Als er ooit een volmaakt utopia van goedkoop winkelen bestond, dan waren de kringloopwinkels ooit dat paradijs. In het verleden hadden kringloopwinkels of liefdadigheidswinkels vaak een standaardprijs voor specifieke artikelen (bijv. rokken, jurken, enz.), misschien een kleine toeslag als je te maken had met designerartikelen. Hoewel sommige winkels nog steeds op deze manier werken, hebben veel winkels ervoor gekozen om het over een andere boeg te gooien.

De prijzen van kringloopwinkels zijn aan het stijgen. Het gefluister begon jaren geleden. Degenen die kringloopwinkels afstruinden voor hun eigen looks, begonnen op te merken dat sommige winkels hun koopwaar opdreven – vaak vintage stukken, topmerken of kleding met de verkooplabels er nog aan. De trend was niet universeel, en niet elke winkel verhoogde de prijzen, maar in de afgelopen jaren is het knippen van tags begonnen met een beetje meer kosten per reis.

Theorieën over de prijsstijgingen werden besproken in draden op het internet. Sommigen stelden dat de winkels hebzuchtig werden. Maar de meeste kringloopwinkels zijn verbonden aan liefdadigheidsinstellingen. De grootste ketens van kringloopwinkels worden gerund door Goodwill en het Leger des Heils, die beide non-profitorganisaties zijn. Andere kringloopwinkeliers wezen met de vinger naar een andere mogelijke boosdoener: wederverkopers.

Voor elke hard-core kringloopwinkelier die geniet van de spanning van de jacht en geniet van de score van de perfecte vintage outfit gekocht voor zakgeld, is er een ander segment van shoppers dat door de rekken jaagt, op zoek naar een ander soort score. Voor deze shoppers gaat het er niet om unieke stukken te vinden om hun eigen mode-identiteit te vormen. In plaats daarvan is hun plezier in de jacht gekoppeld aan de mogelijkheid van toekomstig financieel gewin.

Kringloopwinkels dienen nu als leveranciers – goedkope leveranciers – voor wederverkopers die op jacht zijn om iets te vinden om te verkopen.

Herkopen is niets nieuws; vintagewinkels bestaan al tientallen jaren in bakstenen en mortel locaties. Eigenaren kunnen hun eigen methoden hebben om hun te koop staande collecties samen te stellen; sommigen gaan op jacht naar kringloopwinkels, doen aan landgoedverkopen of bieden zelfs aan vintage stukken te kopen van mensen die hun kast willen opruimen. Het aantal wederverkopers dat de kringlooprekken afstruint, groeit echter, net als de wederverkooptrend. Volgens het 2020 Resale Report, uitgebracht door ThredUp, “zal de wederverkoop naar verwachting het traditionele kringloop- en donatiesegment in 2024 inhalen.” Het rapport merkte ook op dat online thrifting (of tweedehands winkelen) naar verwachting met ongeveer 69 procent zal stijgen van 2019 tot 2021.

Terwijl sites zoals ThredUp de gebruikte items van klanten kopen en ze voor wederverkoop aanbieden, zijn sites zoals eBay, Etsy en Poshmark gevuld met onafhankelijke wederverkopers die op zoek zijn om er een bedrijf van te maken. Hoewel deze kleding uit de eigen kast van de wederverkoper kan komen, gaan veel wederverkopers ook op zoek naar vintage en hoogwaardige kleding in lokale kringloopwinkels of op boedelverkopen in de hoop artikelen te kunnen verkopen voor een hogere prijs dan waarvoor ze ze hebben gekocht, en zo winst te maken.

De ethiek van wederverkoop

Het verkopen van kleding die is verkregen uit kringloop- of liefdadigheidswinkels opent een ethisch debat. Aan de ene kant kiezen sommigen ervoor een wederverkoopwinkel te beginnen omdat ze door een handicap of medische aandoening niet in staat zijn een traditionele baan te vinden. Anderen zien het als een handig thuisbaantje om wat bij te verdienen om financieel overeind te blijven. Zelfs grote detailhandelsbedrijven zoals Urban Outfitters doen mee aan de doorverkoop. UO biedt een vintage collectie aan, en terwijl sommige stukken hergebruikte vintage items zijn, zijn andere stukken authentiek vintage. UO verkoopt een “vintage oversized jaren ’90 denim jacket” voor $69. Hetzelfde stuk bij een kringloopwinkel zoeken zou waarschijnlijk een tiende van die prijs kosten.

Er zijn meer dan 65.000 winkels op Etsy met vintage in de winkelnaam. Er zijn meer dan 150.000 vintage rokken, meer dan 124.000 vintage blouses, en meer dan 17.000 paar vintage Levi’s te koop in Etsy-winkels in de Verenigde Staten alleen. De prijzen van deze items variëren aanzienlijk, afhankelijk van de verkoper (en wellicht de kennis van de verkoper over het kledingstuk), het gebied en het item zelf.

Van oudsher wordt aangenomen dat “vintage”-winkels een hogere prijs vragen dan kringloopwinkels. Vintagewinkels bevinden zich doorgaans ook in chiquere buurten. In 2018 publiceerde Racked een verhaal met de vraag “Are Vintage Stores Harbingers of Gentrification?” Het verhaal besprak dat naarmate gebieden werden herontwikkeld – en een beetje verfijnder werden – het prijspunt in dat gebied ook steeg. Inclusief de huur, waardoor vintage winkels soms ook uit het gebied werden verdreven.

Online winkels hebben geen echte winkelpuien. Hun aanwezigheid en hun prevalentie kunnen echter wijzen op de gentrificatie van kringloopwinkels.

Het idee dat stijgende prijzen van kringloopwinkels verband houden met hebzucht van bedrijven is kortzichtig. Stijgende prijzen kunnen in feite een economische vergelding zijn die verband houdt met een overijverige giga-doorverkoop-economie.

