Een foetale bekkennier is een aandoening die ontstaat wanneer de nieren niet naar hun normale positie boven het middel kunnen stijgen en in het bekken blijven omdat ze worden geblokkeerd door bloedvaten in de aorta. (Zie de illustratie rechts) De zich ontwikkelende nieren kunnen ook samensmelten, waardoor een zogenaamde “hoefijzernier” ontstaat, omdat deze een U-vormige structuur vormt. (Zie de illustratie hieronder.)

In de VS wordt geschat dat bij één op de 500 geboorten een foetale bekkennier wordt gevonden.

Hoe wordt een foetale bekkennier of hoefijzernier gediagnosticeerd?

Een foetale bekkennier of hoefijzernier wordt meestal gediagnosticeerd door middel van echografisch onderzoek (sonogram) voor de geboorte. Evaluatie van de nieren maakt deel uit van het routine-echoscopisch onderzoek dat door veel verloskundigen als onderdeel van hun prenatale zorg wordt gedaan rond de 20e week van de zwangerschap.

Wat zijn de symptomen van een foetale bekkennier of hoefijzernier?

Bij de foetus zijn geen symptomen aanwezig; na de geboorte heeft een derde van alle kinderen bij wie deze aandoening wordt vastgesteld geen symptomen omdat de rest van het urinewegstelsel zich normaal heeft ontwikkeld. Bij een derde van alle kinderen die met een bekkennier worden geboren, treden echter andere complicaties op, hetzij aan het hart- en vaatstelsel, het centrale zenuwstelsel of het urinewegstelsel. Symptomen die direct verband houden met de hoefijzernier zijn onder meer urineweginfectie, nierstenen of hydronefrose. (Meer informatie over foetale hydronefrose.)

Hoe wordt een foetale bekkennier of hoefijzernier behandeld?

Als er geen symptomen zijn die in verband worden gebracht met de nierafwijking, dan is geen behandeling nodig. Als er echter andere problemen, zoals obstructie of reflux, in verband worden gebracht met de bevinding, dan worden de symptomen of andere aandoeningen aangepakt door middel van een operatie of medicijnen.

Wat zijn de gevolgen op lange termijn van een foetale bekkennier of hoefijzernier?

De vooruitzichten op lange termijn zijn over het algemeen zeer goed voor deze kinderen als ze geen andere geassocieerde aandoeningen hebben. De algemene vooruitzichten zijn over het algemeen afhankelijk van de ernst van hun andere aandoeningen. Bovendien wordt aanbevolen dat kinderen met deze aandoening een “First Alert”-ketting of -armband dragen die andere medische hulpverleners over de aandoening informeert. Dit voorkomt problemen of een verkeerde diagnose als de bekkennier onverwacht wordt aangetroffen tijdens een operatie of bij een lichamelijk onderzoek door een andere beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg.