Rassen van Mexico en het Mexicaanse genoom
Allan Wall – PVNN

De vele gezichten van Don Quichote door Octavio Ocampo.

Een vriendin van mij was op bezoek in Europa, en trof daar een blanke toeriste aan. Toen mijn vriendin ontdekte dat ze uit Mexico kwam, riep ze uit: “Maar je ziet er niet uit als een Mexicaanse! Hoe ziet een Mexicaanse er dan wel uit?

Raciaal gezien zijn er grote verschillen tussen Mexicanen.

De raciale verdeling van Mexicanen wordt officieel gepresenteerd als 9% blank, 60% Mestizo (inheems-Europese hybride), 30% inheems, en 1% overig. De Mestizaje (vermenging) van Indianen en Spanjaarden is het voornaamste feit van de Mexicaanse rassengeschiedenis. En toch zijn de details nog gecompliceerder.

De rassenvermenging is zo grondig dat binnen Mexico’s Mestizo-meerderheid, binnen dezelfde kernfamilie volle broers en zussen kunnen voorkomen, met dezelfde moeder en vader, die zeer donker zijn, en zeer licht van huidskleur.

Maar het is niet alleen de huidskleur. Sommige Mexicanen hebben een blanke huid maar inheemse raciale trekken, terwijl anderen een donkere huid hebben maar Europese gelaatstrekken.

Dan is er ook nog de kleur van de ogen. Toen ik voor het eerst naar Mexico verhuisde, viel het me op hoeveel Mexicanen me vertelden dat ze familieleden hadden met blauwe of groene ogen. En ja hoor, er zijn Mexicanen met blauwe en groene ogen. Oogkleur wordt geërfd van beide ouders. Als iemand blauwe ogen heeft, komt dat omdat beide ouders de genen daarvoor hebben (dominant of recessief).

Toen de Spanjaarden begin 1500 arriveerden, bestond de natiestaat Mexico nog niet. Wat nu Mexico is, was een grote landmassa die werd bewoond door vele etnische groepen. Hoewel zij nu allemaal als “Indianen” of “Inheemsen” zouden worden geclassificeerd, waren er fysieke verschillen tussen deze groepen, net zoals er verschillen zijn tussen verschillende bevolkingsgroepen in Europa. Zo waren de Indianen in het noorden van Mexico langer dan die in het zuiden en hadden hun hoofden een iets andere vorm.

Ook de Spanjaarden waren niet bepaald homogeen te noemen. Het Iberisch schiereiland was een smeltkroes van vele volkeren: de mysterieuze “Iberiërs”, Feniciërs, Grieken, Kelten, Romeinen, de Teutoonse Goten, de Moren en de Joden. Ook nu nog kent Spanje zijn scherpe regionale scheidslijnen, en gebieden waar andere talen worden gesproken: Catalonië, Galicië en Baskenland, waar de mensen nog steeds een taal spreken die niet verwant is aan de talen die vandaag de dag bekend zijn.

Naast de Spanjaarden en de Indianen waren er nog veel andere groepen die hebben bijgedragen aan het rassenerfgoed van Mexico. Zwarten uit Afrika werden overgebracht en vestigden zich grotendeels, maar niet volledig, in de kustgebieden. Na de emancipatie assimileerden zij meestal met de Spaanssprekende meerderheid, maar in bepaalde regio’s zijn nog steeds sterke negroïde gelaatstrekken te zien.

De Spanjaarden zijn nooit opgehouden te komen. Zelfs na de onafhankelijkheid zijn Spaanse immigranten naar Mexico blijven emigreren, en zij hebben zich vrij gemakkelijk geassimileerd. Maar ook andere niet-Spaanse Europeanen zijn naar Mexico gekomen: Duitsers, Fransen en Nederlanders bijvoorbeeld.

Midden-Oosterse immigranten kwamen vooral uit Libanon en Palestina en hadden overwegend een christelijke en geen moslimachtergrond. Er zijn ook immigranten uit Oost-Azië geweest, voornamelijk uit China en Japan.

Mexico heeft ook een joodse gemeenschap. De eerste Joden die naar Mexico kwamen, waren conquistador-katholieken met een Joodse achtergrond.

Er zijn ook Angelsaksen geïmmigreerd, zowel Britten als Amerikanen, waarvan sommigen ex-Confederaten waren die na de Burgeroorlog naar Mexico kwamen.

Al deze immigranten maken deel uit van de Mexicaanse smeltkroes. En nu, met de vooruitgang in de biotechnologie en het breken van de DNA-code, kan deze via de genen worden getraceerd. Dit was het doel van het Nationaal Instituut voor Genomische Geneeskunde van Mexico, dat onlangs een twee jaar durend onderzoek naar het Mexicaans genoom afsloot, waarbij bloedmonsters werden onderzocht van een representatieve steekproef van Mexicanen, de helft mannen en de helft vrouwen. De directeur van het project was Dr. Gerardo Jimenez-Sanchez.

In het algemeen bevestigde het genoomonderzoek wat al duidelijk was over de gemengde afkomst van de Mexicaanse bevolking. Het project concludeerde dat Mexicanen het product zijn van een mix van 35 etnische groepen.

Ruwweg werd berekend dat de Mexicaanse bevolking voor 65% uit autochtonen bestaat en voor 35% uit niet-inheemsen (Europees, Afrikaans, Aziatisch.)

Natuurlijk is er ook een grote regionale verscheidenheid. Volgens het Mexicaanse Genoomproject is de bevolking van de noordelijke deelstaat Sonora voor 58% Europees. De bevolking van de staat Guerrero aan de Stille Oceaan is voor 22% van Afrikaanse afkomst.

Dit is allemaal erg interessant, en het heeft ook medische toepassingen, aangezien medische predisposities vaak raciale achtergronden volgen. Zoals Dr. Jimenez-Sanchez al aangaf, zijn medicijnen die in de VS en Europa zijn ontwikkeld niet ideaal voor Mexicanen (behalve voor de Euro-Mexicanen natuurlijk).Allan Wall is een Amerikaans staatsburger die sinds 1991 Engelse les geeft in Mexico en de afgelopen tien jaar artikelen heeft geschreven over verschillende aspecten van Mexico en de Mexicaanse samenleving. Sommige van deze artikelen gaan over de Mexicaanse politiek, geschiedenis en cultuur, toerisme en Mexicaanse emigratie vanuit het zuiden van de grens, die u kunt lezen op zijn website AllanWall.net.

Klik HIER voor meer artikelen van Allan Wall.