De biologische reden waarom huilen je moe maakt, is dat huilen biochemicaliën genaamd endorfines in je hersenen vrijmaakt. Endorfine bevordert ontspanning en “vermoeidheid”. Ze hebben een vergelijkbaar effect als opiaatdrugs zoals morfine op je lichaam.

De gebeurtenissen die je ertoe hebben aangezet om te huilen, maken stresshormonen vrij in je bloedbaan. Deze vecht- of vluchthormonen zoals adrenaline & cortisol bouwen zich op tot een mate waarin er een omslagpunt is & de andere hormonen van het sympathische zenuwstelsel gaan in werking. Als je huilt, komen er kalmerende hormonen vrij.

Dan is er de handeling van het huilen zelf, die kan variëren van tranen die over de wangen rollen tot intens snikken. Zulk intens huilen vereist extra ademhaling, soms in hijgen. Als u naast de sterke emotionele reacties ook nog snikt, is het geen wonder dat u uitgeput bent. Bovendien scheiden de slijmvliezen smeer af waardoor een loopneus ontstaat.

U heeft waarschijnlijk in uw ogen gewreven of er met tissues in gedept. Dat is een irriterende stof. Huilen zorgt er ook voor dat de bloedvaten zich verwijden, waardoor je ogen rood/bloeddoorlopen lijken (beide zijn pijnlijk). Dan kunnen de ogen overcompenseren door droog te worden en dat is pijnlijk.