TEST

Waakzaamheid en aandacht worden ondersteund door gedistribueerde neurale netwerken die de hersenstam en beide hersenhelften omvatten1011 Zij zijn gevoelig voor disfunctie na traumatisch hersenletsel of uitgebreide ischemische hersenbeschadiging. Metingen van waakzaamheid en aandacht zijn gevoelige markers van hersendisfunctie.12-15 De Wiener D test,16 een computerondersteunde verdeelde aandachtstest, werd uit verschillende eenvoudige en complexe aandachtstests gekozen voor deze studie omdat hij gemakkelijk uit te voeren is, kort is, goed geaccepteerd wordt door patiënten, en veel gebruikt wordt in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. De test vereist dat de proefpersonen reageren op elk van de 180 auditieve of visuele stimuli met een duur van 1,58 (vorm A) of 0,95 seconden (vorm B) door op een modaliteitsspecifieke knop te drukken. De computer geeft het aantal tijdige responsen, vertraagde responsen en incorrecte responsen en het aantal weggelaten responsen als afhankelijke variabelen. Bepaalde antwoorden worden dubbel geteld, bijvoorbeeld een vertraagde maar juiste reactie, waardoor de mogelijkheden voor foutenanalyse worden beperkt. Brenneret al publiceerde geslacht, leeftijd en opleiding gestratificeerde referentiewaarden (gemiddelden, SD, aantal juiste, foute, vertraagde en weggelaten responsen en reactietijden voor elke subtest), voor gezonde controles (n=300), voor patiënten met hersenletsel (n=329), en voor psychiatrische patiënten (n=171).17

PROCEDURES

Bij opname in de kliniek werden de medische dossiers van de patiënten doorgenomen en werd een lichamelijke en neurologische evaluatie uitgevoerd. Patiënten werden voor de studie gerekruteerd indien zij in staat waren de studieprocedures uit te voeren en voldeden aan de in- en exclusiecriteria. Alle proefpersonen werden binnen 5 werkdagen na de eerste beoordeling getest. De studieprocedures volgden op de diagnostische neuropsychologische beoordeling. Hun werd verteld dat het doel van het onderzoeksproject was hun concentratievermogen te onderzoeken en zij werden geïnformeerd over de uit te voeren test. Er werd hen echter niet verteld dat de test twee keer moest worden gedaan. Nadat zij de test voor de eerste keer hadden afgelegd, werd de proefpersonen meegedeeld dat de resultaten belangrijk waren om te bepalen of zij veilig konden rijden, wat ook hun feitelijke prestaties waren geweest. Zij werden aangemoedigd de test te herhalen om de resultaten te verifiëren nadat aan elk van hen het volgende identieke commentaar was gegeven: “Deze test is belangrijk voor het veilig besturen van uw auto. Kunt u het beter?”. Alle proefpersonen herhaalden de test binnen 12 uur, de meesten binnen 1 uur na de eerste test. Alle proefpersonen, dat wil zeggen patiënten en gezonde controles, kregen dezelfde beknopte instructies. Aan het eind van de test werden de proefpersonen gerustgesteld dat zij niet waren onderworpen aan een rijgeschiktheidstest, die een grondiger onderzoek van de cognitieve en psychomotorische vaardigheden zou hebben impliceerd en vaak een formele rijtest omvat. De procedures en instructies werden vóór het begin van de studie door een interne, multidisciplinaire beoordelingsraad geëvalueerd.

ANALYSE

Het significantieniveau (α) werd vastgesteld op 5%. Verschillen tussen de groepen in leeftijd en geslacht werden geëvalueerd met de Student’st test. De gemiddelden van de afzonderlijke afhankelijke variabelen van vorm A en B op de tijdstippen T1 (baseline test) en T2 (herhalingstest) van de drie groepen (MBI, SBI, controles) werden vergeleken met de F-test. Vijfennegentig procent bovenste en onderste betrouwbaarheidsintervallen (95% CI’s) van de waarden werden berekend. K×c contingentietabellen van ordinale variabelen (aantal op tijd, vertraagde, foute, en weggelaten antwoorden) werden berekend. Zij bevestigden de met de Ftest verkregen resultaten.