Vorige week hebben we gekeken naar nul- en ééndimensionale elementen, namelijk de punt of het punt en de lijn. Deze week voegen we er een paar dimensies aan toe en praten we over oppervlakken en vlakken (2D) om vervolgens over te gaan naar volumes (3D).
Voordat we aan het bovenstaande beginnen, wil ik eerst iets zeggen over de vorm.

Mijn excuses alvast voor het heen en weer springen tussen namen in dit bericht. Vorm, oppervlak, vlak, vorm, volume, massa, gewicht. Ze worden vaak verwisseld, afhankelijk van waar je ze leest. Hopelijk wordt het niet te verwarrend als u hier leest, of beter nog, worden al deze termen uit de visuele grammatica duidelijker tegen de tijd dat u klaar bent met dit artikel.

Wat is vorm?

Vorm is elk positief element dat we op een pagina plaatsen, in tegenstelling tot de negatieve elementen die we als ruimte beschouwen. Vorm is de punt, lijn, vlak, en volume. Het zijn de vormen en stippen en tekst en textuur en afbeeldingen die we in ons ontwerp gebruiken. Als het bedoeld is als positief element is het vorm.

Ik neem vorm hier op in de reeks omdat het meestal wordt gebruikt als synoniem voor ofwel vorm ofwel volume, voor die elementen die ofwel 2-dimensionaal ofwel 3-dimensionaal zijn. Ik heb dit vaak verwarrend gevonden bij het lezen van artikelen over vorm, omdat de grotere, meer omvattende betekenis van vorm meestal ontbreekt, waardoor men denkt dat een vorm op de ene plaats een 2-dimensionale vorm is en op een andere plaats een 3-dimensionaal volume.

Ook hier geldt dat vorm elk positief element op je pagina is. Alles in je ontwerp is of vorm of ruimte, positief of negatief, figuur of grond.

Vorm en ruimte, figuur en grond zijn wederzijds van elkaar afhankelijk. Je kunt niet het een veranderen zonder het ander te veranderen. De relatie tussen vorm en ruimte creëert spanning, bepaalt de mate van visuele activiteit en beweging, en geeft een gevoel van 3-dimensionaliteit in een ontwerp. Een kijker moet eerst de relatie tussen vorm en ruimte begrijpen voordat hij de afzonderlijke objecten op de pagina begrijpt.

Alle vormen hebben een bepaalde betekenis, hoewel geen enkele vorm beter is dan een andere in het overbrengen van betekenis. Uw keuze van de te gebruiken vormen is echter een belangrijke overweging bij het overbrengen van de juiste boodschap, uw boodschap.

Oppervlakken, vlakken, vormen

Zoals een lijn kan worden gezien als een reeks aangrenzende stippen, kan een vlak of oppervlak worden gezien als een reeks aangrenzende lijnen. We voegen gewoon een extra dimensie toe. Oppervlakken en vlakken zijn abstracte objecten. We zullen er meer als vormen over spreken als we ze als concrete objecten beschouwen.

Vlakken of oppervlakten gedragen zich meestal als stippen. Het verschil is dat de grootte van het oppervlak groot genoeg is geworden om een belangrijk kenmerk te worden, evenals de contour die het vlak definieert. Hoe groter de afmeting van het vlak, hoe meer de punt-achtige kenmerken secundair worden. Deze grootte is relatief ten opzichte van de omringende ruimte en elementen.

Grote vlakken kunnen nog steeds als stippen fungeren als de ruimte eromheen groot genoeg is en eventuele andere elementen in de ruimte klein genoeg. Naarmate de relatieve afmetingen veranderen, ontstaat er een punt van verandering wanneer het vlak groot genoeg wordt zodat zijn vorm de ruimte en andere vormen eromheen beïnvloedt.

Hoe actiever de contour van een vlak, hoe dynamischer zijn vorm zal lijken en hoe minder puntvormig het zal lijken.

Hoewel een tweedimensionaal object technisch gezien geen massa of volume draagt, dragen onze tweedimensionale elementen visueel gewicht en massa met zich mee. Deze visuele massa en gewicht worden bepaald door de grootte en de eenvoud of complexiteit van de omtrek van de vorm.

