We hebben niet veel beroemdheden van de A-lijst in de vee-industrie. Maar we hebben wel Temple Grandin.

De professor dierwetenschappen aan de Colorado State University heeft in de loop van haar 40-jarige carrière als docent en adviseur het vakgebied van de omgang met dieren fundamenteel veranderd. Haar diervriendelijke, vriendelijker handling-ontwerpen leggen de nadruk op zaken als gebogen goten (vee wil terug naar waar het vandaan komt) en stevige omheiningen van de kraal (geen afleiding van opzij).

Zelfs fervente voorstanders van dierenrechten vinden Grandin aardig. PETA heeft haar een onderscheiding gegeven!

Maar wat haar echt op de A-lijst zet, is het feit dat ze zo’n volleerd dierwetenschapper werd terwijl ze ook met haar eigen autisme te maken had. Ze praatte pas toen ze bijna vier jaar oud was. Haar unieke communicatievaardigheden stellen haar in staat te schrijven en te praten over autisme en haar visuele manier van denken (zoals de dieren). In haar werk met autisme begrip en onderwijs, geeft ze hoop aan miljoenen kinderen met speciale behoeften en hun ouders. Ik kan u niet vertellen hoe vaak ik een ouder van een autistisch kind heb horen zeggen: “Natuurlijk weten we van Temple Grandin. Zij is onze held.”

HBO heeft van haar geweldige verhaal een film gemaakt, genaamd Temple Grandin, die je moet zien als je dat nog niet gedaan hebt. Haar website, templegrandin.com, laat je kennismaken met de tientallen boeken die ze heeft geschreven over zowel dierengedrag als autisme en de combinatie van die twee. Haar opvattingen zullen absoluut de manier veranderen waarop je over ons onderwijssysteem denkt.

Ik stelde haar onlangs een paar vragen over haar ongelooflijke leven.

SF: Hoe ben je op het gebied van dierengedrag en -behandeling gekomen?

TG: Een van de verantwoordelijken was Stan Curtis, een landbouwingenieur aan de Universiteit van Illinois. Het was ongeveer 1980, en het gebied van dierlijk gedrag was gloednieuw. Hij nam me aan als graduaatstudent. Ik was geïnteresseerd in wat voor soort afleidingen dieren deden verbleken. Als een visueel persoon, vroeg ik me af waarom andere mensen het niet zagen zoals ik deed.

SF: Klopt het dat u in een deel van uw onderzoek bij de varkens en koeien woonde?

TG: Mijn proefschrift ging over varkens in kleine hokken en hun gedragingen. Ik heb heel wat tijd doorgebracht in een varkenshok, om hun reactie op verschillende stimuli te bestuderen, zoals stro en andere. Maar ik moet je zeggen, de helft van mijn papers werd niet eens gepubliceerd omdat Stan Curtis ze niet de moeite waard vond.

Ik bestudeerde vee in dompeltanks en hoe het was om daar doorheen te gaan. Ik ontwierp een tank die werkte en de tank niet liet omvallen. Die praktijk stopte toen Ivomec kwam.

SF: Wat is het beste wat je ooit voor dierenwelzijn hebt gedaan?

TG: In 1999 bedacht ik een heel eenvoudig puntensysteem om vleesverwerkende bedrijven te meten op dierenwelzijn, met name om te voorkomen dat dieren omvielen. Ik denk dat het de fabrieken dwong om hun voorraad op veel betere manieren te beheren, in plaats van ze er gewoon doorheen te schuiven. Ze kwamen met een middensporensysteem waarbij ze de dieren in bedwang hielden voordat ze werden verdoofd.

Daarna hielp ik ook bij het ontwerpen van veel veebehandelingsfaciliteiten voor vleesfabrieken. En ook voor veel boeren.

Ik ben erg trots op een boek dat ik een paar jaar geleden heb geschreven, genaamd Temple Grandin’s Guide to Working with Farm Animals. Het is voor kinderen en kleine boerderijen.

SF: En wat autisme betreft?

TG: Ik praat veel met kinderen over autisme. Ik praat over verschillende denkwijzen en verschillende manieren waarop mensen denken. Ik zie te veel kinderen die niet aan een bepaalde norm voldoen, en die worden nergens heen gebracht. Die kinderen kunnen het heel goed doen op boerderijen en in bepaalde geschoolde beroepen. Ze kunnen dingen anders zien, en sommigen vinden allerlei nuttige apparatuur uit. Maar deze vaardigheden worden niet meer aangeleerd zoals dat vroeger gebeurde.

Nu lijken we de voorkeur te geven aan wiskundige denkers en niet aan visuele denkers zoals ik. Dat is een vergissing. Weet je, Einstein was autistisch. Edison ook, en Steve Jobs waarschijnlijk ook. Ik besteed veel tijd aan het praten met ouders en opvoeders over hoe ze deze speciale kinderen beter van dienst kunnen zijn.

SF: Wat zijn uw beste tips voor boeren en veeboeren om met dieren om te gaan?

TG: Ik heb de neiging om aan de eenvoudige dingen te denken. Als je bijvoorbeeld met vee werkt, kijk dan of er dingen zijn waardoor ze terugdeinzen, zoals een jas die aan het hek hangt of een pick-up die op de verkeerde plek geparkeerd staat. Werk ze in kleinere groepen tegelijk. Kalmeer. Als jij rustig bent, zijn zij ook rustig.

En realiseer je dat goede handling belangrijk is. Het betaalt zich terug in betere prestaties van het vee.