Elektrische stimulatie over geselecteerde spierpezen in alerte menselijke proefpersonen veroorzaakte, in elke spier, een reflexinhibitie van de spieractiviteit. Deze remming, wanneer maximaal, werd gezien in het oppervlakte EMG als een interval van volledige elektrische stilte tijdens een volgehouden vrijwillige contractie. De remming was duidelijk zichtbaar in enkele sweeps en in gemiddelde registraties. De aanvangstijd en de duur ervan bedroegen respectievelijk 56±4.9 en 46±11.8 ms in extensor digitorum communis, 71±6.1 en 46±10.5 ms in extensor pollicis brevis, 77±11.2 en 47±10.5 ms in extensor pollicis longus, 72±7.3 en 43±8.6 ms in abductor digiti minimi, en 97±3.5 en 43±2.8 ms in tibialis anterior. De remmende respons werd geproduceerd bij lage stimulusintensiteiten (<10 mA) zonder elektrische (M-golf) of mechanische (spiertrekking) tekenen van directe spierstimulatie. De respons was dus niet het gevolg van stimulatie van la afferenten (spierspoeltjes). De respons kwam voort uit pezen, aangezien deze optrad bij de laagste drempel wanneer stimulatie rechtstreeks werd toegepast op de pezen van de vijf verschillende bestudeerde spieren. Bij lage stimulusintensiteiten, nam de respons sterk af wanneer de stimulerende elektroden werden verplaatst naar de huid direct grenzend aan de pezen. De respons was niet afkomstig van huidafferenten aangezien hij ook aanwezig was wanneer stimuli werden toegediend aan de pees door middel van onderhuidse naaldelektroden en hij werd niet gereproduceerd door stimulatie van huidzenuwen in de regio van de pees. In een andere serie experimenten op de extensor pollicis brevis, werden vijf huidlocaties gestimuleerd terwijl ze boven de pees lagen en opnieuw terwijl de huid werd opgerekt zodat ze 0.6-0.8 cm dorsaal van de pees lagen. In deze experimenten werd de respons opnieuw sterk verzwakt wanneer de stimulatie niet direct boven de pees plaatsvond, hoewel dezelfde cutane plaatsen werden gestimuleerd. De inhibitie werd gevolgd door een uitgesproken excitatoire component (EI) met een piek latentie van 120-140 ms. De resultaten van de studie leveren bewijs voor een krachtige autogene inhibitiore reflex bij de mens. Het bewijsmateriaal is consistent met de mogelijkheid dat de respons afkomstig is van Golgi peesorgaan afferenten.