Grote, eenvoudige vormen dragen een zwaar visueel gewicht en lijken puntvormig. Oppervlakken met complexe contouren en interactie met hun interne en externe ruimte (zowel positief als negatief) dragen minder gewicht en worden meer lijnachtig.

Vormen; Geometrisch en Organisch

Wanneer we de buitencontour van een vorm te zien krijgen, proberen onze hersenen een betekenis te geven aan de vorm en de contour. We kunnen deze vormen groeperen in twee hoofdtypen, geometrisch en organisch. Een derde vormentype, abstract, beschouwen we als een subtype van de organische vormen, hoewel het vaker als een van de drie vormentypes wordt beschouwd.

Wanneer een vorm of vorm regelmatige contouren heeft, wanneer interne en externe metingen mathematisch gelijk zijn in meerdere richtingen, dan beschouwen we de vorm of vorm als geometrisch. Hoekige vormen en vormen met harde randen worden over het algemeen als geometrisch gezien.

De 3 hoofdtypen geometrische vormen zijn de cirkel, de veelhoek (vierkant en driehoek zijn de eenvoudigste), en de lijn. Het vierkant is het meest stabiel en heeft het meeste visuele gewicht. De driehoek is het minst stabiel en vertoont veel beweging. De cirkel is bijna even stabiel als het vierkant en zinspeelt op roterende beweging.

Cirkels of stippen kunnen worden geïnterpreteerd als geometrisch of organisch.

Vormen of gestalten die onregelmatige, complexe, en sterk gedifferentieerde contouren hebben, worden als organisch beschouwd. Zachte, getextureerde vormen lijken ook organische vormen te zijn, omdat ze meer lijken op dingen die we in de natuur zien. Variatie is een inherente eigenschap van organische vormen.

Abstracte vormen zijn vereenvoudigde of gestileerde versies van organische vormen. Denk aan iconen.

Geometrie bestaat wel in de natuur, maar wordt vaak verdoezeld door de perceptie van onregelmatigheid. Denk aan een blad. Het is over het algemeen symmetrisch en vaak dicht bij een driehoekige vorm. We nemen echter de onregelmatigheden in de contouren waar voordat we deze symmetrie en bijna-driehoekigheid zien.

Geometrische vormen kunnen organisch gerangschikt worden en organische vormen kunnen geometrisch gerangschikt worden. In beide gevallen ontstaat er spanning tussen de vormen en hun structuur. Wanneer we een organische boodschap willen overbrengen, moeten we de organische kwaliteiten van de vorm benadrukken en meer onregelmatigheid en variatie gebruiken.

Volumes en massa

Volumes zijn lege ruimten die worden gedefinieerd door vlakken, lijnen en punten. Wanneer we de ruimte opvullen of de indruk wekken dat de ruimte binnen een volume tot op zekere hoogte is opgevuld, bevat het volume massa.

Als u zich de natuurkundelessen herinnert, is dichtheid = massa/volume. In een 2-dimensionaal ontwerp kunnen we alleen de perceptie van massa, dichtheid en volume bieden. Wanneer we een oppervlak of een vlak de illusie geven 3-dimensionaal te zijn, hebben we een volume.

We kunnen dit doen door patroon en textuur aan het oppervlak toe te voegen of door de kleur of de waarde over het oppervlak te veranderen om het effect van licht en schaduw na te bootsen. We kunnen ook perspectief binnen een vorm gebruiken om de illusie te wekken dat de vorm een volume is.

Sinds we in een 3-dimensionale wereld leven, voegen we volumetrische kwaliteiten toe aan ons 2-dimensionale formaat en geven we een gevoel van realisme aan een ontwerp. Kijk voor een aantal voorbeelden eens naar een van de volgende berichten en bedenk hoe de getoonde ontwerpen gebruik maken van diepte en 3D-elementen om een gevoel van realisme toe te voegen.

• Mooie voorbeelden van 3D-elementen in webdesign
• Galerij van 3D-elementen in webdesign

Volumes gaan vooruit in vergelijking met een vlak en hebben ook een grotere massa en een groter visueel gewicht dan vlakken of oppervlakken. Als we een vlak over een volume leggen, ontstaat er spanning tussen de voorgrond en de achtergrond, omdat normaal wordt verwacht dat het volume vooruitgaat en het vlak achteruit.

