Populaire shapeshifting wezens in de folklore zijn weerwolven en vampieren (meestal van Europese, Canadese, en inheems-Amerikaanse/vroeg-Amerikaanse oorsprong), de huli jing van Oost-Azië (waaronder de Japanse kitsune en de Koreaanse kumiho), en de goden, godinnen en demonen van talrijke mythologieën, zoals de Noorse Loki of de Griekse Proteus. Het veranderen van gedaante in die van een wolf staat specifiek bekend als lycantropie, en dergelijke wezens die een dergelijke verandering ondergaan worden lycantropes genoemd. Therianthropie is de meer algemene term voor mens-dierverwisselingen, maar wordt zelden in die hoedanigheid gebruikt. Het was ook gebruikelijk voor godheden om stervelingen in dieren en planten te veranderen.

Andere termen voor gedaanteverwisselaars zijn metamorph, de Navajo skin-walker, mimic, en therianthrope. Het voorvoegsel “were-,” afkomstig van het Oud-Engelse woord voor “man” (mannelijk in plaats van generiek), wordt ook gebruikt om shapeshifters aan te duiden; ondanks de oorsprong wordt het ook gebruikt om vrouwelijke shapeshifters aan te duiden.

Hoewel het populaire idee van een shapeshifter een mens is die in iets anders verandert, zijn er talloze verhalen over dieren die zichzelf ook kunnen transformeren.

Grieks-RomeinsEdit

Voorbeelden van gedaanteverwisselingen in de klassieke literatuur zijn onder meer de vele voorbeelden in Ovidius’ Metamorfosen, Circe’s transformatie van Odysseus’ mannen in varkens in Homerus’ De Odyssee, en Apuleius’ Lucius die een ezel wordt in De Gouden ezel. Proteus stond onder de goden bekend om zijn gedaanteverwisseling; zowel Menelaos als Aristaeus grepen hem aan om informatie van hem te winnen, en slaagden daar alleen in omdat zij tijdens zijn verschillende gedaanteverwisselingen volhielden. Nereus vertelde Heracles om dezelfde reden waar hij de Appels der Hesperiden kon vinden.

De Titaan Metis, de eerste vrouw van Zeus en de moeder van de godin Athena, werd verondersteld in staat te zijn haar uiterlijk te veranderen in alles wat ze maar wilde. In een verhaal was ze zo trots dat haar man, Zeus, haar in een vlieg liet veranderen. Hij slikte haar vervolgens in omdat hij vreesde dat hij en Metis een zoon zouden krijgen die machtiger zou zijn dan Zeus zelf. Metis was echter al zwanger. Ze bleef leven in zijn hoofd en bouwde een harnas voor haar dochter. Het gebonk van haar metaalbewerking maakte Zeus hoofdpijnig, zodat Hephaestus zijn hoofd met een bijl afhakte. Athena sprong uit haar vaders hoofd, volgroeid en in gevechtspantser.

In de Griekse mythologie is de transformatie vaak een straf van de goden voor mensen die hen hebben gekruist.

• Zeus veranderde koning Lycaon en zijn kinderen in wolven (vandaar lycantropie) als straf voor ofwel het doden van Zeus’ kinderen ofwel het hem serveren van het vlees van Lycaons eigen vermoorde zoon Nyctimus, afhankelijk van de exacte versie van de mythe.
• Ares gaf Alectryon de opdracht om tijdens zijn affaire met Aphrodite de wacht te houden bij de andere goden, maar Alectryon viel in slaap, wat leidde tot hun ontdekking en vernedering die ochtend. Ares veranderde Alectryon in een haan, die altijd kraait om de morgen aan te kondigen.
• Demeter veranderde Ascalabus in een hagedis omdat hij haar verdriet en dorst bespotte tijdens haar zoektocht naar haar dochter Persephone. Ook veranderde zij koning Lyncus in een lynx omdat hij had geprobeerd haar profeet Triptolemus te vermoorden.
• Athena veranderde Arachne in een spin omdat zij haar als weefster uitdaagde en/of een wandtapijt weefde dat de goden beledigde. Ook veranderde zij Nyctimene in een uil, hoewel het in dit geval een daad van barmhartigheid was, omdat het meisje zich voor het daglicht wilde verbergen uit schaamte voor de verkrachting door haar vader.
• Artemis veranderde Actaeon in een hert omdat hij haar bespiedde bij het baden, en hij werd later verslonden door zijn eigen jachthonden.
• Galanthis werd in een wezel of kat veranderd nadat zij zich had bemoeid met Hera’s plannen om de geboorte van Heracles te verhinderen.
• Atalanta en Hippomenes werden in leeuwen veranderd nadat zij de liefde hadden bedreven in een tempel gewijd aan Zeus of Cybele.
• Io was een priesteres van Hera in Argos, een nimf die werd verkracht door Zeus, die haar in een vaars veranderde om aan ontdekking te ontkomen.
• Hera strafte de jonge Tiresias door hem in een vrouw te veranderen en zeven jaar later weer in een man.
• Koning Tereus, zijn vrouw Procne en haar zuster Philomela werden allen in vogels veranderd (respectievelijk een hop, een zwaluw en een nachtegaal), nadat Tereus Philomela had verkracht en haar tong had afgesneden, en uit wraak dienden zij en Procne hem het vlees van zijn vermoorde zoon Itys op.

