Het is 4 uur ’s ochtends en in plaats van vast te slapen zit ik nu op Reddit te posten, wakker gehouden door een achtervolgende gedachte die maar niet weg wil gaan. Ik ben 22 jaar oud en ik zit vast in een eeuwige, saaie routine, dag na dag. Ik ging naar de universiteit om wiskunde en bedrijfskunde te studeren, en kreeg een parttime baan in een supermarkt zodat ik een bron van inkomsten had.

Maar na twee jaar ben ik gestopt. Ik vond de cursus te moeilijk en slaagde niet voor een aantal examens, waardoor ik niet door kon naar het volgende jaar. Twee jaar later zit ik nog steeds in de schulden en werk ik in dezelfde supermarkt. Ik ben van plan te vertrekken, maar ik heb geen diploma en ik weet niet welke baan ik echt wil. Ik heb wat onderzoek gedaan op Google en ik kan geen carrière vinden die bij me past. Nu heb ik die vreselijke angst dat ik vastzit aan een minimumloon baantje in een supermarkt.

Misschien denk ik niet goed na omdat ik slaap nodig heb, maar ik ben eerder depressief geweest en ik herken de symptomen, en dat gevoel is terug. Ik wil me geen zorgen meer maken over mijn toekomst, maar ik kan het niet helpen.