Sengakuji is een Sōtō Zen Boeddhistische tempel opgericht in 1612 in Minato-ku nabij Shinagawa. Hij heeft waarschijnlijk het beroemdste verhaal van alle tempels in Japan: het Akō-incident van de 47 Rōnin.

Op een zonnige decembermiddag ondernam ik een pelgrimstocht naar deze tempel om mijn respect te betuigen aan de roemrijke samoerai die het begrip loyaliteit belichamen. Ik had gelezen hoe klein het tempelterrein is, dus ik was erop voorbereid dat dit wel eens een heel kort bezoekje zou kunnen worden. Het bezoek aan de tempel, de graven en het museum kostte me 1 uur, maar als je haast hebt en alleen de graven even wilt bekijken, kun je in minder dan 10 minuten buiten zijn.

Akō-incident van de 47 Rōnin
Het Akō-incident is een historische gebeurtenis in het begin van de 18e eeuw waarbij een groep leiderloze samoerai (rōnin genaamd, in dit geval ook wel akōrōshis genoemd) de dood van hun meester wreekten. Hun meester Asano Naganori, feodaal heer van Akō (in de huidige prefectuur Hyōgo), was gedwongen rituele zelfmoord (seppuku) te plegen na een ruzie met een gerechtsambtenaar genaamd Kira Yoshinaka. De groep rōnin had zo’n sterk gevoel van onrechtvaardigheid over deze situatie dat ze uit loyaliteit voor hun meester Kira Yoshinaka vermoordden, goed wetende dat ze gedwongen zouden worden om zelf ook seppuku te plegen. En zo gebeurde het, alle 47 van hen stierven voor hun meester.

Ik bezocht vlak voor het 14 december festival genaamd Akōgishisai dat de 47 rōnin herdenkt. Hoewel een bezoek op de festivaldag altijd bijzonder is, koos ik ervoor om de graven in alle rust te bezoeken.

De graven van de 47 rōnin zijn het belangrijkste attractiepunt van de tempel. Ook van belang is de Hoofdwasput die je aan je rechterhand passeert op weg van de tempel naar de graven, waar het hoofd van Kira Yoshinaka werd gewassen voordat het voor het graf van Asano Naganori werd gelegd.

De graven van de 47 rōnin

Een beetje achtergrond is waarschijnlijk nodig om de verschillende graven op het terrein ten volle te kunnen waarderen. Twee graven springen er met een reden uit. Een daarvan is het graf van de hoofdbewaarder Ōishi Kuranosuke Yoshitaka (hierna Kuranosuke), de leider van de hele zaak die de 47 samoerai verenigde om de dood van hun meester te wreken.

Kuranosuke was de de facto hoofdman van de provincie Akō. Hij leidde de zaken op een doeltreffende en vlotte manier, aangezien zijn heer Asano Naganori het bestuur overliet aan zijn vazallen. Er wordt gezegd dat Kuranosuke zijn verantwoordelijkheden niet nakwam om ervoor te zorgen dat zijn heer de juiste opleiding en scholing kreeg, wat uiteindelijk leidde tot een slecht uitgevoerde aanval die Asano’s ondergang werd. Door zijn dood verloor Kuranosuke ook alles, wat hem de motivatie gaf om het op Kira Yoshinaka af te reageren, zelfs als hij daarvoor zijn eigen leven moest geven. Toch is zijn graf in de rechterhoek het meest gevierde van allemaal, met de grootste houten schuur en de meeste drankjes en wierook.

Er zijn 2 graven die een houten schuur hebben. Het graf links is dat van Kuranosuke’s zoon Chikara, die 16 was toen hij seppuku pleegde. Hij kreeg de keuze van zijn vader om hem bij te staan of te vertrekken. Hij koos om te blijven, zijn jonge leeftijd maakte het des te dramatischer.

Asano’s graf is zeer eenvoudig en buiten de omheining. Niet zo populair als het graf van Ōishi Kuranosuke Yoshitaka.

Net nadat u door de poort richting de graven bent gegaan, zal een oudere heer u verleiden om wat wierook te kopen. Dit is niet verplicht, maar door de ligging vlak na de poort voelt het een beetje als entreegeld. U zult zien dat bijna iedereen wierook koopt, en u ziet dat de wierookstokjes bij elk graf overvloedig worden neergelegd.

Museum met houten beelden van de 47 Rōnin

Een bezoek aan de tempel en de graven is niet compleet zonder even langs het kleine museum te gaan. Met klein bedoel ik ook echt klein. Er is slechts één zaal in de Memorial Hall en nog een zaal in de Gishi Mukozokan op de 2e verdieping (het gebouw aan de andere kant van het pad) .

Ik wist niet zeker of ik dit museum wel binnen moest gaan, want de prijs leek me nogal hoog voor de omvang. 500 yen voor een volwassene. Het leek er ook op dat de meeste mensen het museum oversloegen, wat betekende dat ik de enige persoon daar was. Maar ik ben blij dat ik binnen ben gegaan, want in het museum staan houten beelden van elk van de 47 Rōnin die een herkenbaar gezicht geven aan elk van hen.

Vijf van de beelden zijn gemaakt door Sekiran en de rest werd voltooid door zijn discipelen. Ze werden aan de tempel geschonken tijdens de Meiji-periode (1868-1912). De beelden van Kuranosuke en Chikara staan in de Memorial Hall, de andere 45 staan in Gishi Mukozokan. (foto’s zijn niet toegestaan in het museum).

Het museum heeft veel kleine voorwerpen die verband houden met de 47 rōnin gebeurtenis, waaronder rollen, brieven, etc. Een groot tentoongesteld item is de Shakahasso Gion Shoja Mandala, een grote rol die in feite geen verband houdt met de 47 rōnin, maar in het verleden vaak samen met 47 rōnin items werd tentoongesteld. Merk op dat er maar een klein beetje Engelse informatie is, het meeste is in het Japans.

Observatie over het Akō incident

Bij mijn onderzoek naar het Akō incident kwam ik veel artikelen tegen die erop wezen dat het verhaal zoals we het nu kennen nogal afwijkt van wat er werkelijk is gebeurd. Ik denk dat dit geldt voor de meeste historische gebeurtenissen die het culturele bewustzijn van een natie hebben beïnvloed. Naar mijn mening is het veel belangrijker hoe het verhaal weerklank vindt bij de bevolking en wat het betekent voor hoe mensen naar zichzelf kijken. Ik heb het gevoel dat het gaat om de uitdrukking van iets dat er in het begin al was. De voortdurende stroom van voornamelijk Japanse bezoekers aan deze graven geeft aan dat het verhaal nog steeds de harten van velen raakt.

Om meer te weten te komen over het Akō incident, check het wikipedia artikel dat behoorlijk uitgebreid is.