Terwijl de Griekse goden de gedaanteverwisseling bestraffend konden gebruiken – zoals Medusa, die in een monster veranderde omdat zij geslachtsgemeenschap had gehad (verkracht in Ovidius’ versie) met Poseidon in Athena’s tempel – zijn de verhalen die er gebruik van maken nog veel vaker verhalen van amoureus avontuur. Zeus transformeerde zichzelf herhaaldelijk om stervelingen te benaderen als een middel om toegang te krijgen:

• Danaë als een regen van goud
• Europa als een stier
• Leda als een zwaan
• Ganymedes, als een adelaar
• Alcmene als haar man Amphitryon
• Hera als een koekoek
• Leto als een kwartel
• Semele als een sterfelijke herder
• Io, als wolk
• Nemesis (godin van de vergelding) veranderde in een gans om aan Zeus’ avances te ontsnappen, maar hij veranderde in een zwaan. Zij droeg later het ei waarin Helena van Troje werd gevonden.

Vertumnus veranderde zichzelf in een oude vrouw om toegang te krijgen tot Pomona’s boomgaard; daar haalde hij haar over met hem te trouwen.

In andere verhalen deed de vrouw een beroep op andere goden om haar tegen verkrachting te beschermen, en werd zij getransformeerd (Daphne in laurier, Cornix in een kraai). In tegenstelling tot de gedaanteverwisselingen van Zeus en andere goden, werden deze vrouwen permanent gemetamorfoseerd.

In één verhaal veranderde Demeter zichzelf in een merrie om aan Poseidon te ontsnappen, maar Poseidon veranderde zichzelf in een hengst om haar te achtervolgen, en slaagde in de verkrachting. Caenis, die door Poseidon was verkracht, eiste van hem dat zij in een man zou worden veranderd. Hij stemde toe, en zij werd Caeneus, een gedaante die hij nooit meer verloor, behalve, in sommige versies, bij zijn dood.

Als laatste beloning van de goden voor hun gastvrijheid, werden Baucis en Philemon, bij hun dood, veranderd in een paar bomen.

In sommige varianten van het verhaal van Narcissus wordt hij veranderd in een narcisbloem.

Soms veranderden metamorfoses voorwerpen in mensen. In de mythen van zowel Jason als Cadmus was een van de opdrachten aan de held om drakentanden te zaaien; als ze gezaaid waren, veranderden ze in oorlogszuchtige krijgers, en beide helden moesten een steen gooien om ze zover te krijgen dat ze met elkaar gingen vechten om te overleven. Deucalion en Pyrrha herbevolkten de wereld na een overstroming door stenen achter zich te werpen; zij veranderden in mensen. Van Cadmus is ook bekend dat hij tegen het einde van zijn leven in een draak of slang veranderde. Pygmalion werd verliefd op Galatea, een beeldje dat hij had gemaakt. Aphrodite had medelijden met hem en veranderde de steen in een levende vrouw.

Brits en IersEdit

Feeën, heksen en tovenaars stonden allen bekend om hun vermogen tot gedaanteverwisseling. Niet alle feeën konden van gedaante veranderen, en sommige waren beperkt tot het veranderen van hun grootte, zoals bij de spriggans, en anderen tot een paar vormen en andere feeën konden alleen de schijn hebben van gedaante te veranderen, door hun kracht, genaamd “glamour,” om illusies te creëren. Maar anderen, zoals de Hedley Kow, konden in vele gedaanten veranderen, en zowel menselijke als bovennatuurlijke tovenaars waren in staat zowel zulke veranderingen aan te brengen, als ze aan anderen toe te brengen.