Visuele massa en gewicht

Massa en gewicht zijn fysieke kwaliteiten die niet echt bestaan in een tweedimensionaal formaat. In het ontwerp hebben we het over visuele of optische massa en gewicht.

In de fysieke wereld trekken voorwerpen met een grote massa andere voorwerpen aan en trekken ze naar zich toe. In de wereld van de visuele vormgeving trekken elementen met een grote massa ook aan. De perceptie van massa in een element is hoe sterk het element je oog naar zich toe trekt.

Zoals bij volume, is massa slechts iets dat we kunnen laten doorschemeren of weergeven in het tweedimensionale formaat waarmee we werken. We voegen visuele massa en gewicht toe aan een element, door middel van grootte en kleur of waarde. We kunnen ook spelen met de vorm van het element.

Door ons gebruik van massa of gewicht controleren we balans en beweging in een ontwerp.

We kunnen massa toevoegen aan een reeks hoekige vlakken door ze te roteren en ze elkaar te laten overlappen. Het overlappende gebied wordt donkerder en wordt gezien als het bevatten van de massa van meerdere vlakken. De rotatie creëert ook beweging.

Het toevoegen van een consistent patroon op een vlak leidt tot de perceptie dat er minder massa in dat vlak is. Het vlak wordt ook vlakker in vergelijking met een aangrenzend massief vlak. Het effen vlak lijkt naar de voorgrond te dringen door de perceptie dat het meer gewicht in de schaal legt.

Hoewel het vlakker lijkt, lijkt ons gestructureerde vlak ook actiever dan het aangrenzende effen vlak en als we het gestructureerde vlak overlappen bovenop het effen vlak, creëren we opnieuw spanning tussen voorgrond en achtergrond.

Dit verandert als het patroon of de textuur de effecten van licht en schaduw emuleert, in welk geval het oppervlak of het vlak een volume wordt met een grotere massa en gewicht en natuurlijk minder vlak lijkt. Volumes zijn 3-dimensionaal en de extra dimensie brengt de perceptie van massa en gewicht met zich mee. Een bol weegt altijd meer dan een cirkel.

Samenvatting

Vormen zijn elk positief element dat je in de negatieve ruimte van je ontwerp plaatst. Alle vormen communiceren en je moet je vormen kiezen op basis van de boodschap die je aan je publiek wilt overbrengen. De relatie tussen vorm en ruimte moet een van de belangrijkste overwegingen zijn in elk ontwerp.

Vlakken of oppervlakken zijn 2-dimensionale abstracte vormen. Vormen zijn het concrete equivalent. Een vlak kan puntvormig of lijnvormig overkomen, afhankelijk van zijn contour en zijn relatieve grootte ten opzichte van de grootte van de ruimte en andere elementen eromheen.

Volumes zijn 3-dimensionale vormen. Zij kunnen slechts op een 2-dimensionaal formaat worden weergegeven, maar geven daardoor een groter gevoel van realisme aan een ontwerp. Volumes worden gecreëerd door de effecten van licht en schaduw op een oppervlak of vlak na te bootsen.

Alle vormen dragen een visuele massa of gewicht dat wordt bepaald door grootte en kleur en door de contour van de vorm. Volumes dragen standaard meer gewicht dan vlakken, maar het gewicht van beide kan worden verhoogd of verlaagd door de kenmerken van een van beide vormen te veranderen.

Als u terugdenkt aan mijn post over visuele grammatica, spraken we over objecten en structuren. Deze post en de vorige in deze serie over punten, stippen en lijnen behandelden de objecten van de visuele grammatica.

De volgende keer zullen we de serie voortzetten door over te gaan tot een bespreking van structuren. Door het structureren van een of meer van de objecten die we hebben bekeken, kunnen we patronen en texturen vormen.

De Elementen van Ontwerp Serie

• Inleiding: Ontwerpelementen en -principes
• Punten, stippen en lijnen
• Vorm: Vlakken en vlakken, volume en massa
• Structuren, patronen en texturen
• Grootte, schaal en proportie
• Gedachten over witruimte
• Hoe ruimte te gebruiken in design
• Kleurtheorie
• De betekenis van kleur

Download een gratis voorbeeld uit mijn boek, Design Fundamentals.