Solera, een systeem dat bestaat uit een aantal vaten met dezelfde drank, maar van opeenvolgende ouderdom, met als doel een consistente drank te creëren die op regelmatige tijdstippen kan worden afgetapt. Dit dynamische rijpingssysteem vindt typisch plaats in trapsgewijze fasen van houten vaten. Zie vat-veroudering en eik. Elk stadium wordt een schaal genoemd en omvat de solera, het oudste vat of de oudste reeks vaten, en de criadera, een reeks vaten met opeenvolgend jonger product. De Spaanse term “data” verwijst naar het feit dat de “solera” hoofdzakelijk wordt gebruikt bij de productie van sherry, hoewel hij ook wordt gebruikt voor andere wijnen zoals marsala en port, alsook voor rum, brandewijn, whisky, balsamico- en sherryazijn. Niet verrassend wordt het ook gebruikt voor bier.

Auteur Julian Jeffs gelooft dat de termen “solera” en “criadera” voor het eerst in druk verschenen rond 1849, hoewel ze waarschijnlijk al veel eerder in gebruik waren. Gale’s in het Verenigd Koninkrijk, Ballantine’s in de Verenigde Staten, en Bayerska in Zweden behoorden tot de eerste productiebrouwerijen die deze techniek toepasten. Belgische brouwers gebruikten ook soleras bij de productie van sommige Vlaamse rode bieren en oud bruin-stijl bieren. Hedendaagse brouwers die het solerasysteem gebruiken zijn onder meer de Cambridge Brewing Company, Dogfish Head Craft Brewery, Freetail Brewing Company, en New Belgium Brewing Company in de Verenigde Staten, Birreria Baladin in Italië, en Norrebro Bryghus in Denemarken.

Toepasbaar voor een breed gamma bieren, waaronder zure ales, gerstewijnen, en sterke lagers, maakt een solera de consistente creatie mogelijk van complexe bieren met significante verouderingskenmerken die anders onhaalbaar zijn in de meeste kleine productiebrouwerijen. Het proces houdt in dat met vaste tussenpozen een hoeveelheid bier uit de solera wordt gehaald en dat de vaten worden ververst met iets jonger bier van dezelfde stijl uit de criadera. Het eindproduct moet met name afkomstig zijn van de oudste fusten, waarbij elk niveau vervolgens wordt aangevuld door het op een na oudste niveau, ongeacht het aantal schalen in het systeem. Bij het werken met de schalen van een solera streeft de brouwer naar een gelijkmatige verdeling bij het bijvullen van elk ouder niveau. Als dus 50% van een vat is afgetapt, wordt een gelijke hoeveelheid uit elk vat in de volgende schaal afgetapt om het totale volume te verkrijgen dat uit dat individuele oudere vat is afgetapt. Dit proces wordt vervolgens herhaald voor elk vat van elk niveau in de solera. Als dit niet gebeurt, kunnen er aanzienlijke verschillen optreden in de ontwikkeling van de individuele vaten.

Een uitdaging voor de brouwer die een solera toepast, is de intensieve arbeid die nodig is om de juiste mengtechnieken te handhaven, vooral bij het bijvullen van vaten wegens verdamping. Bovendien kan, afhankelijk van de stijl van het basisbier dat wordt gerijpt, de zuurtegraad van het bier vaak aanzienlijk stijgen ten gevolge van invasieve of inwonende microflora, omdat het meeste bier noch het alcoholgehalte van sterke drank, noch de zuurtegraad van wijn heeft om het te beschermen tegen infectie. Zie azijnzuurbacteriën, brettanomyces, lactobacillus, en zuur bier. Daarom is het solera-systeem zeer geschikt voor bierstijlen waarbij een zekere aciditeit of een wild gaskarakter, al dan niet van tevoren verwacht, voor een aangename complexiteit kan zorgen. Proportionele versnijding van elk vat in het solera-systeem is soms vereist omdat bepaalde vaten de neiging kunnen vertonen een hogere vergistingsgraad of zuurconcentratie te produceren dan andere. Een evenwichtig en consistent bier is het doel, elk jaar opnieuw.