Heksen konden in hazen veranderen en in die gedaante melk en boter stelen.

In veel Britse sprookjes, zoals Jack the Giant Killer en The Black Bull of Norroway, komen gedaanteverwisselingen voor.

Keltische mythologieEdit

Pwyll werd door Arawn in Arawns eigen gedaante veranderd, en Arawn veranderde zichzelf in die van Pwyll, zodat ze voor een jaar en een dag van plaats konden ruilen.

Llwyd ap Cil Coed veranderde zijn vrouw en bedienden in muizen om uit wraak een gewas aan te vallen; toen zijn vrouw gevangen werd genomen, veranderde hij zichzelf in achtereenvolgens drie geestelijken om te proberen losgeld te betalen.

Math fab Mathonwy en Gwydion transformeren bloemen in een vrouw genaamd Blodeuwedd, en wanneer zij haar man Lleu Llaw Gyffes verraadt, die in een adelaar is getransformeerd, transformeren zij haar opnieuw, in een uil.

Gilfaethwy pleegde verkrachting met hulp van zijn broer Gwydion. Beiden werden getransformeerd in dieren, elk voor een jaar. Gwydion werd getransformeerd in een hert, zeug en wolf, en Gilfaethwy in een hinde, zwijn en zij-wolf. Elk jaar kregen ze een kind. Math veranderde de drie jonge dieren in jongens.

Gwion, die per ongeluk wat van de wijsheidsdrank had genomen die Ceridwen voor haar zoon aan het brouwen was, vluchtte voor haar door een opeenvolging van veranderingen die zij beantwoordde met haar eigen veranderingen, eindigend met het feit dat hij, een graankorrel, door haar als kip werd opgegeten. Zij werd zwanger, en hij werd herboren in een nieuwe gedaante, als Taliesin.

Verhalen in overvloed over de selkie, een zeehond die zijn huid kan verwijderen om contact te maken met mensen voor slechts een korte tijd voordat hij moet terugkeren naar de zee. De mythen over de stichting van de clan MacColdrum of Uist gaan over een verbintenis tussen de stichter van de clan en een gedaanteverwisselende selkie. Een ander schepsel is de Schotse selkie, die zijn zeehondenhuid nodig heeft om zijn vorm terug te krijgen. In The Great Silkie of Sule Skerry verleidt de (mannelijke) selkie een menselijke vrouw. Dergelijke verhalen rond deze wezens zijn meestal romantische tragedies.

De Schotse mythologie kent gedaanteverwisselaars, waardoor de verschillende wezens mensen kunnen misleiden, bedriegen, opjagen en doden. Watergeesten zoals de elk-uisge, die lochs en waterwegen in Schotland bewonen, zouden zich voordoen als een paard of een jongeman. Andere verhalen gaan over kelpies die uit lochs en rivieren tevoorschijn komen in de vermomming van een paard of een vrouw om vermoeide reizigers te strikken en te doden. Tam Lin, een man die gevangen is genomen door de feeënkoningin, verandert in allerlei beesten voordat hij wordt gered. Uiteindelijk veranderde hij in een brandende kool en werd in een put gegooid, waarna hij weer in zijn menselijke gedaante tevoorschijn kwam. Het motief van het vangen van een persoon door hem vast te houden in allerlei gedaanteverwisselingen is een rode draad in de volksverhalen.

De bekendste Ierse mythe is misschien wel die van Aoife die haar stiefkinderen, de Kinderen van Lir, in zwanen veranderde om van hen af te zijn. Evenzo verandert Fuamnach, in de Tochmarc Étaíne, Étaín uit jaloezie in een vlinder. Het meest dramatische voorbeeld van gedaanteverwisseling in de Ierse mythe is dat van Tuan mac Cairill, de enige overlevende van Partholóns vestiging van Ierland. In zijn eeuwenlange leven werd hij achtereenvolgens een hert, een wild zwijn, een havik en tenslotte een zalm, voordat hij werd opgegeten en (zoals in Het hof maken van Étaín) als mens herboren werd.

