Solvabiliteitsratio vs. Liquiditeitsratio’s: Wat'is het verschil?
Solvabiliteitsratio vs. Liquiditeitsratio’s: Een overzicht
Liquiditeitsratio’s en de solvabiliteitsratio zijn instrumenten die beleggers gebruiken om beleggingsbeslissingen te nemen. Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een onderneming om haar activa in contanten om te zetten. Anderzijds meet de solvabiliteitsratio het vermogen van een bedrijf om aan zijn financiële verplichtingen te voldoen.
De solvabiliteitsratio omvat financiële verplichtingen op zowel de lange als de korte termijn, terwijl liquiditeitsratio’s zich meer richten op de schuldverplichtingen van een bedrijf op de korte termijn en de vlottende activa.
Solvabiliteitsratio
Solvabiliteitsratio
De solvabiliteitsratio is een uitgebreide maatstaf voor solvabiliteit, omdat deze de werkelijke cashflow van een bedrijf meet – in plaats van de netto-inkomsten – door afschrijvingen en andere niet-kasuitgaven op te tellen om het vermogen van het bedrijf om overeind te blijven te beoordelen. Deze kasstroomcapaciteit wordt gemeten in verhouding tot alle passiva, in plaats van alleen de kortetermijnschuld. Op deze manier beoordeelt de solvabiliteitsratio de gezondheid van een bedrijf op lange termijn door zijn terugbetalingsvermogen voor zijn langetermijnschuld en de rente op die schuld te evalueren.
De solvabiliteitsratio wordt vaak gebruikt door potentiële zakelijke kredietverstrekkers om te ontdekken of de cashflow van een bedrijf voldoende is om aan zijn korte- en langetermijnverplichtingen te voldoen. Hoe lager de solvabiliteitsratio van een bedrijf, hoe groter de kans dat het in gebreke zal blijven bij zijn schuldverplichtingen.
In tegenstelling tot liquiditeitsratio’s meet de solvabiliteitsratio het vermogen van een bedrijf om aan zijn totale financiële verplichtingen te voldoen. De solvabiliteitsratio wordt berekend door het netto-inkomen en de afschrijvingen van een onderneming te delen door haar kortlopende en langlopende schulden. Dit geeft aan of het netto-inkomen van een onderneming in staat is haar totale verplichtingen te dekken. Over het algemeen wordt een bedrijf met een hogere solvabiliteitsratio beschouwd als een gunstiger investering.
Key Takeaways
- Liquiditeitsratio’s en de solvabiliteitsratio zijn hulpmiddelen die beleggers gebruiken om beleggingsbeslissingen te nemen.
- Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om hun activa om te zetten in contanten.
- De solvabiliteitsratio omvat financiële verplichtingen op zowel de lange als de korte termijn, terwijl liquiditeitsratio’s zich meer richten op de kortlopende schuldverplichtingen en vlottende activa van een bedrijf.
Liquiditeitsratio’s
Liquiditeitsratio’s meten het vermogen van een bedrijf om zijn kortlopende schuldverplichtingen af te betalen en zijn activa om te zetten in contanten. Het is belangrijk dat een onderneming haar activa op korte termijn kan omzetten in liquide middelen, zodat zij haar schuldverplichtingen op korte termijn kan nakomen. Een gezonde liquiditeitsratio is ook essentieel wanneer de onderneming extra activa wil aanschaffen.
Bij een interne analyse met betrekking tot liquiditeitsratio’s wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van meerdere boekhoudperioden die volgens dezelfde boekhoudmethoden worden gerapporteerd. Het vergelijken van eerdere tijdsperioden met de huidige activiteiten stelt analisten in staat om veranderingen in het bedrijf te volgen. Over het algemeen laat een hogere liquiditeitsratio zien dat een bedrijf liquider is en een betere dekking heeft voor uitstaande schulden.
Een veel voorkomende liquiditeitsratio is de current ratio. De current ratio meet het vermogen van een onderneming om aan haar kortlopende schuldverplichtingen te voldoen. De ratio wordt berekend door de vlottende activa te delen door de kortlopende schulden. Over het algemeen geeft een hogere current ratio aan dat de onderneming in staat is al haar schuldverplichtingen op korte termijn af te lossen. Een andere veel voorkomende liquiditeitsratio staat bekend als de quick ratio. Deze meet het vermogen van een onderneming om aan haar kortetermijnverplichtingen te voldoen met haar meest liquide activa en sluit daarom voorraden uit van haar vlottende activa. Het staat ook bekend als de “acid-test ratio”
Liquiditeitsratio-analyse kan niet zo effectief zijn wanneer over industrieën heen wordt gekeken, aangezien verschillende bedrijven verschillende financieringsstructuren vereisen. Liquiditeitsratio-analyse is ook minder effectief voor het vergelijken van bedrijven van verschillende grootte op verschillende geografische locaties.