Doorloopwinkels en grote liefdadigheidsinstellingen begrijpen waarschijnlijk dat ze worden gecommercialiseerd voor doorverkoopvoorraad. Als deze winkels zien dat onafhankelijke wederverkopers vintage of dure artikelen doorverkopen, waarom zouden ze dat geld dan niet voor hun eigen missie willen gebruiken? Vooral als de kleding is gedoneerd om aan die missie ten goede te komen.

Kritiek op de wederverkoopindustrie, vooral op onafhankelijke wederverkopers, betekent dat je de toeleveringsketen van deze sector van het mode-ecosysteem moet ontleden. Kringloopwinkels zijn nu leveranciers. Toch vertrouwen veel mensen en gezinnen met een laag inkomen op deze winkels voor betaalbare kleding. Wat gebeurt er als de prijzen te hoog worden voor deze gezinnen? Waar kunnen ze terecht?

Socio-economie & Thrifting

Verkopers kunnen aanvoeren dat de kledingvoorraad niet in gevaar is. Kringloopwinkels liggen vol met stapels donaties. Sterker nog, sommige winkels die tijdens Covid-19 overspoeld werden met donaties, weigerden nog meer artikelen aan te nemen. Terwijl het aanbod nauwelijks beperkt is, is de vraag groot. Wederverkopers zullen altijd op jacht gaan naar artikelen om door te verkopen, en daarom heeft de leverancier de macht. Het maakt niet uit hoeveel kleren de rekken van kringloopwinkels overspoelen, die eersteklas artikelen, nieuwe artikelen en vintage artikelen kunnen nog steeds worden opgewaardeerd.

Iemand met weinig geld die een merkartikel voor een kind of een nieuwe outfit voor een sollicitatiegesprek wil, kan worden gedegradeerd tot een minder gewild kledingstuk, een goedkoper kledingstuk, een kledingstuk dat niet zo lang meegaat. Een artikel in The State Press verdiepte zich in de “kringloopeconomie”. De verslaggever sprak met een wederverkoper die vermoedde dat de hogere prijzen te wijten waren aan winkels die “meer geld wilden verdienen”. De verslaggever sprak echter ook met Spencer James, de auteur van een Bringham Young-studie uit 2010 getiteld “Adapting to Hard Times: Family Participation Patterns in Local Thrift Economies,” die uitlegde hoe sociaaleconomische groepen kringloopwinkels op zeer verschillende manieren zien.

“De hogere klasse ziet het in wezen als een speelgoedwinkel. Iets om spullen te vinden die leuk zijn, als een soort speeltuin,” zei James in een interview met The State Press. “Toch hebben we een lagere klasse die dat ziet als een van de laatste weinige plaatsen waar ze het zich kunnen veroorloven om de goederen te kopen die ze nodig hebben om hun levensstandaard te handhaven.”

Misschien is de sociaaleconomische perceptie van deze ‘kringloopeconomie’ echter slechts een deel van het probleem. Terwijl degenen met meer geld de kringloopwinkel misschien als speeltuin zien, zijn er veel shoppers (sommigen met een bevoorrechte achtergrond) die de kringloopwinkel ook zien als een schatkist gevuld met manieren om geld te verdienen – misschien is dit de reden waarom we niet allemaal mooie dingen kunnen hebben, en, uiteindelijk, hoe degenen die behoefte hebben aan kleding tegen liefdadigheidsprijzen kunnen worden weggeprijsd uit de winkels die worden gerund door de liefdadigheidsinstellingen die bedoeld waren om hen te helpen.

Erkenning van voorrecht

Voor wederverkopers die kringloopwinkels gebruiken voor een financieel voordeel, moet er een besef zijn van voorrecht. Sommige wederverkopers zijn absoluut afhankelijk van hun wederverkoop om de eindjes aan elkaar te knopen. Toch moeten wederverkopers zich bewust zijn van hun mogelijke invloed op de kringloopmarkt. Gezinnen met een laag inkomen zijn nog steeds afhankelijk van deze winkels voor hun basisbehoeften; hun afhankelijkheid van kringloopwinkels is niet verdwenen, en met de ontberingen veroorzaakt door Covid-19 in de afgelopen maanden, is deze afhankelijkheid waarschijnlijk alleen maar toegenomen.

Wanneer u winkelt in kringloopwinkels, of het nu voor uw eigen garderobe is of voor een doorverkoopactie, probeer dan te beperken hoeveel u koopt. Als een winkel een verkoop van $ 1 heeft, maak de rekken dan niet leeg, gewoon omdat het kan. Uw voorrecht om elk item in die rekken te kopen betekent dat degenen die alleen van het $1-rek kunnen kopen, pech hebben. Wees voorzichtig. Niet hamsteren.

Verkopers kunnen aanvoeren dat elk item dat in de rekken blijft liggen onverdiend geld is. Zouden andere bedrijven worden aangemoedigd om geld op tafel te laten liggen en doelbewust hun winstmarge te verlagen? De realiteit is dat sommige kringloopwinkels, vooral winkels die kleding voor zeer lage prijzen verkopen, hun aankopen al beperken. Deze beperkingen zorgen ervoor dat iedereen over een betaalbare voorraad kan beschikken, en hoewel het de winkels misschien niet kan schelen hoe u die artikelen gebruikt, zijn deze beperkingen misschien wel de gemakkelijkste manier om ervoor te zorgen dat iedereen eerlijk speelt. Door items te beperken, kunnen winkels extreem goedkope prijzen blijven bieden voor zowel wederverkopers als de gezinnen die afhankelijk zijn van de kringloopwinkel om in hun meest elementaire behoeften te voorzien.