De Púca is een Keltische fee, en ook een behendige gedaanteverwisselaar. Hij kan transformeren in vele verschillende, angstaanjagende vormen.

Sadhbh, de vrouw van de beroemde held Fionn mac Cumhaill, werd door de druïde Fer Doirich in een hert veranderd toen zij zijn amoureuze interesses afwees.

NorseEdit

Er is een aanzienlijke hoeveelheid literatuur over gedaanteverwisselaars die in een verscheidenheid van Norse verhalen voorkomen.

In de Lokasenna beschimpen Odin en Loki elkaar met het feit dat zij de gedaante van vrouwen hebben aangenomen en de nakomelingen verzorgen die zij hebben gebaard. Een 13e-eeuwse Edda verhaalt dat Loki de gedaante van een merrie aannam om Odin’s ros Sleipnir te dragen, dat het snelste paard was dat ooit heeft bestaan, en ook de gedaante van een zij-wolf om Fenrir te dragen.

Svipdagr maakte Odin woedend, die hem in een draak veranderde. Ondanks zijn monsterlijke verschijning, weigerde zijn geliefde, de godin Freyja, zijn zijde te verlaten. Toen de krijger Hadding Svipdagr vond en doodde, vervloekte Freyja hem om gekweld te worden door een storm en gemeden te worden als de pest waar hij ook kwam. In de Hyndluljóð veranderde Freyja haar beschermeling Óttar in een zwijn om hem te verbergen. Zij bezat ook een mantel van valkenveren waarmee zij in een valk kon veranderen, die Loki bij gelegenheid leende.

De Volsunga saga bevat veel gedaanteverwisselende personages. Siggeir’s moeder veranderde in een wolf om zijn verslagen zwagers te helpen martelen met een langzame en schandelijke dood. Toen een van hen, Sigmund, het overleefde, doodden hij en zijn neef en zoon Sinfjötli mannen die wolfshuiden droegen; toen ze zelf de huiden aantrokken, werden ze vervloekt om weerwolven te worden.

De dwerg Andvari wordt beschreven als zijnde in staat om op magische wijze in een snoek te veranderen. Alberich, zijn tegenhanger in Richard Wagner’s Der Ring des Nibelungen, neemt met behulp van de Tarnhelm vele gedaanten aan, waaronder een reuzenslang en een pad, in een mislukte poging om Loki en Odin/Wotan te imponeren of te intimideren.

Fafnir was oorspronkelijk een dwerg, een reus of zelfs een mens, afhankelijk van de precieze mythe, maar in alle varianten veranderde hij in een draak – een symbool van hebzucht – bij het bewaken van zijn gestolen schat. Zijn broer, Ótr, bracht graag tijd door als otter, hetgeen leidde tot zijn toevallige slachting door Loki.

In Scandinavië bestond bijvoorbeeld het beroemde ras van zij-weerwolven bekend onder de naam Maras, vrouwen die het uiterlijk van de nacht aannamen op zoek naar enorme half-mens en half-wolf monsters. Als een vrouwtje om middernacht het vlies dat het veulen omhult als het wordt gebaard, tussen vier stokken spant en er naakt doorheen kruipt, zal zij zonder pijn kinderen baren; maar alle jongens zullen sjamanen zijn, en alle meisjes Mara’s.

Van de Nisse wordt soms gezegd dat zij een gedaanteverwisselaar is. Deze eigenschap wordt ook aan Huldra toegeschreven.

Gunnhild, Moeder der Koningen (Gunnhild konungamóðir) (ca. 910 – ca. 980), een quasi-historische figuur die voorkomt in de IJslandse Sagen, volgens welke zij de echtgenote was van Eric Bloodaxe, werd magische krachten toegedicht – waaronder de macht om van gedaante te veranderen en naar believen in een vogel te veranderen. Zij is het centrale personage in de roman Mother of Kings van Poul Anderson, waarin haar gedaanteverwisselingsvermogens uitvoerig worden beschreven.

Other loreEdit

ArmenianEdit

In de Armeense mythologie komen gedaanteverwisselaars voor als de Nhang, een slangachtig riviermonster dat zichzelf kan veranderen in een vrouw of zeehond, en dat mensen kan verdrinken om vervolgens hun bloed te drinken; of de heilzame Shahapet, een beschermgeest die zowel als mens of als slang kan verschijnen.

