Ways to Fill Gaps

Fine houtbewerking vereist een aanzienlijke nauwkeurigheid en finesse, vaak evenveel als die welke door een machinaal houtbewerker wordt vervaardigd. Toch werkt de houtbewerker, vooral de doe-het-zelf houtbewerker, met apparatuur die niet de inherente nauwkeurigheid heeft van de metaalbewerkingsmolens en draaibanken waar de machinist mee werkt. In plaats daarvan moet de houtbewerker die nauwkeurigheid naar de werkbank brengen door zijn eigen vaardigheden en een kritisch oog.

Een van de meer frustrerende aspecten van het doen van thuis houtbewerkingsprojecten komt in de vorm van een niet passende verbinding waar het hout niet naadloos aan elkaar is verbonden. Strakke, naadloze verbindingen zijn het bepalende kenmerk van kwaliteitshoutbewerking, vooral in meubels, en menig houtbewerker heeft getwijfeld om ze te bereiken.

Het is gemakkelijk om iemands gereedschap de schuld te geven, wanneer de verbindingen niet zo strak uitvallen als we zouden willen. Maar niet alle schuld ligt daar. Als we kijken naar het vakmanschap van houtbewerkers in de Middeleeuwen, dan zien we vele voorbeelden van voortreffelijke houtbewerking, allemaal uitgevoerd met veel rustieker gereedschap dan wij vandaag de dag tot onze beschikking hebben. En ze deden het allemaal zonder elektrisch gereedschap.

Slechte verbindingen frustreren niet alleen de houtbewerker, maar ze spreken ook over de kwaliteit van zijn werk. Iedereen die het voltooide project bekijkt, zal natuurlijk zijn oog laten vallen op het slechte schrijnwerk, waardoor het vaardigheidsniveau van de houtbewerker duidelijk wordt voor iedereen die het ziet.

Het is duidelijk dat ieder van ons in staat zou willen zijn om deze hiaten in onze projecten te elimineren en alles wat we produceren er perfect uit te laten zien. Toch loopt iedereen die meubels maakt wel eens tegen deze situatie aan. Niettemin zijn er een aantal manieren om deze gaten in de naden van onze projecten te dichten, waaronder: lijm en zaagsel (waaronder epoxy/zaagselmengsels), in de handel verkrijgbaar houtvulmiddel, en het gebruik van een klein stukje van het eigenlijke hout.

Houtvullers

De meest gebruikelijke manier om een fout in een houtbewerkingsproject te repareren is met in de handel verkrijgbare houtvullers. Deze vullers worden vervaardigd door een aantal van de bedrijven die hout afwerkingsproducten en lijmen leveren. Ze zijn er in twee basisstijlen: “beitsbaar” en getint.

beitsbare houtvullers

beitsbare houtvullers zijn een beetje een verkeerde benaming. Terwijl zij allen beweren om vlek te aanvaarden, doen zij het niet zo goed zoals het hout zij vullen. Sommigen doen het beter dan anderen, maar ik heb nog te zien een “vlekbaar” houtvuller die daadwerkelijk zal accepteren vlek op het punt waar het echt overeenkomt met het hout dat het wordt gebruikt met. In het beste geval kunt u verwachten dat deze producten in de buurt komen; maar ze zullen nooit precies zijn.

Wanneer u deze houtvullers gebruikt, moet u verwachten dat u extra lagen van de beits direct op de houtvuller aanbrengt, nadat u het hout gebeitst heeft. Dat zal u toelaten om de houtvuller donkerder, meer dicht benaderen van de kleur van het gebeitste hout.

Hoewel deze kleurbare hout vulmiddelen niet werken allemaal zo goed als het gaat om het afstemmen van de kleur van houtnerf, ze zijn uitstekend geschikt voor gebruik in geschilderd hout projecten. De houtvullers vullen naden en spijkergaatjes mooi op, waardoor je een glad, naadloos oppervlak krijgt. Omdat ze tijdens het drogen krimpen, moet altijd een teveel worden aangebracht, dat na droging glad wordt geschuurd met het oppervlak van het hout.

