oude wetten ter ondersteuning van de matiging weerspiegelen het nu ingetrokken 18e amendement van de Verenigde Staten, dat de consumptie van alcohol verbood. Hun 13e eeuwse versie van een rechtssysteem met rechters en verschillende niveaus, leidend tot een hooggerechtshof, zijn ook zichtbaar op het westelijk en noordelijk halfrond.

Vóór enige Europese interventie regeerden de Azteken over vijf tot zes miljoen mensen als gevolg van hun eigen imperialistische neigingen, zoals blijkt uit hun “500 kleine staten, hetzij door verovering of door handel”. Daarom waren de Azteekse heersers verplicht om te zorgen voor een goede watervoorziening voor elke burger. Zij maakten dit mogelijk door de bouw van aquaducten door het hele land, waardoor het water “in openbare fonteinen terechtkwam, waar het vervolgens in kleipotten aan de arbeiders en burgers werd geleverd.” Zij gebruikten de aquaduct methode ook om botanische tuinen van water te voorzien, wat een afspiegeling is van soortgelijke systemen vandaag de dag.

Het Romeinse Rijk had een soortgelijke versie van aquaducten tussen 312 v. Chr. en 226 n. Chr. en gebruikte “pijpen, tunnels, kanalen en bruggen”. Beide maakten het echter voor iedereen mogelijk – ongeacht de plaats waar men zich bevond – schoon water te verkrijgen.

De meest opmerkelijke praktijk van de Azteken was misschien wel hun gebruik van twee kalenders: de xiuhpohualli en de tonalpohualli. Beide kalenders ” het Azteekse begrip van tijd en ruimte.” In tegenstelling tot de tonalpohualli kalender, die voor spirituele doeleinden werd gebruikt, omvatte de xiuhpohualli een jaar van 365 dagen, vier seizoenen en talrijke weken en maanden.

Hoewel er niet veel bekend is over wanneer de kalenders tot stand kwamen, is het algemeen bekend dat de Gregoriaanse kalender die in 1582 werd ingevoerd, en die de wereld tegenwoordig gebruikt, verreweg de meest nauwkeurige is. Archeologen menen echter dat deze primitieve, maar toch spectaculair nauwkeurige kalender ergens aan het eind van de 15e eeuw in steen is uitgehouwen.

De Azteken, ooit een drijvende kracht in het zuiden van Noord-Amerika, zijn ons nu vooral bekend door Spaanse verslagen, die onvermijdelijk hebben geleid tot het overheersende Anglische perspectief van hun verhalen en artefacten. Het is noodzakelijk te erkennen dat zij veel meer waren dan dat.

Het zijn niet alleen de Azteken; andere inheemse groepen zoals de Maya’s, Inca’s en de Mixteekken hebben de samenleving sterk gevormd, maar de moderne geschiedenis miskent hun bijdrage. Tal van inheemse beschavingen hadden reeds complexe en ingewikkeld ontwikkelde samenlevingen die met geweld werden veranderd om te passen in een meer Europese definitie. De Spaanse veroveraars probeerden mensen te “beschaven” die hun hulp niet echt nodig hadden, maar de inheemse invloed in de moderne wereld overheerst nog steeds, ondanks hun oorspronkelijke inspanningen.

Wat denk jij?