IndianEdit

De oude Indiase mythologie verhaalt over Nāga, slangen die soms een menselijke gedaante kunnen aannemen. Geschriften beschrijven gedaanteverwisselende Rakshasa (demonen) die dierlijke vormen aannemen om mensen te misleiden. De Ramayana bevat ook de Vanara, een groep aapachtige mensachtigen die bovennatuurlijke krachten bezaten en van gedaante konden veranderen.

Yogini’s werden geassocieerd met de kracht om van gedaante te veranderen in vrouwelijke dieren.

In de Indiase fabel The Dog Bride uit Folklore of the Santal Parganas van Cecil Henry Bompas, wordt een buffelhoeder verliefd op een hond die de kracht heeft om in een vrouw te veranderen als ze een bad neemt.

In Kerala bestond een legende over de Odiyan clan, die in de folklore van Kerala mannen zijn waarvan wordt aangenomen dat zij van gedaante kunnen veranderen en dierlijke vormen kunnen aannemen. Odiyans zouden de Malabar regio van Kerala hebben bewoond vóór het wijdverbreide gebruik van elektriciteit.

FilippijnenEdit

De Filippijnse mythologie vermeldt de Aswang, een vampirisch monster dat in staat is te veranderen in een vleermuis, een grote zwarte hond, een zwarte kat, een zwart everzwijn of een andere gedaante om ’s nachts mensen te besluipen. De folklore vermeldt ook andere wezens zoals de Kapre, de Tikbalang en de Engkanto, die hun gedaante veranderen om mooie maagden het hof te maken. Ook talismannen (in het plaatselijke dialect “anting-anting” of “birtud” genoemd), kunnen hun eigenaars het vermogen geven van gedaante te veranderen. In een verhaal, Chonguita de Aapvrouw, wordt een vrouw in een aap veranderd, en wordt pas weer mens als ze met een knappe man kan trouwen.

Tataarse folklore

Tataarse folklore omvat Yuxa, een honderd jaar oude slang die zichzelf kan transformeren in een mooie jonge vrouw, en mannen wil trouwen om kinderen te krijgen.

ChineesEdit

De Chinese mythologie bevat veel verhalen over dierlijke gedaanteverwisselaars, die in staat zijn een menselijke gedaante aan te nemen. De meest voorkomende gedaanteverwisselaar is de huli jing, een vossengeest die meestal verschijnt als een mooie jonge vrouw; de meeste zijn gevaarlijk, maar sommige komen voor als de heldinnen van liefdesverhalen. Madame White Snake is zo’n legende; een slang wordt verliefd op een man, en het verhaal verhaal verhaalt over de beproevingen die zij en haar man moesten doorstaan.

JapaneseEdit

In de Japanse folklore zijn ōbake een soort yōkai met het vermogen om van gedaante te verwisselen. De vos, of kitsune is een van de meest bekende, maar andere dergelijke wezens zijn de bakeneko, de mujina en de tanuki.

KoreanEdit

Koreaanse mythologie bevat ook een vos met het vermogen om te gedaanteveranderen. In tegenstelling tot zijn Chinese en Japanse tegenhangers, is de kumiho altijd kwaadaardig. Meestal heeft hij de vorm van een mooie jonge vrouw; één verhaal vertelt over een man, een verleider in spe, die zich ontpopt als een kumiho. De kumiho heeft negen staarten en omdat zij een volwaardig mens wil zijn, gebruikt zij haar schoonheid om mannen te verleiden en hun hart op te eten (of in sommige gevallen hun lever, omdat men gelooft dat 100 levers haar in een echt mens zouden veranderen).

SomaliEdit

In de Somalische mythologie was Qori ismaris (“Degene die zich met een stok inwrijft”) een man die zichzelf in een “Hyena-man” kon veranderen door zich bij het vallen van de avond met een magische stok in te wrijven en door dit proces te herhalen voor het ochtendgloren in zijn menselijke staat kon terugkeren.

Zuidelijk AfrikaEdit

ǀKaggen is Mantis, een demi-god en volksheld van het ǀXam-volk van zuidelijk Afrika. Hij is een bedriegergod die van gedaante kan veranderen, meestal in de vorm van een bidsprinkhaan, maar ook in die van een elandstier, een luis, een slang en een rups.