Voorgekleurde houtvullers

Voorgekleurde speciale houtvullers bieden u houtvullers die al zijn gekleurd om bij veel voorkomende houtkleuren te passen. Beschikbaar in een verscheidenheid van stijlen en kleuren, bieden de houtvullers een aantrekkelijk alternatief voor de benadering van het proberen om uw eigen meelpasta te creà “ren om uw hiaten op te vullen. Veel houtbewerkingsbedrijven voeren deze houtvullers, gekleurd om veel van de gemeenschappelijke hardhoutsoorten die inheems zijn in de VS overeen te komen.

Deze vullers zijn gemaakt van echt zaagsel van de soorten op het etiket, en een blik van dit materiaal (6 oz., 170 g) loopt ongeveer $ 6 USD (~ € 5). Deze producten nemen wat van het giswerk uit het proberen om uw eigen houtvuller te maken, maar tenzij je een kast vol met de verschillende kleuren beschikbaar of kocht een blik alleen voor het project dat u werkt aan, het gebruik van deze betekent vaak het toestaan van uw project tot stilstand te komen, als je hoofd naar het home-center of (erger) je wacht tot het komt in de mail.

Nog steeds, deze houtvullers zijn niet een perfecte match. Iedereen die houtbewerking heeft gedaan voor zelfs een tijdje, weet dat hout kleur varieert, zelfs binnen dezelfde boomsoort. Daar komt nog bij dat de meeste houtsoorten twee primaire nerfkleuren hebben, maar er in werkelijkheid wel zes kunnen zijn. Dus, gewoon een naad vullen met een van deze voorgemaakte houtvullers kan u geen onzichtbare naad opleveren.

Werken met houtvullers

Er zijn twee oplossingen voor dit probleem; beide kunnen en moeten gelijktijdig worden gebruikt. De eerste is om kleuren van hetzelfde merk met elkaar te mengen, zodat u een exacte overeenkomst voor uw hout kunt krijgen. Aangezien uw hout verschillende tinten heeft, is de tweede oplossing om niet slechts één kleur te mengen, maar meerdere. Wanneer u dan spijkergaten, naden of andere openingen opvult, kunt u een combinatie van verschillende plamuurkleuren gebruiken, waardoor de naad beter wordt verborgen dan met één kleur alleen het geval is.

Het houtplamuur moet in principe een plamuurachtige consistentie hebben. Het kan echter zijn dat uw plamuur niet zo dik is. Als dat het geval is, is dat echt geen probleem. Je kunt de plamuur dikker maken door er “schilderspoeling” doorheen te mengen. Als u geen schilderspul kunt vinden bij uw plaatselijke bouwmaterialenhandel, is het niets meer dan wit krijtstof. Je kunt het gemakkelijk maken door de binnenkant van gipsplaat te vijlen met een surform rasp of door een gewone rasp te gebruiken op een staafje wit krijt.

Om de schilder whiting in je houtvuller te mengen, spreid je wat van de whiting uit op je werkbank, een verfblik top of een oud bord. Neem dan een bolletje van de houtplamuur en druk het op de whiting, zodat het blijft plakken. Kneed het bolletje plamuur door het wijting erin te werken. U zult merken dat de stopverf dikker en stijver wordt naarmate u er meer wit in verwerkt.

Om gaten of spijkergaatjes te vullen met de verdikte stopverf, trekt u er een hoekje uit en draait dit tussen uw duim en wijsvinger, zodat er een dun rond uitsteeksel ontstaat. Druk dit in de naad of het gat en veeg het overtollige met uw duim zijwaarts weg. Bewaar de restjes in een luchtdicht potje voor de volgende keer.

Deze methode werkt uitstekend bij het vullen van spijkergaatjes in gebeitste en gelakte architectonische houten sierlijsten. U zult ze willen vullen na het beitsen en het aanbrengen van ten minste één vernislaag, maar vóór het aanbrengen van de laatste vernislaag. Het is niet nodig te wachten tot het vulmiddel droog is, voordat u het vernis aanbrengt.

