Veel verslaafden maken de fout te geloven dat ze verslaafd zijn aan één drug. Alcoholisten denken dat als ze gewoon stoppen met drinken, alles in orde zal zijn. Opiaatverslaafden denken dat alles goed komt als ze gewoon stoppen met opiaten. Maar verslaving is een lastige ziekte. Wanneer een persoon verslaafd raakt aan een stof, vergroot hij de kans dat hij verslaafd raakt aan andere stoffen.

Een van de redenen hiervoor is dat verslaafden leren om te gaan met normale levensproblemen door een stof te nemen. Wanneer een verslaafde een medicamenteuze behandeling (MAT) ondergaat, zoals Suboxone of methadon, hebben ze niet langer de drug van hun keuze als een manier om met normale levensproblemen om te gaan. Medicatie-ondersteunde behandeling op zichzelf behandelt alleen het biologische deel van verslaving. De verslaafde heeft geen ontwenningsverschijnselen meer, maar hij wordt ook niet meer high. Zonder high hebben ze geen manier om met hun problemen om te gaan.

MAT, copingvaardigheden en cocaïne

Op dit punt moet de verslaafde nieuwe copingvaardigheden leren om met zijn problemen om te gaan. De meeste medicatie-geassisteerde behandelingsprogramma’s bieden begeleiding om de verslaafde te helpen nieuwe manieren te leren om met hun problemen om te gaan. Een verslaafde die pas is hersteld, kan zich echter verzetten tegen nieuwe manieren om met zijn problemen om te gaan. Normale copingvaardigheden moeten regelmatig worden geoefend. Ze werken niet zo snel als een stof zou doen. Ze vereisen werk van de kant van de verslaafde en het bewustzijn van wanneer ze moeten worden toegepast.

verslaafden die nieuw zijn in het herstel kan niet bereid zijn om in het werk of zijn resistent tegen counseling. Ze willen de gemakkelijke oplossing die drugs hen boden. Ze kunnen overweldigd worden door normale dagelijkse problemen omdat ze niet gewend zijn daarmee om te gaan. Ze kunnen in ontkenning zijn over de noodzaak van copingvaardigheden. De meeste verslaafden die nieuw zijn in hun herstel geloven dat verslaving een lichamelijk probleem is. Ze geloven dat zodra ze stoppen met het gebruik van hun favoriete drug, het leven vanzelf beter zal worden. Als dat niet gebeurt, raken ze gefrustreerd en gaan ze op zoek naar andere manieren om ermee om te gaan.

Dit is waar andere drugs in beeld komen. Een verslaafde op medicatie ondersteunde behandeling snel leert hun drug van keuze niet langer werkt. Suboxone en methadon blokkeren de euforische effecten van opiaten. De verslaafde gaat op zoek naar een andere drug om de opiaten te vervangen. Vaak is dit een onbewust proces. Ze beseffen niet eens dat ze de ene drug vervangen door een andere. Ze merken dat ze het leven niet aankunnen en dat ze iets nodig hebben om zich beter te voelen.

Omdat opiaten niet meer werken, kan de verslaafde zich wenden tot drugs als cocaïne om de leegte op te vullen. Voor de opiaatverslaafde zijn drugs als cocaïne niets nieuws. De meeste verslaafden proberen een aantal verschillende drugs tegen de tijd dat ze bij een medicamenteuze behandeling komen. Verslaving is een geleidelijk proces dat jaren duurt om te ontwikkelen. Voor iemand die nog nooit drugs heeft gebruikt, lijkt cocaïne een gevaarlijke drug. Na verloop van tijd verliezen verslaafden echter hun angst om stoffen te gebruiken. Ze blokkeren de gevaren van deze drugs uit hun gedachten.

Bijwerkingen van cocaïne

Cocaïne heeft op zichzelf al veel bijwerkingen en in combinatie met krachtige opioïden zoals Suboxone of methadon wordt het nog gevaarlijker. Cocaïne is een stimulerend middel voor het centrale zenuwstelsel dat het niveau van de neurotransmitter dopamine in de hersenen verhoogt. Dopamine is een onderdeel van het natuurlijke beloningssysteem van de hersenen. Wanneer de hersenen dopamine vrijgeven, voelen we ons goed. Dit is waar de euforische effecten van cocaïne vandaan komen. Cocaïne verhindert echter dat de hersenen dopamine terug in de cellen recyclen. Deze overmaat aan dopamine kan enkele van de ernstige bijwerkingen van cocaïne veroorzaken.

Wat zijn de lichamelijke bijwerkingen van cocaïne?

• vernauwt bloedvaten
• verwijdt pupillen
• verhoogt lichaamstemperatuur
• verhoogt bloeddruk
• veroorzaakt hoofdpijn
• Brodspijn
• Nausea
• Een verminderde eetlust (wat tot ondervoeding kan leiden)

Wat zijn de psychologische bijwerkingen van cocaïnegebruik?

• Irritabiliteit
• Geest
• Rusteloosheid
• Paranoia
• Psychose
• Hallucinaties

Wat zijn de gevaren van cocaïnegebruik?

Enkele van de bijwerkingen van cocaïnegebruik kunnen leiden tot ernstige gezondheidsproblemen. Het lichaam is niet ontworpen om te functioneren met zulke hoge niveaus van dopamine. Cocaïnegebruik kan het volgende veroorzaken:

• Hartaanval
• Stroke
• Dood

Naast het risico op een hartaanval, beroerte en dood, lopen cocaïnegebruikers het risico op andere gezondheidsproblemen, afhankelijk van hoe ze de drug gebruiken. Intraveneuze (IV) cocaïnegebruikers lopen een verhoogd risico op hiv en hepatitis door het delen van naalden. Cocaïnegebruikers die de drug snuiven, kunnen hun reukzin verliezen, chronisch een loopneus krijgen, hees zijn, neusbloedingen krijgen en slikproblemen krijgen.