Camptothecines zijn breedspectrum antikankermedicijnen die specifiek gericht zijn tegen DNA topoisomerase I (Topo I). De vorming van een splitsbaar geneesmiddel-Topo I-DNA complex resulteert in dodelijke dubbelstrengs DNA breuk en celdood. De novo of verworven klinische resistentie tegen camptothecines komt echter vaak voor. Studies van het camptothecine-analoog irinotecan suggereren de volgende algemene resistentiemechanismen: (i) variabele niveaus van de enzymen die betrokken zijn bij de omzetting van irinotecan; (ii) verminderde cellulaire accumulatie door actieve drug efflux; (iii) verminderde niveaus van Topo I expressie; (iv) veranderingen in de structuur van Topo I door verschillende mutaties; (v) veranderingen in de cellulaire respons op de vorming van het camptothecine-Topo I-DNA-complex, waarbij sprake is van proteasoomafbraak van Topo I en/of verbeterd DNA-herstel; en vi) activering van de transcriptiefactor kernfactor kappa B door DNA-beschadiging en de daaropvolgende onderdrukking van apoptose. Meerdere benaderingen waarbij gebruik wordt gemaakt van farmacologische en biologische modulatie om bovengenoemde resistentiemechanismen te omzeilen, zijn opgenomen in lopende klinische proeven en zullen naar verwachting de antitumoractiviteit van irinotecan verbeteren en de systemische toxiciteit ervan verminderen.