Over krijtstof gesproken

Krijtstof kan ook op een andere manier worden gebruikt, om uw eigen houtplamuur te maken. Dit is ideaal voor het vullen van spijkergaten in geverfde houten lijsten en andere geverfde projecten. Een van de geweldige dingen eraan is dat het verf gebruikt als een van de twee ingrediënten. Dus als de verf waarmee het project is geschilderd, ook voor de stopverf wordt gebruikt, zal deze overeenkomen, zonder dat je eroverheen hoeft te schilderen.

Om dit te maken heb je ofwel dezelfde schilderswit nodig als waar ik het een paar alinea’s terug over had, ofwel krijtstof. Als u geen van beide hebt, is de gemakkelijkste manier om krijtstof te krijgen het vermalen van de kern van een stuk triplex, met een surform vijl of voedselrasp. Een mixer of keukenmachine zou ook werken, maar dan moet je het wel goed schoonmaken, voordat de kok in de familie erachter komt.

Maak een klein hoopje van het krijtstof op een anti-aanbak oppervlak, en druppel dan een paar druppels van de verf in het midden ervan. Meng de twee ingrediënten met behulp van een plamuurmes door elkaar. Voeg indien nodig meer krijtstof en/of verf toe om een stopverfachtige consistentie te bereiken. Als je dat punt hebt bereikt, schraap je de plamuur van het oppervlak waar je het op hebt gemengd en kneed je het met je vingers. Als u het in uw handen kunt kneden, is het klaar voor gebruik.

Deze plamuur wordt op dezelfde manier gebruikt als hierboven vermeld voor het gebruik van voorgekleurde plamuur die is verdikt met krijtstof. Zorg ervoor dat u het in een luchtdichte verpakking bewaart, als u verwacht het opnieuw te gebruiken.

Zaagsel en lijm

Gevaren houtbewerkers nemen niet altijd de moeite om houtvulmiddel te kopen dat bij hun projecten past. In plaats daarvan gebruiken ze zaagsel van het project zelf en houtlijm. Meestal, als de naad klein is (< 2mm, 1/16e van een inch) of op een afgelegen plaats, zou het gebruik van een mengsel van zaagsel en lijm niet alleen de naad moeten bedekken, maar als de verhouding lijm/zaagsel genoeg zaagsel bevat, zou de resulterende afwerking de open naad zeer goed moeten verbergen.

Sommige houtbewerkers geven niet om deze vulmethode te gebruiken, omdat het vaak resulteert in het vulmiddel dat veel donkerder is dan het omringende hout zodra de afwerking is aangebracht. Dit donkerder worden van de afwerking komt door de enorme hoeveelheid oppervlakte die wordt geassocieerd met zaagsel “meel” dat wordt gegenereerd door tafelzagen en andere houtbewerkingsmachines (bovenfrezen, lintzagen, enz.).

Als uw zaagsel echter ook schaafsel of stof met een grotere diameter bevat, kunt u een stof/lijm mengsel maken dat niet zoveel van de beits/finish zal absorberen en de resulterende aangebrachte afwerking zal niet donkerder zijn dan het omringende hout, waardoor uw resultaten er veel beter uit zullen zien omdat het verminderde oppervlak van het schaafsel/grotere stof de hoeveelheid beits die door het reparatie mengsel wordt geabsorbeerd verlaagt. Als uw stof alleen het ‘meel’ type zaagsel bevat dat door tafelzagen wordt gemaakt, dan kan het mengen van dit meel met zaken die geen vlek absorberen (krijt-calcium carbonaat of gips van gipsplaten) de absorptie eigenschappen van het mengsel verbeteren. Ook een beetje extra lijm toevoegen aan dit mengsel vermindert de hoeveelheid vlek die de vulling absorbeert. Lijm neemt geen beits op, zoals elke houtbewerker weet, omdat we ALLEMAAL de fout hebben gemaakt om niet alle lijm van een druppel weg te vegen, alleen om getuige te zijn van de verschrikking van een deel van je project dat geen enkele kleur opneemt vanwege die overtollige lijm.

