Deze evidence-based richtlijn voor klinische praktijk is een herziening van de richtlijn voor acute otitis media (AOM) uit 2004 van de American Academy of Pediatrics (AAP) en American Academy of Family Physicians. De richtlijn geeft aanbevelingen aan huisartsen voor de behandeling van kinderen van 6 maanden tot 12 jaar met ongecompliceerde AOM. In 2009 riep de AAP een comité samen bestaande uit eerstelijnszorgartsen en deskundigen op het gebied van kindergeneeskunde, familiepraktijk, otolaryngologie, epidemiologie, infectieziekten, spoedeisende geneeskunde en richtlijnmethodologie. De subcommissie werkte samen met het Agency for Healthcare Research and Quality en het Southern California Evidence-Based Practice Center om een uitgebreid overzicht te maken van de nieuwe literatuur met betrekking tot AOM sinds het eerste evidence report van 2000. Het resulterende evidence report en andere gegevensbronnen werden gebruikt om de aanbevelingen voor de praktijkrichtlijn te formuleren. De focus van deze praktijkrichtlijn is de juiste diagnose en initiële behandeling van een kind met AOM. De richtlijn geeft een specifieke, strikte definitie van AOM. De richtlijn behandelt pijnbestrijding, eerste observatie versus antibiotische behandeling, de juiste keuze van antibiotica en preventieve maatregelen. De richtlijn behandelt ook recidiverende AOM, wat niet was opgenomen in de richtlijn van 2004. De besluiten werden genomen op basis van een systematische beoordeling van de kwaliteit van het bewijsmateriaal en de baten/schadelijke relaties. De richtlijn is onderworpen aan een uitgebreide beoordeling door vakgenoten voordat deze formeel werd goedgekeurd door de AAP. Deze klinische praktijkrichtlijn is niet bedoeld als enige bron van begeleiding bij de behandeling van kinderen met AOM. Het is eerder bedoeld om eerstelijnszorg clinici te helpen door een kader te bieden voor klinische besluitvorming. Het is niet bedoeld om het klinisch oordeel te vervangen of een protocol op te stellen voor alle kinderen met deze aandoening. Deze aanbevelingen bieden mogelijk niet de enige geschikte benadering voor het beheer van dit probleem.