Trinidad en TobagoEdit

De Ligahoo of loup-garou is de gedaanteverwisselaar uit de folklore van Trinidad en Tobago. Deze unieke gave wordt verondersteld te zijn overgeleverd in sommige oude creoolse families, en wordt gewoonlijk geassocieerd met heksendokters en beoefenaars van Afrikaanse magie.

Mapuche (Argentinië en Chili)Edit

Slavische MythologieEdit

In de Slavische Mythologie was een van de hoofdgoden Veles een gedaanteverwisselende god van dieren, magie en de onderwereld. Hij werd vaak voorgesteld als een beer, wolf, slang of uil. Hij werd ook een draak toen hij vocht met Perun, de Slavische stormgod.

VolksverhalenEdit

• In het Finse sprookje De Magische Vogel proberen drie jonge tovenaressen een man te vermoorden die steeds weer tot leven komt. Zijn wraak bestaat erin hen in drie zwarte merries te veranderen en ze aan zware lasten te binden tot hij tevreden is.
• In The Laidly Worm of Spindleston Heugh, een Northumbrian legende uit omstreeks de dertiende eeuw, wordt prinses Margaret van Bamburgh door haar stiefmoeder in een draak veranderd; haar beweegreden komt, net als die van Sneeuwwitje’s stiefmoeder, voort uit de vergelijking van hun schoonheid.
• In Kinderballade 35, “Allison Gross”, verandert de titelheks een man in een wyrm omdat hij weigert haar minnaar te zijn. Dit is een motief dat in veel legenden en volksverhalen voorkomt.
• In het Duitse sprookje De Bruidegom van de Kikker , opgetekend door folklorist en etnograaf Gustav Jungbauer, wordt de derde van drie zonen van een boer, Hansl, gedwongen te trouwen met een kikker, die uiteindelijk een mooie vrouw blijkt te zijn die door een betovering is getransformeerd.
• In sommige varianten van de sprookjes worden zowel De Kikkerprins of meer algemeen De Kikkerprinses als het Beest, van Beauty and the Beast, getransformeerd als een vorm van straf voor een of andere misstap. Beiden krijgen hun ware gedaante terug nadat ze, ondanks hun uiterlijk, de liefde van een mens hebben verdiend.
• In het beroemdste Litouwse volksverhaal Eglė de Koningin der Serpenten verandert Eglė haar kinderen en zichzelf onomkeerbaar in bomen als straf voor verraad, terwijl haar echtgenoot in staat is om naar believen omkeerbaar in een slang te veranderen.
• In Oost van de Zon en West van de Maan wordt de held in een beer veranderd door zijn boze stiefmoeder, die hem wil dwingen met haar dochter te trouwen.
• In The Marmot Queen van Italo Calvino wordt een Spaanse koningin door Morgan le Fay in een knaagdier veranderd.
• In The Mare of the Necromancer, een Italiaans sprookje uit Turijn van Guido Gozzano, wordt de prinses van Corelandia door de necromantische baron in een paard veranderd omdat ze weigert met hem te trouwen. Alleen de liefde en de intelligentie van Candido redden de prinses uit de betovering.
• Het hert in het bos, een Napolitaans sprookje geschreven door Giambattista Basile, beschrijft de transformatie van prinses Desiderata in een hinde door een jaloerse fee.
• In een Kroatisch sprookjesboek, Sixty Folk-Tales from Exclusively Slavonic Sources van A. H. Wratislaw, vertelt de fabel getiteld “De she-wolf” over een reusachtige she-wolf die de gewoonte heeft om van tijd tot tijd in een vrouw te veranderen door haar huid af te nemen. Op een dag is een man getuige van de transformatie, steelt haar pels en trouwt met haar.
• The Merchant’s Sons is een Fins verhaal over twee broers, van wie er een probeert de hand te winnen van de boze dochter van de tsaar. Het meisje houdt niet van haar aanbidder en probeert hem te laten doden, maar hij verandert haar in een mooie merrie waarop hij en zijn broer rijden. Uiteindelijk verandert hij haar weer in een meisje en trouwt met haar.
• In Dapplegrim als de jongeling de getransformeerde prinses twee keer zou vinden en zich twee keer voor haar zou verbergen, zouden ze trouwen.
• In het literaire sprookje De bedelprinses vervult prinses Yvonne, om haar geliefde prins te redden, de opdrachten van de wrede koning IJzerenhart en wordt ze veranderd in een oude vrouw.