Of schellak

Hetzelfde kan worden gedaan met blanke schellak, in plaats van houtlijm te gebruiken. Er zijn twee voordelen van het gebruik van schellak, in plaats van houtlijm. Het eerste is dat het nog beter zal passen bij de kleur van uw werkstuk, vooral als u zaagsel van uw project gebruikt. Het tweede voordeel is dat schellak heel snel droogt, veel sneller dan houtlijm doet. Als je een verticaal oppervlak vult, is dat belangrijk.

Koop hiervoor blanke schellak in plaats van natuurlijk gekleurde. Natuurlijk gekleurde schellak is oranje, niet helder, dus het zal de uiteindelijke kleur van uw project beïnvloeden.

Bij het mengen zoekt u naar een consistentie als van maïsbrood, net niet in staat om tot een bal te worden gevormd. Als u het in die bal aan elkaar kunt plakken, hebt u waarschijnlijk te veel schellak; voeg wat meer zaagsel toe om het wat droger te maken.

Een stukje hout gebruiken

De meest effectieve, maar moeilijkste methode om kleine spleten in hout te repareren is misschien wel het gebruik van een stukje hout van het project zelf als het houtvulmiddel. De voordelen van deze aanpak liggen voor de hand; het hout absorbeert beits/finish op dezelfde manier als de rest van het project, het kan er naadloos uitzien als het goed wordt gedaan en het hoeft je voortgang niet volledig te stoppen.

Dergelijke reparaties zijn van toepassing op een tafelblad met een spleet/naad van 1-5 mm (tot ~3/16e van een inch) of een pengatschouder die niet perfect aansluit op zijn pengatbehuizing (spelingen van slechts 1-2 mm). Maak op een tafelblad met behulp van een bovenfrees of een krasblok een naad die opzettelijk iets groter is dan de naadspleet. Maak de breedte consistent en kras een diepte uit van ~ 3 mm (1/8th inch). Nu de opening een uniforme grootte heeft, maakt u een stuk afvalhout (let op de nerfkleur en het patroon) op maat van de nieuwe opening. Maak de diepte van dit opvulstuk iets dikker dan de diepte (4-5 mm) en schaaf het overtollige weg zodra het op zijn plaats gelijmd en droog is. Als je zorgvuldig was met je kleur en nerf keuze, zou de reparatie vrijwel onzichtbaar moeten zijn.

Voor tenon schouders, schaaf voorzichtig een dunne strook afvalhout op de maat van de tenon opening en breng het in. Controleer de passing voordat u het vastlijmt. Zodra u tevreden bent met de pasvorm, lijm het op zijn plaats en gebruik een scherpe beitel om het overtollige weg te schaven zodra de lijm droogt. Nogmaals, zorgvuldige selectie van hout voor kleur en nerf maken dit type reparatie vrijwel onzichtbaar.

Vullen met epoxy

De opties die we tot nu toe hebben besproken zijn allemaal bedoeld om naden in houtbewerkingsprojecten te verbergen. Maar er is nog een andere optie die populair wordt; die van het veranderen van die naden in een ontwerpelement van uw project. Dit is vrij gebruikelijk geworden voor tafelbladen gemaakt van natuurlijke houten platen met wat bekend staat als “levende randen”. Wanneer deze platen hebben scheuren in hen, hetzij als gevolg van het snijden van een “V” gevormd door een scheidende stam of van scheuren in de plaat zelf, is het gebruikelijk om de opening te vullen met heldere of gekleurde epoxy.

Dezelfde techniek kan worden gebruikt om gaten en knoesten in elk houtbewerkingsproject te vullen, waardoor wat er anders als een fout zou uitzien, een aantrekkelijk element wordt in het ontwerp van uw project.

Om dit te doen, hebt u vloeibare epoxy nodig, het soort dat normaal wordt gebruikt voor glasvezelwerk, niet het soort dat wordt gebruikt als een lijm. Terwijl allebei epoxyproducten zijn, is het basisverschil dat de vloeibare epoxy dunner is, makend het gietbaar. Het is verkrijgbaar in flessen van 8 oz. tot een gallon. Afhankelijk van het product dat je koopt, kan het mengen in een verhouding van 1:1 tot een verhouding van 1:4. Ik heb verschillende mengsels gebruikt en zie geen echt verschil in de resultaten. De viscositeit van de epoxy is echter belangrijk.

Deze epoxy’s kunnen blank worden gebruikt, hoewel het niet ongebruikelijk is om ze te tinten. Er wordt een grote verscheidenheid aan kleurtechnieken en materialen gebruikt, zoals het blauw verven en de scheur op een rivier laten lijken; maar in het belang van dit artikel gaan we het houden bij zwart, de meest voorkomende kleur. Om de epoxy zwart te maken, kunt u of kunstenaars fijn poeder houtskool of zwart ijzeroxide (meestal imitatie ijzeroxide, wat betekent dat het niet roest) toevoegen.

Het andere belangrijke ding over uw epoxy selectie is de uithardingstijd. U wilt geen “snel droge” epoxy gebruiken, die een uithardingstijd van vijf minuten heeft. U bent beter af met een epoxy met een uithardingstijd van 15 tot 30 minuten. Langer is prima, maar niet noodzakelijk.

Prepareren en gebruiken van de epoxy

Om de epoxy te gebruiken, moet je eerst bepalen hoe je het gaat gieten in de spleet die je probeert te vullen. Indien mogelijk, zult u beter zijn om de epoxy van achteren in te gieten; maar dat vereist dat de opening helemaal door het werkstuk gaat. Als dat niet het geval is, moet u of de opening van voren vullen of een gat boren van achteren. De epoxy van voren erin gieten is misschien gemakkelijker te doen, maar het kan minder glad zijn. U kunt dat gat beter vanaf de achterkant boren.

Om de gieting vanaf de achterkant te maken, sluit u eerst de spleet af met hetzelfde soort aluminiumfolietape dat voor kanalen wordt gebruikt. Ik heb het hier niet over duct tape of duck tape, maar eerder over een product gemaakt van aluminiumfolie. Het zal zorgen voor een glad oppervlak voor de bovenkant van je project. De tape heeft echter geen erg sterke hechting wanneer het op hout wordt aangebracht, dus je moet het goed aandrukken om ervoor te zorgen dat het goed plakt en de epoxy er niet uit kan lopen.

Gebruik één doorlopend stuk om de hele opening te bedekken. U kunt hiervoor ook andere soorten tape gebruiken, zoals afplaktape. Het voordeel van aluminiumfolie is, dat het een zeer glad oppervlak achterlaat.

Met de “mal” voorbereid, meng je de epoxy volgens de verhouding op de verpakking. Ik gebruik gegradueerde mengbekers voor dit, die mij in staat stellen om een nauwkeurige en consistente verhouding te krijgen. Als je een pigment gebruikt, voeg het dan toe aan het begin van het mengen van de epoxy.

Giet de epoxy langzaam in de opening, zodat het de tijd heeft om naar beneden te werken en alle beschikbare ruimte te vullen. Om te voorkomen dat er lucht ontsnapt, moet u niet meteen de hele lengte van de opening vullen. Werk liever van het ene uiteinde naar het andere, zodat het uiteinde waar u begint volledig gevuld is, voordat u het andere uiteinde vult. Als het eenmaal gevuld is, kan het zijn dat zich luchtbellen vormen, wat erop wijst dat je niet genoeg tijd hebt gegeven om alle lucht eruit te laten. Dat is niet erg, zorg er alleen voor dat de opening iets overvuld is, met extra materiaal aan de oppervlakte.

Als u vanaf de bovenkant werkt, is het proces hetzelfde, met de uitzondering dat u extra voorzichtig moet zijn om ervoor te zorgen dat u de spleet overvult, zodat u materiaal overhoudt dat u eraf kunt schuren. Een potentieel probleem hierbij is dat de epoxy de nerf in het hout zal vullen, dus als u van plan bent om beits te gebruiken voor het project, zult u het hout willen beitsen, voordat u de opening vult met epoxy.

Het vullen van gescheurde knoopsgaten is net als het vullen van openingen vanaf de bovenzijde van de tafel, tenzij u een open knoopsgat hebt. In dat geval zult u vanaf de achterkant willen werken, waarbij u ervoor zorgt dat u een glad oppervlak aan de bovenkant van het project hebt.